به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، یکی از مزایایی که انتشار ویروس کرونا در جهان بر جای گذاشت این است که مقامات مسئول را به بررسی چالش‌های پیش روی صنعت گردشگری سوق داد. در این راستا، مسائلی نظیر چگونگی دسترسی مردم به مقاصد گردشگری، مدیریت این صنعت در شهرهای مختلف، مزایا و مضرات گردشگری برای ساکنان نزدیک به مکان‌های محبوب و هزینه‌های گردشگری مورد توجه مدیران این صنعت قرار گرفت. البته مردم آمستردام تنها افرادی نبودند که در دوران شیوع بیماری کووید -۱۹ از مشکلاتی که تا کنون بر صنعت گردشگری حاکم بوده است، باخبر شدند؛ این روزها مردم سراسر دنیا، از کیوتو در ژاپن تا ونیز ایتالیا، دیگر مایل نیستند به گردشگری در سراسر جهان، شبیه با دوران ماقبل کرونا بپردازند، بلکه خواهان شکل گرفتن تغییراتی اساسی در روند گردشگری هستند.
طی چند دهه اخیر، گردشگری پایدار، دست کم به صورت شفاهی در میان مقامات محلی هر شهر ترویج یافته اما عملاً هیچ اقدام قابل توجهی در این زمینه نشده است اما شیوع بیماری کووید -۱۹ باعث شد بار دیگر، "تاب‌آوری" نه تنها در زمینه گردشگری بلکه از سایر جنبه‌های دیگر در میان طراحان و مسئولان شهری قوت یابد. پرسشی که در اینجا ممکن است ذهن همه را مشغول کند این است که، مفهوم گردشگری پایدار چیست و دستیابی به آن چگونه محقق می‌شود؟
پایداری به چه معنا است؟
توانایی مدیریت فجایع، چیزی است که اغلب مردم از پایداری در ذهن خود دارند با این حال پایداری یک ویژگی به شمار می‌رود که می‌تواند در حل مسائل مربوط به عدم قطعیت، تغییر و تنش مؤثر واقع شود. پایداری واژه جدیدی نیست، اما در قرن بیست و یکم از اهمیت بسیار بالایی در حوزه‌های مختلف به خصوص طراحی شهری برخوردار و توجه به آن در بسیاری از موارد به کاهش احتمال وقوع فجایع در مناطق منجر شده است.
پاندمی کرونا، گردشگری را با رکودی جبران‌ناپذیر مواجه کرده است؛ در سال ۲۰۲۰ سفرهای بین‌المللی به مقاصد گردشگری جهان نسبت به سال ۲۰۱۹ با بیش از یک میلیارد مورد کاهش مواجه بود و ۱۲۰ میلیون شغل مرتبط با آن نیز از بین رفت البته این اتفاق، طراحان شهرهای مختلف را به یافتن رویکردهایی برای پایدارسازی هر چه بیشتر صنعت گردشگری سوق داد و پیامدهای مثبتی بر این بخش در آینده بر جای گذاشت به ویژه بزرگان کلانشهر آمستردام، از همان ابتدای ظهور بیماری کووید -۱۹ و آغاز مشکلات گردشگری در شهر تلاش کردند به ایده‌پردازی در راستای چالش‌های پیش روی گردشگری در شهر مشغول شوند و در نهایت به الگویی بسیار جامع در این صنعت دست یابند.
تلاش مقامات آمستردام برای ایجاد گردشگری پایدار
بدیهی است که در ایجاد پایداری شهری یا حتی پایداری در گردشگری، تنها توجه به بهبود اقتصادی کوتاه‌مدت کافی نیست بلکه بررسی سایر مسائلی که به نجات گردشگری در درازمدت منجر می‌شود نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. در این راستا، مقامات آمستردام الگویی طراحی کرده‌اند که پیروی از آن، بهره‌گیری مادام‌العمر از صنعت گردشگری را در پی خواهد داشت. در این راستا، قوانینی در شهر اتخاذ شده که بر اساس آن، صاحبان فروشگاه‌های سنتی شهر، حق تغییر شغل خود را دست کم در محله‌هایی که به فروش سوغاتی‌های مخصوص آمستردام اختصاص داده شده است را ندارند، معماران مجاز نیستند فضاهای سکونت را به مکان‌هایی برای سرگرمی‌های دوران تعطیلات تبدیل کنند و یا در سکونتگاه‌ها، هتل‌های جدیدی ساخته شود. از سوی دیگر، گردشگرانی که قصد دارند شب‌ها را نیز در آمستردام طی کنند باید هزینه بیشتری را برای اقامت خود پرداخت کنند. مقامات آمستردام، قوانین زیادی نیز برای جلوگیری از آلودگی‌های ناشی از تردد گردشگران در شهر اعمال و ادعا کرده‌اند، برای دوران پساکرونا، گردشگری را به گونه‌ای مدیریت خواهند کرد تا از هر گونه وقوع جرم و ناامنی توسط افراد مسافر جلوگیری به عمل آورد.
الگوی اقتصادی دوناتی برای توسعه پایدار گردشگری
مقامات آمستردام اولین افرادی هستند که قصد دارند از الگوی اقتصادی دوناتی بریتانیا که توسط کیت ریورت ارائه شده است، برای توسعه پایدار شهری و به ویژه در زمینه گردشگری بهره ببرند. بر اساس این الگو، تمرکز بر محیط زیست و نیازهای اولیه شهرنشینان، سازگار با رشد اقتصادی نیست به عبارت دیگر، مدل حاکم بر فضای اقتصاد جهانی یک مدل بسته و مدور است که جریان درآمدی آن در حلقه‌ای بسته و در یک خلأ زیست محیطی-اجتماعی- انسانی در حرکت است بنابراین ریورت طرحی نو در می‌اندازد و در مدلی بسیار ساده، اقتصاد را در قالبی جدید و در تناسب با سیاره و جامعه ترسیم می‌کند.
نمودار دوناتی ریورت که نمایی از جهان مطلوب در دو بعد درونی و بیرونی است؛ بعد درونی حلقه شامل منابع لازم برای یک زندگی متعادل نظیر غذا، آب سالم، سرپناه، آموزش، بهداشت و درمان، آزادی است. زندگی در بعد داخلی حلقه دونات به معنای زندگی در محرومیت است اما بعد بیرونی حلقه دوناتی نیز با محدودیت‌های زیست‌محیطی محصور شده است. در واقع فضای میان این دو بعد است که از حیث مؤلفه‌های اجتماعی و زیست محیطی عادلانه است. تلاش اندیشمندان اقتصادی، کمک به ورود انسان‌ها به این فضای میانی و حفظ این وضعیت است.
مدیران کلانشهر آمستردام در نظر دارند از این الگو به عنوان یک دستورالعمل برای تمام تدابیر آینده که به مدیریت صحیح زندگی شهری منجر می‌شود، بهره گیرند و از این طریق، بحران‌های ناشی از مشکلاتی نظیر آلودگی هوا و حتی مسکن شهر را به حداقل برسانند.
نظر شما