به گزارش خبرنگار ایمنا، حسین تحویلیان در این برنامه اظهار کرد: نقاشی یکی از هنرهای تجسمی است که خلق می‌شود و در مکان قرار می‌گیرد، سپس ناظر با آن رو برو شده و تاثیر می‌گیرد، اما چیزی که هر هنر و نقاشی را ماندگار می‌کند متن است؛ به همین دلیل به سراغ ادبیات رفتیم و سعی کردیم با نوشتن، هنرِ نقاشی را ماندگارتر کنیم.
وی ادامه داد: کتاب‌های مختلفی درباره نقاشی به ویژه نقاشی اصفهان نوشته شده است. در دوره صفویه آخرین حلقه نقاشی ایرانی و ابتدای معاصر شدن را داریم، اما آنچه معمولاً راجع به نقاشی نوشته شده از زاویه تاریخ نگاری است و کمتر به تحلیل آثار به صورت تجسمی می‌پردازند.
سرپرست گروه نویسندگان کتاب «بررسی نقاشی اصفهان» با بیان اینکه "پروسه بررسی نقاشی در ذهن من بود تا سال ۹۳ که پس از ارائه به سازمان‌ها مختلف در حوضه هنری مصوب شد"، تصریح کرد: بهمن‌ماه سال ۱۳۹۳ کار را با حدود سه نفر برای بررسی نقاشی اصفهان شروع کردیم. برای انتخاب عنوان کتاب واژه «نقد» را به کار گفته نشد، زیرا بار معنایی وسیعی دارد و از کلمه «بررسی» استفاده شد و نام خود را هم به جای پژوهشگر، بررسی کننده گذاشتیم تا در آینده به نقد و قضاوت بیشتر برسیم.
تحویلیان افزود: ابتدای کار یک گروه تشکیل دادیم تا ببینم کدام آثار را بررسی کنیم و به مفهوم نقاش فعال که محدودیت فیزیکی داشت رسیدیم. پس از اینکه تعداد نقاشان مشخص شد به سراغ دعوت از آن‌ها رفتیم که قرار گرفتن آثار برای بررسی از یک نظر ساده و از یک نظر مشکل است و ممکن است نقاش قضاوت پذیر نباشد. با نقاشان مختلف تماس گرفتیم تعدادی قبول کرند، عده‌ای قبول نکردند، نقاشی بود که همه کارها را آماده کرده بود و لحظه آخر نظرش عوض شد و نقاشی هم بود که به صورت داوطلبانه خواست آثارش مورد بررسی قرار بگیرد.
وی خاطرنشان کرد: برای نوشتن کتاب وارد فضای شخصی نقاش می‌شدیم و سعی داشتیم از نزدیک زندگی نقاش را ببینیم که از دل آنچه آثاری ایجاد می‌کند. با نقاش‌ها آثار را می‌دیدیم بعد از آن در جلسه‌ای خصوصی به بحث و نقد آثار می‌پرداختیم، نتیجه می‌گرفتیم و یکی از دوستان نوشتن آن را تقبل می‌کرد. زمانی برای نمایشگاه می‌گذاشتیم که تفاوت آن با نمایشگاه‌های دیگر این بود که از نقاش می‌خواستیم به جای یک الی دو نقاشی، سیلی از آثار خود را بیاورد و نقاش‌هایی بودند که مخالفت کردند و حق داشتند.
در اصفهان و ایران نیاز به بررسی آثار نقاشان وجود دارد
در ادامه محمود حسینی، دیگر نویسنده کتاب «بررسی نقاشی اصفهان» در این جلسه اظهار کرد: کتاب نقاشی اصفهان بخش کوچکی از تاریخ معاصر نقاشی اصفهان و ایران است. با همتی که بود، این مجموعه جمع آوری شد تا تعدادی از آثار نقاشان مورد بررسی قرار گیرد. در اصفهان و ایران نیاز به بررسی آثار نقاشان وجود دارد، نقاشان لایق این بررسی بودند و از ارزش کار افرادی که مورد بررسی قرار نگرفت چیزی کم نشده است، در ادامه به آن‌ها پرداخته خواهد شد.
وی ادامه داد: افرادی که کارشان مورد بررسی قرار گرفت همچنان بعد از ۱۰ سال که از این پروژه می‌گذرد فعال هستند و کار آن‌ها در معرض دید است نمونه‌ای از آن خانم نفیسی است که از نقاشان خوب اصفهان هستند و اکثر نقاشان اصفهان در همین سطح قرار دارند.
کتابی برای آیندگان
همچنین محمود حشمتی، یکی دیگر از نویسندگان کتاب «بررسی نقاشی اصفهان گفت: موضوع بررسی با فراز و نشیب‌هایی روبرو بود، مواقعی بود که کار ما توسط دوستان دیگر مورد نقد و بررسی قرار می‌گرفت و سوال‌هایی پرسیده می‌شد که برخی را جواب دادیم و برخی را هم گفتیم کتاب که منتشر شد بخوانید.
وی ادامه داد: یکی از ویژگی‌های کتاب برسی، مستند بودن آن است، دیگری معاصر بودن آن است که به بررسی یک دوره سی ساله پرداخته و این زنده ماندن نقاشان و بررسی آثارشان را نشان می‌دهد. در این کتاب همه چیز واقعیت دارد و تحریف نشده است، کثرتی از جمع آوری ۲۶ نقاش فعال و هنرمندی که تا ۵۰ سال سابقه کار هنری در اصفهان دارند و این کثرت تبدیل شده به نوشته‌هایی که حدود ۱۰۰ نفر مطالب را نوشتند و تبدیل شد به یک وحدتی که در این کتاب قرار دارد. این کتاب می‌تواند پایه‌ای برای بررسی آیندگان باشد و ای کاش زودتر این اتفاق افتاد بود که ماهم از گذشتگان تجربه داشتیم.
نظر شما