به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، مردم آمریکای لاتین و منطقه کارائیب از افرادی بودند که متأثر از اعمال محدودیت‌های کرونایی بیشترین زیان را متحمل شدند که از نظر برخی منتقدان، این لطمه‌ها هیچ‌گاه به طور کامل جبران نخواهد شد. این مسئله، در تمام دوران شیوع کرونا نوعی دو راهی بر سر راه بسیاری از مقامات شهرهای جهان قرار داده است این که با وضع قوانین مربوط به مهار کرونا، جان انسان‌ها را نجات دهند یا این که، مقررات را کاهش دهند تا به رونق معیشت آنان کمک کنند.
البته مردم نیز از این پاندمی دوراهی در امان نمانده و بسیاری از آن‌ها، مدام با چالش بیکار بودن و نجات جان خود یا ادامه فعالیت و به خطر انداختن سلامتشان، دست و پنجه نرم می‌کردند. در گزارشات متعدد آمده که مردم کارائیب و آمریکای لاتین، طی دوران اوج انتشار کرونا، بارها و بارها از ادامه کار در مراکز تجاری دست می‌کشیدند و به هوای نجات جان خود و اعضای خانواده، شب و روزهای خود را در خانه به سر می‌بردند اما پس از گذشت مدت زمان کوتاهی، همین افراد از ترس نداشتن منابع مالی برای تأمین نیازهای ضروری خانواده، بار دیگر به انجام فعالیت‌های کاری خود می‌پرداختند.
در چنین شرایطی، دولت‌ها می‌توانند بسیار کارآمد عمل کنند به عنوان مثال باید نوعی تعادل بین قرنطینه‌ها و حکومت نظامی‌های اعمال شده برای پایان کرونا و حمایت از افراد آسیب‌پذیر وجود داشته باشد.
دولت‌ها باید طی دوران اعمال مقررات شدید، افراد آسیب‌پذیر جامعه را شناسایی کنند و آن‌ها را تحت حمایت مالی خود قرار دهند تا مانع از حضور این افراد در محل کار، از ترس فشارهای رکود اقتصادی شوند. در واقع ایجاد تعادل بین قرنطینه‌ها و حمایت مالی از مردم، اصلی اساسی در بهبود از وضعیت کرونا به شمار می‌رود که می‌تواند پیامدهای احتمالی درازمدت بر زندگی مردم را نیز به حداقل برساند.
چنانچه قرنطینه‌های کرونایی تنها زمانی شدت بگیرد که نرخ شیوع بیماری در میان مردم بسیار بالا است، آنگاه از نظر اقتصادی کمترین لطمه به معیشت افراد آسیب‌پذیر وارد خواهد شد. مهم‌تر اینکه، مقررات اعمال شده باید به گونه‌ای باشد که حمایت از مراکز کاری یا دست کم، شرکت‌های نوپا را در پی داشته باشد تا زیان‌های مالی وارد بر این مراکز کاری را به حداقل برساند و معیشت کارکنان آن را با کمترین خطر مواجه کند علاوه بر این دولت‌ها باید به بعضی از شرکت‌ها و مراکز کاری اجازه دهند با رعایت اصول بهداشتی، فعالیت خود را ادامه دهند.
شواهد حاکی است که در هر نقطه از جهان که مقررات اعمال شده برای مهار کرونا سختگیرانه‌تر بوده است نمودار شیوع این بیماری هموارتر شده است و همین امر، نجات جان هزاران نفر از مردم یک شهر را در پی داشته است. البته در گزارشات متعدد نیز آمده که در همین نقاط، یعنی شهرهایی با بیشترین اقدامات سختگیرانه برای مهار ویروس کرونا، معیشت مردم به طور قابل توجهی به خطر افتاده چرا که دولت‌ها، ادامه فعالیت بسیاری از کمپانی‌ها و مراکز کاری را متوقف کرده‌اند.
گزارشات نشان داده که در همان مرحله اول اعمال قرنطینه‌ها برای مهار کرونا، بیش از ۱۷ درصد مردم آمریکای لاتین شغل خود را از دست دادند و تا مارس ۲۰۲۰، بدون هیچ درآمدی در منازلشان به سر می‌بردند. البته پس از گذشت چند ماه، دولت گروه‌های آسیب‌پذیر را تحت حمایت خود درآورد و محدودیت‌ها را تا حد زیادی کاهش داد تا مردم بتوانند در محل کارشان حضور پیدا کنند. نرخ بیکاری در سایر کشورهای آمریکای جنوبی نظیر کلمبیا و پرو، طی موج اول انتشار ویروس به حدود ۳۰ درصد رسید و این در حالی بود که تنها حدود پنج درصد مردم شیلی، واقع در آمریکای جنوبی، شغل خود را در این دوران از دست دادند چرا که محدودیت‌های کمتری بر ترددهای آن‌ها اعمال شده بود.
نظر شما