به گزارش خبرنگار ایمنا، آغاز خرداد ماه انتظار برای آغاز دیدارهای سرنوشت‌ساز تیم ملی فوتبال کشورمان در مقدماتی جام جهانی قطر را به شماره انداخته است. همه نگران اوضاعی هستند که با سوءمدیریت و عملکرد ضعیف ویلموتس روی نیمکت ایران رقم خورد. حالا تیم ملی برای صعود به دور بعدی رقابت‌ها، جایی برای اشتباه ندارد و باید در غروب منامه، نفس عراق و بحرین را بگیرد. این در حالی است که در کش و قوس کرونا و ماه‌ها بلاتکلیفی صندلی ریاست فدراسیون فوتبال، اسکوچیچ نتوانست آنچنان که باید اردوهای خوبی را به همراه بازیکنانش برگزار کند.
شاید مناسب‌ترین گزینه در فوتبال ایران برای درک سختی‌ها و ویژگی‌های خاص رقابت‌های ملی، حشمت مهاجرانی باشد. مهاجرانی، سرمربی سال‌های دور تیم ملی ایران، سابقه هدایت فوتبال ملی در فراتر از مرزهای ایران روی نیمکت‌های امارات و بحرین را هم در کارنامه دارد. او سال ۱۹۷۴ همراه با ملی‌پوشان، مدال طلا بازی‌های آسیایی را به گردن آویخت و دو سال بعد، هتریک ایران در قهرمانی جام ملت‌ها را تکمیل کرد و علاوه بر آن با شاگردانش عازم المپیک تابستانی مونترال شد. چیزی نگذشت که روند خوب تیم مهاجرانی، طلسم را شکست تا ایران برای نخستین بار و البته در مقتدرانه‌ترین حالت تا امروز، جواز حضور در جام جهانی را به دست آورد ولی کم‌تجربگی، رویاهای نسل طلایی ۱۹۷۸ را در آرژانتین نیمه تمام گذاشت. این سرمربی مشهدی حالا سال‌ها است که پس از بازنشستگی در فکر احیای ابومسلم بوده تا ققنوس فوتبال زادگاهش را از خاکستر بلند کند. به بهانه روزهای پراسترس فوتبال ملی ایران، خبرنگار ایمنا با حشمت مهاجرانی گفت و گوی مفصلی انجام داده که در ادامه می‌خوانیم:
همانطور که می‌دانید، تیم ملی کار سختی برای صعود به دور بعدی رقابت‌ها در انتخابی جام جهانی دارد تا چه اندازه خوشبین هستید؟
اگر بخواهیم فوتبالمان را با بحرین و عراق مقایسه کنیم، شک نداشته باشید که در یازده نقطه زمین برتری داریم. چیزی که مهم است خصوصیات مربی و بازیکنان نشان می‌دهد چه روشی را انتخاب می‌کنند روش بازی می‌تواند روی نتیجه بازی اثر بگذارد. غیر از آن از نظر روحی، تکنیک و قدرت بازیگری در شرایط خوبی هستیم. الان نسبت به صعود تیپ ملی نه واقع بین و نه بد بین، بلکه واقع بین هستم و این خصوصیات بازیکنان ایران است که به من اجازه می‌دهم بگویم تیم ملی ما برتر است.
خیلی‌ها معتقدند عراق و بحرین همیشه رقبای دشواری برای ایران بوده و همیشه تیم ملی را به دردسر انداخته‌اند، به عنوان کسی که سال‌ها در کشورهای حوزه خلیج فارس فعالیت کرده‌اید، چنین چیزی را قبول دارید؟ به طور کلی عراق و بحرین چه سبک فوتبالی را ارائه می‌دهند؟
چنین عقیده‌ای ندارم. به گذشته برنگردیم. کسانی که در گذشته زندگی می‌کنند چیزی نیاموخته‌اند. باید از گذشته درس بگیریم اما نتایج قبلی ملاک نیست خودم با تیم ملی جوانان در منامه بحرین را شکست دادیم. حادثه‌ای رخ داده که تکرار آن دشوار است. تیم ملی عراق از نظر جنگندگی و فیزیکی شناخت و شباهت زیادی به تیم ایران دارند ولی ما جدای از خصوصیات بازیکنان، اسلحه دیگری داریم به نام غیرت و تعصب بازیکنان که در هیچ میدانی قدم عقب نخواهند گذاشت.
این روزها بازیکنان ایرانی زیادی در لیگ‌های خارجی بازی می‌کنند، این موضوع تا چه اندازه می‌تواند به تیم ملی کمک کند؟
اعتقاد دارم و تجربه به من نشان داده که بازیکن ایرانی برای سربلندی خودش، تیم و فوتبال مملکتش به زمین می‌رود. بازیکنانی داریم که در میادین بین‌المللی بازی می‌کنند و حضور آنها می‌تواند کمک مؤثری به تیم ملی باشد. به تیم اشاره کردم و باید بگویم مهم است که مربی چگونه از این بازیکنان بازی گرفته و چه روشی را اتخاذ کند. ما برتری مطلق داریم و در هر زمینی برای عظمت و بزرگی فوتبالمان به میدان رفته و قدم از قدم عقب نمی‌گذاریم؛ این از خصوصیات فوتبالیست‌های ایرانی است و بقیه آن، بستگی دارد که سرمربی تیم ملی چطوری از این سرمایه غنی به نفع تیم استفاده کند. دلیلی نمی‌بینم که موفق نشویم. درست است که فوتبال حوادث پیش بینی نشده زیادی دارد و همیشه نیز تیم ملی‌مان برنده نبوده، ولی اکنون از تعداد زیادی از بازیکنانی استفاده می‌کنیم که در جهان مطرح هستند و هیچ زمان این گونه نبوده است و این سرمایه غنی‌مان را هیچ یک از دو تیم عراق و بحرین ندارند.
