به گزارش خبرنگار ایمنا، تقویم این روزها از نزدیک شدن به پایان هشت سال حضور دولت تدبیر و امید در رأس قوه مجریه نشان دارد. شاید اکنون بهترین زمان برای بررسی عملکرد دولت حسن روحانی باشد چرا که مردم در آستانه انتخابی سرنوشت ساز قرار دارند. قطعاً "ورزش" یکی از گسترده‌ترین حوزه‌های هر دولتی است که بیشتر اقشار جامعه با آن سر و کار داشته یا حداقل پیگیر نتایج آن هستند و برایش ارزش قائلند. پیشنهاد محمود گودرزی به عنوان وزیر ورزش و جوانان به مجلس و تأیید صلاحیتش با کسب ۱۹۹ رأی موافق توسط نمایندگان مردم، آغاز فعالیت‌های دولت یازدهم در ورزش بود. گودرزی برای سه سال سکان‌دار وزارتخانه خیابان سئول بود تا ۲۸ مهر ماه ۹۵ با استیضاح از سوی مجلس کنار رفته و نصرالله سجادی سرپرست وزارت ورزش و جوانان شود. سه ماه بعد روحانی، مسعود سلطانی‌فر را در کابینه خود وارد کرد تا با رأی اعتماد، دوره یکی از پرحاشیه‌ترین وزرای ورزش از دولت یازدهم شروع شده و تا پایان دولت دوازدهم ادامه یابد. ایمنا در دو گزارش به عملکرد ورزش ایران در چهار سال نخست و چهار سال دوم دولت تدبیر و امید در رشته‌ها و زمینه‌های مختلف می‌پردازد که بخش اول این گزارش را در ادامه می‌خوانید:
المپیک ریو؛ کلکسیونی از اشک‌ها و لبخندها
المپیک قطعاً بهترین کارنامه برای مدیران ورزشی یک کشور در مدت چهار سال است. با این که کاروان امام رضا (ع) ریو ۲۰۱۶ را تنها نمی‌توان به دولت یازدهم ربط داد و سال تأثیر دولت احمدی نژاد در آن را نمی‌توان در نظر نگرفت، ولی تا حدود زیادی نمایی از ورزش ایران با وزارت نشینی گودرزی بود. کاروان ایران در ریو اگر چه عملکرد چندان بدی نداشت ولی نسبت به چهار سال قبل و درخشش خاص در المپیک ۲۰۱۲ لندن که با ۴ طلا، ۶ نقره و ۲ برنز به اتمام رسید، افت محسوسی پیدا کرد. ۶۳ ورزشکار زن و مرد حاضر در این دوره، در مجموع تنها ۳ مدال طلا، یک مدال نقره و ۴ مدال برنز به دست آوردند تا ایران در رده سی و یکم جهان قرار گیرد.
در ریودژانیرو عملکرد برخی رشته‌ها مانند تکواندو و کشتی فرنگی ضعیف‌تر از حد انتظار بود و احسان حدادی، فرزان عاشور زاده، حمید سوریان، بهداد سلیمی که از شانس‌های ایران برای کسب مدال به شمار می‌رفتند ناکام به ایران بازگشتند. با این حال درخشش کشتی آزاد، شمشیربازی و حسین تفتیان در دو و میدانی از نکات مثبت این دوره از رقابت‌ها بود ولی فراتر از همه این اتفاقات، کسب نخستین مدال المپیکی توسط بانویی ایرانی بود که به دست کیمیا علیزاده در تکواندو ریو رقم خورد.
بازی‌های آسیایی اینچئون؛ رکورد تعداد طلا در عین نزول
بازی‌های آسیایی اینچئون اگر چه در مجموع برای ایرانی‌ها جز برترین حضورهایشان در این مسابقات به شمار می‌رفت، ولی سقوط یک رده‌ای نسبت به بازی‌های آسیایی گوانگژو ۲۰۱۰ پسرفت کاروان ایران را می‌رساند. ۲۷۶ ورزشکار ایرانی در اینچئون حاضر بودند که با کسب ۲۱ مدال طلا، رکورد تعداد مدال طلایی رنگ کاروان ایران در تمامی ادوار بازی‌های آسیایی را شکستند ولی به در رتبه پنجم جدول توزیع مدال‌ها، متوقف شدند.
والیبال؛ ورزشی که قلب‌ها را تسخیر کرد
دوران طلایی والیبال ایران اگر چه ریشه در سال‌های قبل داشت اما با تفکرات ولاسکو در ابتدا دولت تدبیر و امید به بار نشست. ایران پا به لیگ جهانی گذاشت و افتخارات یکی پس از دیگری به سمت سرو قامتان ایرانی آمد. در این بین نباید از سال‌های مملو از جمعیت برای تماشای والیبال و خیابان‌های خالی از خودرو در زمان مسابقات تیم ملی والیبال، نشان از افزایش چشمگیر اقبال عمومی این رشته میان ایرانی‌ها داشت.
در لیگ جهانی ۲۰۱۴، ایران با بردهای ارزشمند مقابل قدرت‌های جهان به چهارمی دست یافت و چند ماه بعد علیرغم شایستگی، به رتبه ششم در مسابقات قهرمانان جهان لهستان اکتفا کرد. این روند خوب اگر چه دیگر با چنین افتخارات جهانی همراه نبود ولی ایستادن بر بام آسیا به معمول‌ترین کار والیبالیست‌های ایرانی تبدیل شده بود که منجر به صعود پس از یک دوره دوری، به المپیک شد.
فوتبال، فوتسال و فوتبال ساحلی؛ روزگار خوش!
فوتبال ایران پس از عبور از کمیته انتقال و ناکامی پرتکرار تیم ملی، دوباره روزهای خوش را دید. دوره‌ای که هر چند پیش از انتخاب حسن روحانی آغاز شده بود ولی در چهار سال نخست ریاست او ادامه یافت. تیم ملی جواب اعتماد به کی‌روش را گرفت و در جام جهانی ۲۰۱۴ عملکرد نسبتاً خوبی داشت البته حذف ملی‌پوشان و کسب تنها یک امتیاز در آن مسابقات انتقادات فراوانی را نسبت به کی‌روش پدید آورد که علی کفاشیان، ریاست وقت فدراسیون بر ماندن مرد پرتغالی اصرار ورزید.
کی‌روش ماند و جام ملت‌های ۲۰۱۵، حذف تلخی مقابل عراق را با شاگردانش تجربه کرد ولی باز هم فدراسیون قصد قطع همکاری با او را نگرفت. همین اعتماد باعث شد تا با پوست اندازی و تزریق جوان‌ها توسط کی‌روش به تیم، جان تازه‌ای در رگ‌های فوتبال ایران دمیده شود و او تیمی را بسازد که آسیا از آن واهمه داشته باشد. تیم ملی چند سال متمادی بر قله رنکینگ آسیا ایستاد و بی‌دردسرتر از آنکه بتوان تصورش را کرد، خرداد ۹۶ به جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه راه یافت.
اوضاع در فوتسال، فوتبال ساحلی و رده‌های پایه دل پذیر تر نیز به نظر می‌رسید. ایران به سومی جام جهانی فوتسال و فوتبال ساحلی دست یافت و به یکی از معدود کشورهایی تبدیل شد که فدراسیون آن در اکثر جام‌های جهانی رده‌ها و رشته‌های مختلف حاضر بود. در اواخر دولت یازدهم، آغاز ریاست مهدی تاج در فدراسیون فوتبال بود.
نظر شما