حبیب نریمانی، در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، روایت خود را اینگونه آغاز کرد: یکی از گروههایی که به طور جدی از کرونا آسیب دید گروه ما بود، چراکه به دلیل شیوع ویروس کرونا مجبور شدیم تئاتری را که تقریباً ۵ ماه برای آن زحمت کشیده بودیم، در شب چهارم اجرا تعطیل کنیم و این اتفاق ضرر و زیان بسیاری به ما زد.
وی افزود: در ابتدا فکر میکردیم شاید این یک دوره گذرا باشد و شرایط برای اجرا مهیا شود، اما متأسفانه این اتفاق رخ نداد. در تهران تماشاخانهها باز هستند و با رعایت پروتکلهای بهداشتی اجرا میروند، اما اینکه چرا در اصفهان این اتفاق نیفتاد بسیار عجیب است.
این کارگردان تئاتر ادامه داد: قطعاً فضای سالن تئاتر خطرناکتر از فروشگاه، پیاده رو و رستوران نیست. لازم است کسی توضیح دهد که به چه دلیلی نتوانستیم سالنهای تئاتر را در اصفهان باز کنیم. گمان میکنم در این شرایط هیچ توضیح قانع کنندهای وجود ندارد به نظر من این سوال بزرگ همچنان برای اهالی تئاتر اصفهان بی پاسخ مانده است.
نریمانی اضافه کرد: بسیاری از اهالی تئاتر از جمله کسانی که حرفه آنها این هنر است، جایی استخدام نیستند و زندگی آنها به صورت کارهای پروژهای تئاتر میگذرد، بسیار آسیب دیدند. انجمن نمایش، تئاتر را به عنوان شغل آسیب دیده معرفی کرد، اما دریغ از یک ریال حمایت که دست ما را گرفته باشد.
وی با اشاره به فضای مجازی گفت: گمان میکنم چه بخواهیم و چه نخواهیم هنر فضای مجازی در حال تبدیل شدن به هنر هشتم است و باید به سمت آن برویم. یعنی همانگونه که «تله تئاتر»، تئاتر تلویزیونی را تعریف میکند به واژه جدیدی برسیم که آثار دراماتیکی که برای فضای مجازی تولید میشود را تعریف کند و آثاری برای آن تولید کنیم که هم جریان تئاتر در ذهن مردم باقی بماند و هم کسانی که در این هنر دراماتیک فعالند پویا باشند. اما تئاتر را نمیشود در فضای مجازی اجرا کرد، نمایش برای اجرا روی صحنه تئاتر است.
این کارگردان خاطر نشان کرد: توانستیم با ارائه کارهای تصویری گلیم خودمان را از آب بیرون بکشیم، اما در نهایت چه؟ زندگی ما به پویایی تماشاخانهای که میخواهیم در آن تئاتر اجرا کنیم وابسته است. تأسف برانگیز است که این هنر در جایی چون اصفهان که تئاتر در دورههای مختلف آن هویت و تعریف خاصی داشت و مبنا به شمار میرفت، در حال حاضر به زوال رسیده است.
نریمانی با بیان اینکه "تئاتر در هر جامعهای راهگشاست"، تصریح کرد: درست است که تبلیغات کمی درباره تئاتر انجام میدهیم و حتی زمانی که اجرا انجام میشد نیز کمتر به این قضیه توجه میکردیم، اما بودن تئاتر در سبد فرهنگی خانوار جایگاه مهمی دارد. تئاتر تأثیرگذار است و نمیتوان به راحتی از کنار آن گذشت. قطعاً زمانی که جریان مردمی یک شهر و کشور از یک روند غافل شوند، خسارت به بار میآورد و برای بازگرداندن آن نیاز به هزینه و تلاش بسیار خواهد بود. مجدداً به این علامت سوال بزرگ میرسیم که چرا مردم اصفهان باید از سالن تئاتر محروم باشند. سالن تئاتری که میشود به راحتی پروتکلهای بهداشتی را بهتر از هر جای دیگر برای حضور افراد در آن رعایت کرد.
نظر شما