در انتخابی ۱۹۷۸ که مقتدرانه‌ترین صعود تیم ملی به جام جهانی رخ داد، تیم‌های آسیایی توان رقابت چندانی با ایران نداشتند، به نظر اما اوضاع فرق کرده، آیا هنوز هم سطح فوتبال ایران را بالاتر از کشورهای قاره کهن می‌دانید؟
در جام جهانی ۱۹۷۸، شانزده تیم حضور داشتند و از آسیا و اقیانوسیه فقط یک تیم به آن مسابقات می‌رفتند. حالا سهمیه آسیا پنج تیم است و در چنین شرایطی، با توجه به قدرت فوتبال ایران رفتن به جام جهانی کار سختی نیست. صعود به جام جهانی حق ما است چرا که هنوز تیم اول آسیا هستیم و می‌توانیم در جام جهانی پیش رو نتایج خوبی گرفته و مطرح شویم. شخصاً به تیم ملی مملکتمان خیلی امیدوار هستم.
چند روز قبل سالگرد بازی دوستانه ایران با فرانسه و ستارگانش در راه آماده سازی برای حضور در انتخابی جام جهانی آرژانتین بود. برگزاری بازی‌های دوستانه اینچنینی با قدرت‌های تراز اول جهانی چقدر می‌تواند به تیم ملی کمک کند؟
در بازی با تیم‌های بزرگ مانند همین دیدار فرانسه، مربی می‌تواند خیلی خوب به نقاط ضعف و قوت تیم خود پی ببرد. به نتیجه دیدار کاری ندارم ولی آن زمان تیم ملی فرانسه در فوتبال دنیا مطرح بود. تیم ملی ایران زمانی که در تورنمنت رئال مادرید با آرژانتین بازی کرد، سزار مانیوتی، سرمربی وقت تیم ملی آرژانتین اظهار کرد که صبر کنید تا تیم ایران به بوئنس آیرس بیاید، آن موقع پی به قدرت ایران خواهید برد. منتها با وجود تمام قدرتمان نتوانستیم حقیقت فوتبالمان را در رقابت‌های جام جهانی آرژانتین نشان دهیم. در همان مسابقات آرژانتین می‌توانستیم خیلی بهتر ظاهر شویم چرا که امکانات لازم اعم از دیدار تدارکاتی با تیم‌های بزرگ را داشتیم.
از بین بازیکنان فعلی کسی هست که به نظرتان لایق پوشیدن پیراهن تیم ملی بوده ولی چند وقت اخیر دعوت نشده باشد؟
خوشبختانه در هر پست تیم ملی، چندین نفر مطرح هستند. روی اسامی نفرات، مربی بهتر از هر کسی می‌تواند نظر بدهد چون نمی‌دانم چه روشی را بازی خواهد کرد.
همانطور که می‌دانید هفته قبل دربی تهران برگزار شد و پرسپولیس موفق به پیروزی شد. حسن روشن در مصاحبه‌ای گفته گلی شبیه به گل عیسی آل کثیر روی ریباند، به استرالیا زده که شما به او گفته‌اید که چون دروازه‌بان استرالیا دو ضرب گیر هست، روی ریباند حواسش باشد، چنین چیزی را به خاطر دارید؟
حسن روشن درست اشاره داشته است. قبل از بازی با بازیکنان صحبت کرده بودم که دنبال شوت حرکت کنند چون دروازه‌بان استرالیا در دو مرحله توپ را می‌گیرد. همین حادثه نیز اتفاق افتاد و به درستی به گل آل کثیر در دربی شبیه کرده‌اند. به هر حال از این قبیل حوادث، زیاد در فوتبال اتفاق می‌افتد منتها مربی باید خیلی خوب بتواند تیم را آنالیز و از فرصت‌های به دست آمده استفاده کند.
اوضاع در ابومسلم چطور است؟ هواداران مشهدی می‌توانند به قدرت گرفتن دوباره تیم محبوب شان امیدوار باشند؟
ابومسلم به قول معروف ریشه در خاک دارد نطفه این تیم در منزل ما بسته شده است. خدا مادر و برادرهایم را رحمت کند، آنها خیلی برای ابومسلم زحمت کشیدند. همیشه می‌گویم یک ابومسلمی هستم و امیدوارم تیم مشهدی بتواند جایگاه واقعی‌اش را در فوتبال داشته باشد.
و سوال آخر؛ چه پیامی برای ملی پوشانمان در تورنمنت پیش رو دارید؟
بازیکن تیم ملی باید بداند موقعی که روی سینه‌اش نام ایران نوشته شده، جزئی از خاک وطنش می‌شود و وظیفه دارد در هیچ میدانی برای عزت و سربلندی خود قدم عقب نگذارد.
گفت و گو از: سروش فدایی _ خبرنگار سرویس ورزش ایمنا
نظر شما