به گزارش ایمنا و بر اساس یادداشتی که پیمان طهماسبی ارشلو، نقاش و مجسمه‌ساز در اختیار این رسانه قرار داده است:
پر واضح است که هنر و هنرمند به سبب آثارش، نقش پر رنگی در تلطیف روح اجتماع و جامعه بازی می‌کند؛ هنرمندان هنرهای تجسمی با به جای گذاردن خاطره تصویری در اذهان مردمان ادوار مختلف، شانی ماندگار و یگانه در تاریخ یافته و به این سبب جوامع بشری هنر و هنرمند را بسیار ارج می‌نهند. همچنین به واسطه این نقش تاریخ ساز و قابل احترام، برای علم آموزی در هنر، دانشگاه‌های بسیار تأسیس شده و هر ساله دانش آموختگان بسیاری به اجتماع معرفی می‌شوند؛ کشور عزیز ما و شهر زیبای تاریخی کرمان هم از این رحمت برخوردار و پیشگامان بسیاری را در ادوار مختلف به خود دیده است.
اما فعالیت در زمینه هنر و ارتباط آن با اجتماع در سال‌های اخیر بسیار مورد لطف و عنایت مسئولان شهر و شهرداری قرار گرفته و به فعالان این حوزه توجه ویژه‌ای شده است و به این منظور فرصت ظهور و بروز ارزش‌های هنری از جانب ایشان فراهم شده است؛ برای مثال همانگونه که برگزاری سمپوزیوم‌های هنری در جای جای ایران رواج یافته، اخیراً سمپوزیوم مجسمه سنگ به مدد شهرداری کرمان نیز برگزار شده است.
حال ممکن است این سوال پیش بیاید که با توجه به این زحمات و صرف هزینه و لطف مسئولان و تلاش مجدانه آنان، آیا مخاطبان که غالباً مردم بدون مهارت خوانش آثار هنری و حتی مخاطبان تحصیل کرده در شاخه‌های مختلف هنر، از کیفیت و اصالت آثار پدیده آمده توسط هنرمندان منتخب سمپوزیوم لذت می‌برند یا نه؟
برای پاسخ دادن به سوالاتی از این دست شاید ایجاد یک پارامتر نسبی و قیاس تصویری، بهترین راه حل باشد؛ پس با تصویر آثار سمپوزیوم سنگ کرمان همراه می‌شویم و نگاهی اجمالی و گاه موشکافانه‌تر به برخی از آن‌ها خواهیم داشت:
امروزه جهان و عالم هنر بواسطه فعالیت رسانه‌های دیجیتال و تحول در نوع مخابره اطلاعات و تصاویر و عرضه آثار هنری، دستخوش تغییرات بسیار شده است و هنرمندان جوامع گوناگون با دغدغه‌های متفاوت، پس از خلق آثار به راحتی از طریق شبکه‌های مجازی به نمایش و عرضه آثار خود می‌پردازند و دسترسی به آثار را برای مخاطبان در همه مناطق دنیا ممکن می‌کنند. مسئله قابل توجه در این فرایند آن است که ماحصل ممارست و تلاش هنرمندان و نوع تفکر و رویکرد اجتماعی و نگاه پدیدار شناسانه آنان در آثارشان، بواسطه نوع فرم و استفاده از متریال، کاملاً قابل پیگیری و شناخت است.
حال همزمان با برگزاری سمپوزیوم سنگ کرمان با نگاهی موشکافانه و به کمک رسانه اینترنت می‌توان عیار بسیاری از آثار که در شکل سمپوزیوم هنری و در حوزه هنر شهری پدیدارمی شود را سنجید و میزان برخورداری جامعه را از صرف هزینه‌های این چنین سنگین برآورد کرد؛ چراکه یک مؤلفه ساخت این آثار، اصالت و منحصر به فرد بودن است که خود از شاخصه‌های انتخاب هنرمند توانمند و اثر اوست؛ بدین سبب است که بنیادهای هنری و ارگان‌هایی که گاه متولی و سرمایه گذار فعالیت‌های هنری هستند، با دقت بسیار در انتخاب آثار یگانه، همت و تلاش بسیاری می‌کنند. بر همین قیاس یقیناً شهرداری کرمان نیز در برگزاری سمپوزیوم سنگ از این قاعده مستثنا نیست.
شهریار رضایی، یکی از داوران این سمپوزیوم معتقد است که در تأمین سایت و لوازم اجرا همکاری لازم صورت گرفته و در قیاس با سایر سمپوزیوم‌ها، از لحاظ امکانات یکی از بهترین‌ها است.
او تاکید می‌کند: من هم به این سمپوزیوم اثر هنری ارسال می‌کنم و مانند سایرین مورد ارزیابی قرار می‌گیرم و روند کار من کاملاً مشخص است؛ اما در عرصه داوری که مقوله‌ای جداست، با جانب داری قطعی از هنر و کیفیات ذاتی که یک اثر باید دارا باشد عمل می‌کنم و قطعاً هر اثر با رأی چند داور انتخاب می‌شود.
این هنرمند می‌گوید: هر سمپوزیوم هنری سیاست گذاری‌های کلان خودش را دارد و نقاط قوت و گاه ضعف آن تابع بسیاری عوامل است، اما من این اطمینان را می‌دهم همواره کیفیت و قدرت محتوا و توان اجرا را در صدر انتخاب خود قرار داده‌ام و اگر هنرمندی حتی با انتخاب من به سمپوزیوم راه پیدا نکرده است، منطقی نیست آن را به یک شخص و من تعمیم داد و این عادلانه نیست، اما قبول دارم که گاهی از نگاه شخصی من اثری لیاقت کافی برای انتخاب نهایی را داشته است، اما فقط نظر من به تنهایی بوده و سایرین از نگاه خود نپذیرفته‌اند.
نظر شما