به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، نابرابری یکی از مهم‌ترین مسائلی بود که طی دوران کرونا بیش از گذشته خود را به تصویر کشید و چالش‌های زیادی بر سر راه مقامات محلی به خصوص در شهرهای آمریکایی قرار داد. به ویژه، نابرابری در طراحی شهری منجر به تفاوت در نرخ شیوع بیماری کووید -۱۹ شد به طوری که در مناطقی با بیشترین دسترسی مردم به فضاهای عمومی و خدمات بهداشتی، تعداد افراد کمتری به ویروس کرونا آلوده شدند. البته همه چیز به این تیرگی ادامه پیدا نکرد؛ بحران کرونا باعث شد برنامه‌ریزان توجه خود را بیش از گذشته بر نقاطی متمرکز کنند که تا این روزها به دست فراموشی سپرده شده و از زمان‌های قدیم هیچ توسعه خاصی تجربه نکرده بود. گسترش فضاهای عمومی در سراسر شهرهای جهان به خصوص در ایالات متحده آمریکا به جنبشی عظیم تبدیل شد و پیامدهایی داشت که در ادامه به معرفی بعضی از آن‌ها پرداخته می‌شود:
ضرورت وجود امنیت و راحتی فضاهای عمومی در گرو درک شخصی
اگرچه راحتی و امنیت مولفه‌هایی ضروری در هر شهر و به خصوص در فضاهای عمومی به شمار می‌رود، با این حال، مفهوم آن‌ها در نگاه افراد مختلف، متفاوت است. از سوی دیگر، تأمین امینت و رفاه عمومی مستلزم ایجاد هماهنگی بین طراحی، مدیریت، سیاست‌گذاری، طراحی زیرساخت‌های حمل و نقل، هنر، فرهنگ و دیگر عواملی است که در ایجاد یک فضای عمومی نقشی هر چند کوچک بر عهده دارد. البته درک امنیت و راحتی همیشه و برای همه افراد مبتنی بر طراحی نیست، بلکه برای بسیاری از مردم، محل سکونت آن‌ها می‌تواند ایمنی و رفاه را برایشان تأمین کند یا برعکس، شرایط نابسامانی بر سر راهشان قرار دهد. گاهی برخی شهرنشینان نظارت شدید امور امنیتی در محل سکونت خود را لازمه حفظ امنیتشان می‌دانند، حال آنکه از نگاه برخی دیگر، وجود نیروی پلیس همانند مانعی عمل می‌کند که از انجام فعالیت‌های زیادی توسط مردم منطقه جلوگیری می‌کند.
این واقعیت در مورد کرونا نیز صدق می‌کند؛ اینکه افراد تا چه اندازه شیوع بیماری کووید -۱۹ را جدی بگیرند، به پیشگیری از انتقال آن بپردازند یا برای بهبود شرایط ناشی از شیوع بیماری بکوشند می‌تواند به قوانین حاکم بر جامعه بستگی داشته باشد که البته از یک شهر تا دیگری متفاوت است.
مشارکت واقعی جامعه، زمینه را برای قدرت بیشتر و انتخاب بهتر فراهم می‌آورد
برنامه‌ریزان در اغلب نقاط دنیا از این لحاظ اتفاق نظر دارند که برای حل بحران نابرابری دسترسی به فضاهای عمومی طی پاندمی کرونا، سهیم‌سازی مردم در طراحی این فضاها می‌تواند بیشترین پیامد مثبت را داشته باشد. اگر تمام مردم ایده‌ها و خواسته‌های خود از فضاهای عمومی اطرافشان را مطرح کنند، آنگاه مدیران شهری تلاش خواهند کرد فضاهایی برای آن‌ها ایجاد کنند که حس برابری را در میان همه به وجود می‌آورد.
بسیاری از طراحان شهری بر این باورند که توان یک شهر در گرو رضایتمندی ساکنان آن است که این عامل، تنها از طریق ایجاد حس برابری در میان آنان امکان‌پذیر می‌شود. بدیهی است که مشارکت مردم در طراحی فضاهای عمومی باعث افزایش تنوع آن‌ها در یک شهر می‌شود چرا که ساکنان هر منطقه ممکن است با توجه به شرایط و نگاه خود، خواسته‌هایی متفاوت با افراد ساکن در محله دیگر داشته باشند و پیاده‌سازی ایده‌های متفاوت آن‌ها، تنوع فضاهای عمومی را در بر خواهد داشت، که این امر خود یک نکته مثبت در طراحی شهری به حساب می‌آید.
مزایا و معایب بسته شدن خیابان‌های یک شهر به روی خودروها در دوران کرونا
طی دوران کرونا مدیران در اغلب شهرهای دنیا، بسیاری از خیابان‌ها را به طور موقت و حتی در اغلب موارد، برای همیشه به روی وسایل حمل و نقل موتوری بستند تا مردم آزادانه و با امینت کامل، در نتیجه رعایت فاصله اجتماعی، به انجام امور روزمره خود برسند. محققان تأثیرات این جنبش بر تحقق برابری را از دو جنبه متفاوت مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند؛ اول اینکه فراهم آوردن زمینه پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری حس برابری را در میان مردم افزایش می‌داد چرا که همه به شیوه‌هایی برابر و بدون نیاز به برخورداری از وسایل حمل و نقل شخصی، به رفت و آمد در داخل شهر می‌پرداختند، اما از نگاه دیگر، فضا برای کسب و کار افراد فقیر محدود می‌شد چرا که بخش اعظم خیابان‌ها را فضایی برای تردد سبز فرا می‌گرفت بنابراین، از جنبه دوم، نابرابری در میان طبقات اجتماعی یک شهر بار دیگر افزایش می‌یافت و کسب و کار مردم کم درآمد به حداقل می‌رسید.
نظر شما