به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بر اساس گزارش‌های ارائه شده از سوی یونسکو پس از شیوع بیماری کووید -۱۹، تنها ۳۰ میلیون شغل در بخش صنعت فیلم از بین رفت. این در حالی است که یک سوم نمایشگاه‌های هنری جهان نیز فعالیت دست کم نیمی از کارکنان خود را متوقف کرده‌اند. علاوه بر این، بسته شدن سالن‌های کنسرت و تئاتر به مدت بیش از ۶ ماه نیز کاهش حدود ۱۰ میلیاردی در صنعت موسیقی را برای حامیان آن در پی داشت و درآمد در بخش انتشارات جهانی نیز با کاهش بیش از ۷.۵ درصدی مواجه شد. بدیهی است صنعتی که بیش از ۳۰ میلیون نفر در آن فعالیت دارند، به توجه بیشتری برای نجات از بحران کرونا نیاز دارد و نباید از دید مقامات ارشد کشورها پنهان بماند.
بد نیست بدانید که در دوران شیوع کرونا تنها هنر و فرهنگ با بحران جدی مواجه نشده است بلکه مردم در سراسر دنیا نیز دسترسی به رویدادهای فرهنگی را از دست داده‌اند. البته پس از گذشت چند ماه از ظهور بیماری کووید -۱۹، بسیاری از خوانندگان و هنرمندان به ادامه فعالیت خود به صورت آنلاین پرداختند با این حال، تقریباً از هر دو فرد علاقمند به این آثار، تنها یک نفر توانست در این رویدادها شرکت کند و سایر مردم به دلایل مختلف، نظیر نبود دسترسی به اینترنت، نتوانستند چنین رویدادهایی را پیگیری کنند.
یونسکو در واکنش به مشکلات به وجود آمده در بخش فرهنگ و هنر در دوران کرونا، منبعی ایجاد کرد که به دولت‌ها و سیاست گذاران امکان مقابله با چالش‌های پیش روی هنرمندان و کارشناسان فرهنگ را می‌دهد. این برنامه که "فرهنگ در بحران" نام گرفته، رویکردهایی را برای پایدارسازی هر چه بیشتر این صنایع در آینده به دولت‌ها آموزش می‌دهد علاوه بر این، در برنامه فوق مقامات ارشد یک کشور موظفند بعد جنسیتی تأثیرات کرونا بر بخش فرهنگی را نیز بررسی کنند، زیرا زنان در مواجهه با بیماری کووید -۱۹ و ناامنی اجتماعی و اقتصادی بسیار آسیب‌پذیرتر بوده‌اند حال آنکه همین قشر تا پیش از انتشار ویروس کرونا، انجام بخش اعظمی از فعالیت‌های فرهنگی را بر عهده داشتند.
در طرح "فرهنگ در بحران" از دولت‌ها خواسته می‌شود سه اقدام مهم را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند تا از این طریق، در مواجهه با بحران‌های احتمالی در آینده برای بخش فرهنگ، پایدارتر از قبل عمل کنند.
ابتدا، هنرمندان و کارشناسان فرهنگی باید تحت حمایت مستقیم دولت قرار گیرند؛ صنایع فرهنگی و هنری از حمایت غیرمستقیم دولت‌ها بهره‌مند شود و در نهایت، رقابت‌پذیری بین صنایع فرهنگی و هنری تقویت شود.
در واقع، مقامات مسئول هر کشور موظف خواهند بود آثار هنری را از خلاقان سازنده آن‌ها خریداری کنند، رکود اقتصادی ناشی از وقوع یک بحران نظیر کرونا در بخش فرهنگ و هنر را جبران کنند، زمینه را برای بهبود هر چه سریع‌تر وضعیت به وجود آمده فراهم آورند و در نهایت، وام‌های مورد نیاز را در اختیار هنرمندان و کارشناسان فرهنگی قرار دهند تا زیان‌های وارد شده به هر یک از این بخش‌ها، در کم‌ترین زمان ممکن جبران شود.
نظر شما