به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، جمعیت شهرها با سرعتی باورنکردنی رو به افزایش نهاده است به طوری که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰، بیش از ۷۰ درصد جمعیت جهان در شهرها سکونت داشته باشند در این بین شهرهای آفریقایی و آسیایی بیشترین رشد جمعیت را تجربه خواهند کرد و این پرسش را پیش روی انسان قرار خواهند داد که چگونه مقامات در این شهرها خواهند توانست بیشترین سازگارسازی را بین رشد جمعیت و زیرساخت‌های شهری به وجود آورند. البته بسیاری از محققان بر این باورند که بهره‌گیری از تکنولوژی هوشمند، هوش مصنوعی و سایر موارد مشابه به یاری مدیران شهری برای حل بحران جمعیت خواهد آمد و به آن‌ها در حل چالش‌های متأثر از افزایش جمعیت نظیر تغییرات آب و هوایی و پایداری کمک خواهد کرد.
بدیهی است که با گذشت زمان، نیازهای بشری نیز تغییر پیدا می‌کند و چالش‌های جدید زیادی پیش روی زندگی او قرار می‌دهد. نحوه مصرف، تردد، طراحی شهری، تغییرات اقلیمی و کیفیت هوا همگی مشکلاتی است که در آینده نزدیک، پیش روی زندگی شهری قرار می‌گیرد که البته افزایش جمعیت نیز آن‌ها را شدت بیشتری خواهد بخشید.
گزارشات حاکی است که شهرها بیش از ۶۷ درصد انرژی جهان را مورد استفاده قرار می‌دهد، مسئول انتشار حدود ۷۰ درصد از کل گازهای گلخانه‌های دنیا است و نقش بسیار مهمی نیز در تغییرات اقلیمی و وقوع حوادث طبیعی ایفا می‌کند از سوی دیگر، شهرنشینان به علت افزایش نابرابری و نرخ اشتغال، آلودگی هوا و آب، تراکم جمعیتی، خشونت و جرم بیشترین تنش را در زندگی روزانه خود تجربه می‌کنند با این حالفرصت‌های اقتصادی که در شهرها وجود دارد و حتی بسیاری از دیگر شرایط زندگی، شهرنشینی را به امری غیر قابل اجتناب در دنیای امروز تبدیل کرده است.
نابرابری، چالش بسیار بزرگی به شمار می‌رود که پیش روی بشر امروزی قرار گرفته است به عنوان مثال بیش از یک میلیارد جمعیت جهان در زاغه‌ها سکونت دارند و از خدمات شهری بسیاری محروم هستند در واقع بیش از یک ششم جمعیت دنیا، در مناطقی شهری با نامناسب‌ترین طراحی‌های شهری زندگی می‌کنند که بسیاری از آن‌ها حتی به آب سالم در نزدیکی محل سکونت خود دسترسی ندارند و جالب اینکه حدود ۸۰ درصد آن‌ها در شهرهای آسیایی و آفریقایی زندگی را به سر می‌برند غیر از این حدود سه میلیارد نفر از مردم جهان نیز از دسترسی به خانه‌های مقرون به صرفه محروم هستند و با مشقت زیادی می‌توانند در خانه‌هایی با بیشترین هزینه سکونت پیدا کنند.
البته تنها موضوع کمی مسکن در دنیای امروزی مورد بحث محققان قرار نگرفته است چه بسا شهرهایی که تعداد واحدهای مسکونی کافی و مقرون به صرفه‌ای را برای تمام ساکنان خود فراهم آورده‌اند با این حال، کیفیت نامناسب این منازل، زندگی در آن‌ها را برای ساکنان با مشکل مواجه کرده و حتی باعث به وجود آمدن مشکلات جسمی و روانی زیادی در بین آن‌ها شده است.
مقامات در بسیاری از شهرهای امروزی در صدد هستند استراتژی‌هایی خلاقانه برای حل مشکل مسکن شهروندان ارائه دهند و خانه‌هایی با بیشترین تجهیزات احداث کنند یا به نوسازی خانه‌های قدیمی بپردازند. بدیهی است که این اقدامات مستلزم حفظ محیط زیست و منابع طبیعی و مهم‌تر از همه، کاهش اثرات کربن است. بدون شک یکی از بهترین رویکردها برای رسیدن به این اهداف، استفاده از مواد بازیافتی برای ساخت و سازهای شهری است که می‌تواند انتشار گازهای آلاینده را در حین پیاده‌سازی پروژه‌ها به حداقل برساند از سوی دیگر تبدیل سازه‌های بدون استفاده به ساختمان‌های چند منظوره، نه تنها از صرف هزینه‌های ساخت و سازهای جدید جلوگیری می‌کند بلکه در حل مسئله تراکم جمعیت و کمبود فضا بسیار سهیم خواهد بود علاوه بر این اگر معماران در پیاده‌سازی پروژه‌های خود از سازه‌های پیش‌ساخته استفاده کنند نیز بیشترین نتایج را برای یک شهر و شهروندان آن به ارمغان خواهند آورد. بدیهی است که آگاهی از اقتصاد مدور می‌تواند فرصت‌هایی را در اختیار مردم قرار دهد که بر اساس آن می‌توانند در مورد نحوه استفاده از مواد مورد نیاز خود تجدید نظر کنند و برای دستیابی به رفاه و پایداری دائمی بکوشند.
طی چند سال گذشته، شهرهای هوشمندی نظیر هلسینکی در فنلاند توانسته از طریق بهینه‌سازی زیرساخت‌ها، شهروندان را در مدیریت خدمات به مشارکت فرا خواند. از سوی دیگر، استفاده از تکنولوژی پیشرفته، سیستم‌های متعدد، سنسورها، هوش مصنوعی و نرم‌افزارهایی برای جمع‌آوری داده‌های مختلف، توانسته در شهرهای هوشمند به تصمیم‌گیری‌های درست در زمینه تردد، سلامت، مدیریت آب و انرژی، مسکن، پسماندها و آب و فاضلاب منجر شود.
نرم‌افزارهایی که بر پایه اینترنت اشیا ساخته می‌شود، داده‌ها را دریافت کرده و تحلیل و مدیریت می‌کند و از این طریق، در کمک به مقامات محلی، تاجران و شهروندان برای تصمیم‌گیری‌های بهتر در زمینه افزایش کیفیت زندگی شهری نقش مهمی بر عهده می‌گیرد.
نظر شما