به گزارش خبرنگار ایمنا، علی اعطا در یک اتاق گفت‌وگو با موضوع «توسعه فضاهای عمومی، نقش حاکمیت، نقش سرمایه» اظهار کرد: در شهرهای کشور متولی فضای عمومی شهرداری‌ها هستند و مدیریت شهری به عنوان مجموعه‌ای که مدیریت فضای شهر را برعهده دارد شناخته می‌شود.
وی افزود: شاید دولت و حاکمیت به معنای گسترده نقشی در این رابطه نداشته باشند یا حداقل در سطوح دیگری نقش دارند اما متولی مستقیم فضای عمومی و ایجاد، توسعه، مدیریت، قبض و بسط آن اساساً با شهرداری‌هاست.
سخنگوی شورای شهر تهران با اشاره به شیوه مواجهه مدیریت شهری در کشور با مسئله فضای عمومی، تصریح کرد: جدای از آنکه به این فضاها با رویکرد ایدئولوژیک نگاه می‌شود، در چهل سال اخیر به دلیل ساختار مالی مدیریت شهری بحث توسعه فضای عمومی نمی‌توانست در اولویت برنامه شهرداری‌ها قرار گیرد.
وی ادامه داد: در سال ۶۲ یک اتفاق مهم در نظام مالی شهرداری افتاد و به موجب یک قانون مقرر شد شهرداری‌ها خودکفا اداره شوند و معنای آن خودکفایی این بود که دیگر کمک‌ها و بودجه‌های دولتی در اختیار شهرداری قرار نمی‌گیرد یا بسیار به حداقل خواهد رسید.
اعطا خاطرنشان کرد: از آن زمان شهرداری‌ها باید به‌طور خودمحور درآمد تولید کنند و به عنوان یک بنگاه درآمد هزینه‌ای اداره شوند تا بتوانند امور خود را چرخانده و هزینه‌های جاری، حقوق، دستمزد، نظافت و مسائلی از این قبیل در شهر را تأمین کنند و اگر مواردی قرار است از سوی دولت کمک شود سرفصل‌های مشخصی دارد.
وی افزود: در این شرایط اتفاقی که در کلانشهرها افتاد این بود که شهرداری به سمت سهل‌الوصول‌ترین شیوه تأمین مالی، یعنی فروش تراکم حرکت کرد بدین سبب اولویت شهرداری در شهر توده شد و اولویت دادن به توده نسبت به فضا به این معناست که دومی قربانی اولی می‌شود.
عضو هیئت رئیسه شورای شهر تهران خاطرنشان کرد: گاهی در مفهوم فضایی مصادیق توسعه مانند ایجاد واحدهای تجاری در وسط یکی از مرکزی‌ترین میادین شهر یعنی ولیعصر، فضای عمومی به تقلبی به نام پلازا دچار می‌شود.
وی اضافه کرد: بدین سبب عنصر کلیدی که باعث شده فضای عمومی هرگز در اولویت تهران نباشد این است که به اجبار عملکرد شهرداری‌ها در راستای تحدید فضای عمومی بوده که البته چاره‌ای غیر از این هم نداشتند.
اعطا گفت: در این چهار سال که از نزدیک این مسائل را لمس کرده و با آنها درگیر بودم، باید گفت فرضاً اگر جایی بنا باشد به عنوان فضای عمومی مورد استفاده قرار بگیرد، می‌شود مانند همان مرکزی که در اکباتان وجود داشت که به یک فضای شبه عمومی تبدیل شد؛ درباره این مال‌ها، تجاری‌سازی‌ها از تعبیر شبه عمومی نام می‌برم.
سخنگوی شورای شهر تهران اظهار کرد: نمونه دیگری که در این راستا می‌توان مثال زد، بوستانی بود که بنا بود تحت عنوان بوستان مادر در منطقه پنج در بلوار آیت الله کاشانی احداث شود، اما دچار کشمکش‌های حقوقی سپس منجر به دعوای حقوقی پیچیده‌ای شد.
وی تاکید کرد: مشخص نبود که آیا اینجا فضای سبز است یا بناست یک فضای عمومی شود تا اینکه سال ۹۱ یا ۹۲ مسابقه طراحی برگزار شد تا آنجا تبدیل به این بوستان شود و یک سری طرحهای خیلی خوب هم آمد اما عملاً مسیر قدرتمند اقتصاد شهر موضوع را به سمت ایجاد مجموعه ساختمان بلند بسیار متراکم هدایت کرد تا این مورد نیز در مسئله توسعه فضای عمومی به دلیل جریان مالی شهرداری قربانی مسئله توسعه فضای عمومی شود.
نظر شما