به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بر هیچ کس پوشیده نیست که شیوع بیماری کووید -۱۹ تبعاتی جبران‌ناپذیر بر کره زمین و تمامی جوانب زندگی مردم بهر جای گذاشته است با این حال اگر با دقت بیشتر به این بحران نگاه کنیم متوجه اثرات مثبت آن نیز خواهیم شد. تا پیش از گسترش کرونا، اهمیت فضاهای عمومی از دید اغلب شهرنشینان پنهان بود اما آغاز و تداوم قرنطینه باعث شد مردم بیش از پیش قدردان مزایای مکان‌های عمومی شهر خود باشند. مقامات دالاس، نهمین شهر بزرگ ایالات متحده آمریکا واقع در ایالت تگزاس، طی این دوران استرس‌زا، طرح نصب پارکلت‌ها را آغاز کردند که بر اساس آن، صاحبان مراکز تجاری، رستوران‌ها، کافه‌ها و حتی باشگاه‌های ورزشی مجاز بودند فضاهایی را خارج از محل کار خود به انجام فعالیت‌ها با رعایت فاصله اجتماعی در بر بگیرند.
علاوه بر این، مدیران شهری بسیاری از خیابان‌ها را روی تردد خودروها بستند و در آنجا، مراکزی پویا ایجاد کردند تا مردم ضمن خودجداسازی از همنوعانشان، با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. این اقدامات به حدی با استقبال مردم رو به رو شد که مقامات تصمیم گرفتند زمان پیاده‌راه بودن این فضاهای عمومی را تمدید کنند و حتی بعضی از آن‌ها را برای همیشه روی تردد خودروها ببندند. اعضا شورای شهر دالاس پس از نشست‌های پی در پی به توافق رسیدند ایستگاه‌هایی خیابانی به وجود آورند که برای همیشه به عنوان مکان‌هایی برای تعامل ساکنان شهر مورد استفاده قرار گیرد و در واقع، بخشی از مالکیت این فضاها، از خودروها به مردم باز گردانده شود البته پیش از شیوع بیماری کووید -۱۹، پارکلت‌ها در سراسر شهر به چشم می‌خورد که پس از مدتی کوتاه، مدت زمان نصب آن‌ها از سوی مقامات به پایان می‌رسید.
در واقع یکی از اثراتی که کووید -۱۹ تا کنون بر زندگی شهری بر جای گذاشته، تغییر قوانین رایج شهرسازی بوده که در این بین، خیابان‌ها و فضاهای عمومی بیشترین تحول را متحمل شده‌اند. اگر چه اثرات مخرب گسترش این ویروس بر زندگی انسان نسبتاً دائمی است با این حال در پی تحولات بر جا مانده از بحران‌های مشابه در زمان‌های قدیم، طراحی شهری برای همیشه متأثر از شیوع کرونا متحول می‌شود و البته بهبودهایی چشمگیر در این زمینه حاصل خواهد شد.
پارکلت‌ها تنها تغییراتی نبوده که شیوع کرونا بر زندگی مردم و دادن مالکیت فضاهای عمومی به آن‌ها اعمال کرده است؛ پیاده‌راه‌سازی نیز از همان ابتدای آغاز قرنطینه‌ها در اغلب شهرهای جهان ترویج پیدا کرد و در بسیاری از موارد، شکلی دائمی به خود گرفت. اگر چه پس از مدت زمانی کوتاه از بسته شدن خیابان‌ها روی تردد خودروها بیم آن می‌رفت که مردم در این فضاهای عمومی تجمع کنند و سرایت ویروس کرونا با سرعت بیشتری رخ دهد، اما مقامات محلی و خود شهروندان از مزایای این اقدام آگاهی پیدا کرده و خواهان پیاده‌راه شدن دائمی آن‌ها شدند.
بسته شدن خیابان‌ها روی تردد خودروها و همچنین ایجاد پارکلت‌ها به تدریج منجر به کاهش فضای پارک خودروها در مناطق شهری شد که همین امر، تردد وسایل نقلیه موتوری را به حداقل رساند. چنین به نظر می‌رسد که این تغییرات شکلی دائمی به خود گیرد چرا که مزایای زیادی برای شهر و شهروندان داشته و بدون شک، مردم مایل نخواهند بود بار دیگر مالکیت فضاهای عمومی از آن‌ها باز پس گرفته شود و به وسایل حمل و نقل موتوری داده شود.
در دهه‌های قبل نیز پاندمی‌هایی شبیه به کرونا نظیر طاعون سیاه، آنفلوآنزای خوکی، آبله و آنفلوآنزای اسپانیایی در میان جهان گسترش یافته اما با وجود اثرات مرگبار خود، به طور چشمگیری در بهبود طراحی شهری مؤثر واقع شده بودند.
نظر شما