به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، "اپسیلون اریدانی"، یک ستاره مغناطیسی جوان در نزدیکی منظومه شمسی و پنجمین ستاره درخشان در صورت فلکی جنوبی است که دارای تقریباً سن ۸۰۰ میلیون سال بوده و ۱۰.۵ سال نوری از خورشید فاصله دارد. این ستاره شامل دو کمربند آستروئیدی (سیارکی) و یک دیسک بزرگ از بقایای ابر نواختری و فرآیند تشکیل ستاره‌ای می‌شود. این دیسک از گرد و غبار و گاز تا فاصله ۲۰ میلیارد مایل از ستاره تشکیل شده و شامل اجرام کوچک بسیاری از جنس یخ و سنگ است.
در طول سالیان گذشته، اخترشناسان اعتقاد داشتند که منظومه‌ای از سیارات گوناگون به دور این ستاره در حال گردش است و در حال حاضر مراحلی مشابه با مراحل اولیه شکل‌گیری و حیات منظومه شمسی را می‌گذراند. آن‌ها باور دارند که با بررسی این منظومه می‌توان به یافته‌های ارزشمندی از گذشته و دوران جوانی منظومه شمسی دست یافت. جدیدترین یافته‌های ناسا نیز حاکی از شباهت چشمگیر معماری و ساخت منظومه اپسیلون اریدانی با منظومه خورشیدی است.
ناسا با انتشار عکسی از این مجموعه اذعان داشته است که سیاره‌ای دارای جرم یکسان با مشتری به دور ستاره اپسیلون اریدانی در حال چرخش است که با وجود فاصله بیش از ۱۰ سال نوری از خورشید، نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی شناخته شده به منظومه شمسی محسوب می‌شود. این سیاره در مداری بیضوی و در فاصله‌ای برابر با فاصله زمین تا خورشید نسبت به ستاره مذکور قرار دارد.
نخستین علائم وجود چنین سیاره‌ای در اطراف اپسیلون اریدانی، در سال ۲۰۰۰ و زمانی کشف شد که اخترشناسان موفق به اندازه‌گیری یک لرزش آشکار در این ستاره شدند. آنطور که به نظر می‌رسد سیاره مذکور یک غول گازی غیرقابل سکونت بوده و حلقه‌ها و اقمار تعیین شده برای آن، فرضی اما قابل قبول هستند با این حال هر قمر ممکن است شرایط مناسبی برای زندگی داشته باشد. در سال ۲۰۰۶، همانطور که این سیاره به آرامی در آسمان حرکت کرد، اخترشناسان با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل برای اندازه‌گیری نیروی جاذبه غیر قابل مشاهده سیاره روی ستاره اقدام کردند.
نظر شما