به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ویروس کرونا برای اولین بار در کلانشهر ووهان چین ظهور پیدا کرد و به سرعت در میان مردم شهر منتشر شد و در سایر شهرهای کشور نیز شیوع پیدا کرد. این بیماری ناشناخته و جدید، با سرعتی باورنکردنی به سایر نقاط دنیا نیز راه پیدا کرد و بر خلاف تصور عام، به بحرانی جهانی تبدیل شد. مقامات رسمی هر کشور به پیروی از یکدیگر یا با خلاقیت خود، دست به اعمال مقرراتی زدند تا شاید بتوانند این بیماری منحوس را از کره خاکی حذف کنند، اما با وجود موفقیت‌هایی که در کاهش انتشار ویروس کسب شد، مهار کامل آن غیرممکن بود. با این حال، مقامات رسمی در بعضی از کشورها بسیار خردمندانه‌تر از مقامات سایر نقاط دنیا عمل کرده و توانستند شیوع بیماری را در همان ابتدای ظهور، تا حد زیادی کنترل کنند.
چین از موفق‌ترین کشورهای جهان بود که با وجود مرکز شیوع بیماری بودن و جمعیت زیاد خود، توانست در همان ماه‌های آغازین شیوع بیماری کووید -۱۹، انتشار آن را مهار کند. در ادامه به شرح بعضی از سیاست‌های قرنطینه‌ای شهرهای مختلف این کشور در مهار ویروس کرونا پرداخته می‌شود.
قرنطینه در ووهان
قرنطینه‌های کرونایی ووهان در بیست و سوم ژوئیه ۲۰۲۰ آغاز شد و مقامات بدون هیچ گونه بحث عمومی، دستور دادند از ساعت ۱۰ صبح همان روز، تمام سیستم‌های حمل و نقل عمومی، فعالیت خود را در داخل یا خارج از شهر متوقف کنند. سپس رزرو اینترنتی وسایل حمل و نقل عمومی ممنوع و تونل‌های مسیر رودخانه یانگ‌تسه نیز به روی خودروها بسته شد. مقامات در نهایت دستور دادند تمام وسایل حمل و نقل موتوری، چه شخصی یا عمومی، تردد خود در داخل شهر یا خارج از آن را متوقف کنند و سراسر شهر را آرامشی عاری از رفت و آمد خودروها فرا گرفت. البته از آنجا که ممنوعیت تردد کامل وسایل نقلیه موتوری امری غیر ممکن بود، مقامات شهر متعهد شدند خود وسایلی را برای انتقال بیماران به مراکز درمانی و استفاده ضروری شهروندان در اختیار آنان قرار دهند.
پس از توقف تردد، دولت به سمت ایجاد مراکز درمانی متعددی در نقاط مختلف شهر برای بستری بیماران مبتلا به کووید -۱۹ گرایش پیدا کرد و در مدت زمانی بسیار کوتاه، بیمارستان‌های بسیاری در سراسر شهر ایجاد شد. بنابراین، امکان تقسیم‌بندی مراکز درمانی برای بیماران مختلف وجود داشت؛ بیماران در چهار گروه افراد مبتلای قطعی به بیماری کرونا، بیمارانی که جواب تست آن‌ها آماده نبود، مردم دارای علائم بیماری و افرادی که با بیماران کرونایی در تماس بودند، قرار گرفتند. گروه اول، یعنی بیماران مبتلا به ویروس کرونا در مراکز درمانی تخصصی بستری می‌شدند و سایر گروه‌ها در وضعیت قرنطینه کامل قرار می‌گرفتند.
همزمان با این تلاش‌ها، اقدامات دیگری نیز انجام شد که به مهار نسبتاً کامل ویروس در ووهان منجر شد. به عنوان مثال، هر گونه تردد غیرضروری از منزل جرم محسوب می‌شد و برای همین، دولت از داوطلبان مردمی خواست دوربین‌هایی را در محل سکونت خود نصب و بر رفت و آمد همسایه‌های خود نظارت کنند.
رویکردهای جدید مقامات هبئی
قرنطینه‌هایی مشابه با ووهان در کل استان هبئی، نزدیک به پکن پایتخت چین، پیاده شد با این تفاوت که رفت و آمدهای مردم به داخل و خارج از منزل، تنها باید تحت نظارت مأموران امنیتی صورت می‌گرفت. در مدت زمانی بسیار کوتاه، شیجیاژوانگ مرکز این استان، به مرکز شیوع بیماری کووید -۱۹ تبدیل شد و به همین دلیل، مقامات به سرعت تردد در داخل و خارج شهر را ممنوع کردند. مردم شیجیاژوانگ، که با حومه‌های خود جمعیتی بیش از ۱۱ میلیون نفر را در خود جای داده است، از هر گونه رفت و آمد به خارج از منزل منع شدند و مقامات رسمی اعلام کردند با افرادی که در خارج از منزل دیده شوند، همانند یک مجرم رفتار می‌شود. در همین بحبوحه، ساکنان شهر دیگر استان هبئی به نام نانگونگ نیز از ترددهای خارج از منزل ممنوع شدند و قوانینی سختگیرانه سراسر استان را فرا گرفت.
قرنطینه‌های جداسازی مردم در سراسر استان به طور مداوم تغییر پیدا می‌کرد تا اینکه دولت به مردمی که از امکانات کافی برای خود جداسازی برخوردار نبودند، دستور داد به مکان‌هایی که به این امر اختصاص داده شده است، نقل مکان کنند. این نوع قرنطینه بسیار مؤثر واقع شد و در زمانی بسیار کوتاه و باور نکردنی، مهار نسبتاً کامل بیماری را در پی داشت. بنابراین، دولت جمهوری خلق چین دستور داد این سیاست را در سراسر کشور اعمال کنند و در همین راستا، ساختمان‌های زیادی برای خود جداسازی مردم از یکدیگر به وجود آمد.
نظر شما