به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در ابتدای شیوع بیماری کووید -۱۹، اغلب مردم جهان از فضاهای عمومی فاصله گرفتند، مبادا که با حضور در این مکان‌ها، به ویروس کرونا مبتلا شوند. اما پس از مدت زمانی کوتاه، ارزش این مکان‌ها بسیار بیشتر از قبل بر همگان آشکار شد و مردم به این نتیجه رسیدند که برای حضور در مراکز کاری خود، فروشگاه‌ها و انجام سایر امور روزمره، چاره‌ای جز عبور از فضاهای عمومی ندارند بنابراین مقامات در تلاش برای یافتن راه چاره‌ای بودند که ایده رعایت فاصله اجتماعی توسط سازمان بهداشت جهانی مطرح شد و از آن پس، شهرنشینان با حفظ فاصله دو متری از سایرین، کارهای روزمره خود را به طور کامل انجام می‌دادند. هر روز بر اهمیت وجود فضاهای سبز در شهرها افزوده می‌شد به طوری که حتی مردم بالکن‌های خود را مملو از گل‌ها و گیاهان بومی کردند تا از تنفس هوای پاک نهایت لذت را ببرند.
امروزه و تنها پس از گذشت حدود یک سال، پیاده‌روها، خیابان‌ها، میادین و حتی پارکینگ‌های بزرگ خودرو را پوشش‌هایی سبز فرا گرفته است و بخش اعظمی از مواد غذایی شهرنشینان را همین باغ‌های کوچک تأمین می‌کند علاوه بر این بسیاری از شهرهای آمریکایی نظیر سانفرانسیسکو، اوکلند، نیویورک و سیاتل خیابان‌ها را روی تردد خودروها بسته‌اند تا دوچرخه‌سواران و عابران پیاده بتوانند بدون نگرانی و با رعایت فاصله معین از سایرین به تردد بپردازند البته این اقدامات تنها محدود به شهرهای ایالات متحده آمریکا نیست بلکه سراسر شهرهای دنیا را فرا گرفته است. در ادامه به تغییراتی پرداخته می‌شود که طی دوران کرونا در فضاهای عمومی به وجود آمد و در بعضی موارد، شکلی دائمی به خود گرفت.
استفاده بهتر از فضاهای عمومی
مردم نیویورک طی دوران کرونا بیش از قبل قدردان فضاهای عمومی بودند و به ویژه، صاحبان رستوران‌ها، کافه‌ها و خرده‌فروشی‌ها تلاش کردند از فضاهای عمومی مقابل محل فعالیت خود بیشترین بهره را ببرند. در پی ترویج رویکرد رعایت فاصله اجتماعی برای خودداری از انتقال ویروس کرونا بین مردم، اغلب صاحبان رستوران‌ها و کافه‌ها، با کسب اجازه از سران شهر، فضاهای مقابل خود را مورد استفاده قرار داده و میز و صندلی‌هایشان را در آنجا چیدند تا با ایمنی بیشتر به مشتریانشان خدمت کنند.
علاوه بر این، انجام فعالیت‌های ورزشی در فضاهای باز ترویج یافت چرا که سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد در محیط‌های بسته احتمال انتقال ویروس از یک فرد به سایرین بسیار بیشتر است. تا پیش از انتقال ویروس کرونا، مردم شهرهای آمریکایی شمالی به شدت مخالف استفاده چند منظوره از فضاهای عمومی بودند، اما در پی شیوع بیماری کووید -۱۹ و افزایش رغبت مردم به بهره‌گیری بیشتر از این فضاها، یک مکان به طور همزمان چند کاربرد پیدا کرد به عنوان مثال بخشی از خیابان‌ها به دوچرخه‌سواری اختصاص داده شد و بخش دیگر آن را پارکلت‌هایی برای استراحت مردم فرا گرفت. از سوی دیگر، پیاده‌روها در اغلب این شهرها وسیع‌تر شد و فعالیت‌های مختلفی در آن‌ها انجام گرفت.
درخشش استعدادها در فضاهای عمومی
رغبت مردم به استفاده بیشتر از فضاهای عمومی در میان مردم جهان فراگیر شد و حتی درخشش استعدادهای پنهان را در پی داشت. بسیاری از افراد به اجرای موسیقی در خیابان‌ها می‌پرداختند و از این طریق، نگرانی تحمیل شده ناشی از کرونا بر دوش مردم را کاهش می‌دادند علاوه بر این مقامات محلی در اغلب شهرهای جهان، خیابان‌هایی را روی تردد خودروها می‌بستند و از ساکنان می‌خواستند مطابق میل خود، آنجا را طراحی کنند. مردم نیز با همکاری یکدیگر ایده‌هایی در این فضاهای عمومی پیاده می‌کردند که تا کنون توسط هیچ معمار مشهوری نیز مطرح نشده بود. تغییراتی که توسط شهروندان طی دوران کرونا در بعضی از فضاهای عمومی به وجود آمد، به حدی جذاب بود که مدیران شهری را به پیاده‌سازی دائمی آن‌ها سوق می‌داد. جالب است بدانید که حتی برخی از ساکنان شهرهای آمریکایی پا را فراتر نهاده و به طور داوطلبانه کارگاه‌هایی آموزشی در فضاهایی عمومی برگزار می‌کردند تا در آنجا، رعایت اصول بهداشتی، نحوه صحیح استفاده از تجهیزات ایمنی و خود جداسازی را به همشهریانشان آموزش دهند.
افزایش برابری دسترسی شهرنشینان به فضاهای عمومی
نابرابری یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی است که مردم آمریکا از زمان‌های دور تا به امروز و حتی در دوران کرونا با آن دست و پنجه نرم کرده‌اند. شکاف طبقاتی در میان مردم این کشور بسیار زیادی بوده و تبعات منفی بسیاری نیز طی دوران کرونا از خود به جای گذاشته است. به عنوان مثال، ساکنان منهتن نیویورک، اغلب افرادی ثروتمند هستند که توانایی انجام کار در منزل را طی دوران کرونا داشتند، به همین دلیل، تردد آن‌ها به خارج از منزل در زمان اوج شیوع بیماری به ندرت صورت می‌گرفت و همین امر باعث شد نرخ انتقال ویروس در میان ساکنان این منطقه به حداقل برسد این در حالی است که در مناطق کویینز و برانکس، مردم بیشترین آسیب را متحمل شدند چرا که مجبور بودند برای کسب درآمد، در بدترین شرایط کرونایی نیز با وسایل حمل و نقل عمومی در محل کارشان حضور پیدا کنند.
اما خبر خوش اینکه، طی دوران کرونا و استفاده بهتر از فضاهای عمومی، مردم این مناطق آسیب‌پذیر از محیط‌های اطراف خود بیشتر بهره بردند با ایمنی بیشتر به تردد از طریق دوچرخه و پیاده‌روی پرداختند و در پی اقدامات مقامات شهری، اغلب آن‌ها توانستند در نزدیکی محل سکونت خود به کسب و کار بپردازند بنابراین افزایش برابری در میان شهرنشینان آمریکایی و حتی سایر نقاط دنیا، طی دوران کرونا ترویج یافت و به جرأت می‌توان ادعا کرد که به مهم‌ترین پیامد مثبت شیوع بیماری کووید -۱۹ تبدیل شد.
نظر شما