به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، این دانشمند بزرگ جهانی در ۱۴ مارس سال ۱۸۷۹ در شهر اولم ایالت "بادن ووتمبرگ" در جنوب غربی آلمان متولد شد. آلبرت در یادگیری تکلم کند بود، بنابراین خدمتکار منزل لقب "کندذهن" را به او داده بود. اگرچه آلبرت فرد بسیار باهوشی بود، والدین او نگران هوش فرزند خود بودند. دو اتفاق بزرگ در دوران کودکی آلبرت رخ داد؛ او در پنج سالگی مجذوب نیروی قطب نما شد و تا پایان عمر برای کشف این نیرو تلاش کرد. اتفاق بعدی مطالعه کتابی در مورد هندسه بود که در ۱۲ سالگی رخ داد.
دوران نوجوانی و جوانی آلبرت انیشتین
آلبرت علاقه زیادی به نوازندگی داشت. او یادگیری ساز ویولن را از پنج سالگی آغاز کرد و تا پایان عمر خود به نواختن آن ادامه داد. این چهره مشهور جهانی در دوران نوجوانی مقاله‌ای نوشت که اکنون به عنوان اولین مقاله علمی او شناخته می‌شود. این مقاله به بررسی ماهیت اتر می‌پرداخت و فرضیه آن بر اساس توصیف چگونگی حرکت نور در فضا بود که انیشتین بعدها آن را رد کرد. او تا پایان عمر خود بیش از ۳۰۰ مقاله عملی منتشر کرد. انیشتین در سال ۱۹۰۰ با کسب مدرک تدریس فیزیک از دانشگاه پلی تکنیک زوریخ سوئیس فارغ التحصیل شد. او در دوران دانشگاه با فرمول‌های جیمز مکسول در مورد سرعت نور آشنا شد و این محاسبات را با مبانی فیزیک نیوتن مقایسه می‌کرد.
مقالات منتشر شده انیشتین
آلبرت انیشتین پس از دو سال کار کردن به عنوان کارمند اداره ثبت اختراع، چهار مقاله را به فاصله کمی از هم در مجله Annals of Physics منتشر کرد. مقاله اول در مورد تولید و تغییرات نور بود. او در این مقاله، نظریه کوانتوم را برای نور تشریح و عنوان کرد که در صورت حرکت نور در بسته‌های کوچک، برخورد آن با فلزات، موجب حرکت دقیق الکترون‌ها خواهد شد. مقاله دوم در مورد حرکت ذرات در مایعات ثابت بود. مقاله سوم به طور خلاصه به خصوصیات الکترودینامیک اجسام متحرک می‌پرداخت و نظریه نسبیت خاص را شکل داد. چهارمین مقاله نیز در مورد تأثیر انرژی اجسام بر اینرسی حرکت آن‌ها بود. این مقاله نظریه نسبیت را به طور عمیق‌تر بررسی کرد.
نظریه‌های آلبرت انیشتین
آلبرت انیشتین در سال ۱۹۰۵ مقاله پنجم خود را که در مورد نظریه نسبیت خاص بود، منتشر کرد. این مقاله رابطه جدید بین جرم و انرژی را تعریف می‌کرد که باعث شد شناخته‌شده‌ترین معادله دنیا (E=mc۲) به وجود آید. او در سال ۱۹۱۵ موفق شد نظریه نسبیت عام را ارائه دهد. بر اساس این نظریه، فضا و زمان دو موجودیت جدا از هم نیستند، بلکه عنصر واحدی محسوب می‌شوند. بنابراین نام آن را فضا زمان گذاشتند. نظریه نسبیت عام انیشتین در سال ۱۹۱۹ توسط شخص دیگری به نام "سرآرتور ادینگتون" مورد آزمایش قرار گرفت و تأیید شد. انیشتین معتقد بود که جاذبه خورشید می‌تواند نور ستاره‌های دیگر را خم کند. این نظریه بر پایه نظریه نسبیت عام تدوین شده بود.
دریافت جایزه نوبل
مقالاتی که پس از کشف نظریه نسبیت عام انیشتین در رسانه‌های معتبر منتشر شد، انیشتین را ناقض نظریه‌های نیوتن و آغازگر دوران جدیدی در علم معرفی کرد. این مقالات دانشمند آلمانی را بیش از پیش مشهور کرد. پس از آن دعوتنامه‌های متعددی برای سخنرانی در مجامع علمی برای انیشتین ارسال شد. در تمام سخنرانی‌های جهانی او هزاران مخاطب حضور داشتند که از صحبت‌های او در مورد یافته‌های جدید علمی شگفت زده بودند. در خلال سفر انیشتین به ژاپن در سال ۱۹۲۱، خبر دریافت جایزه نوبل به او رسید. این جایزه به خاطر بررسی اثر فتوالکتریک به این دانشمند جهانی اهدا شد.
نظریه کیهان شناسی انیشتین
انیشتین در راستای تحقیقات خود در مورد نظریه نسبیت عام، مطالعات دقیقی روی کیهان داشت و علم جدیدی را با نام کیهان شناسی ابداع کرد. او معتقد بود که جهان هستی در حال انبساط یا انقباض است و برای توضیح ایده‌های خود از اصطلاحات و ثابت‌های کیهانی استفاده می‌کرد. یک ستاره شناس مشهور آمریکایی به نام ادوین هابل در سال ۱۹۳۹ متوجه انبساط جهان هستی شد و نظریات انیشتین را تأیید کرد.
مرگ آلبرت انیشتین
انیشتین در تاریخ ۱۷ آوریل سال ۱۹۵۵ دچار خونریزی آئورت بزرگ شکمی شد. این بیماری یک بار دیگر نیز او را مبتلا کرده بود و در سال ۱۹۴۸ درمان شد، اما این بار خونریزی شدید باعث فوت او شد. مغز آلبرت انیشتین پس از مرگ او توسط توماس استولتز هاروی، پزشک کالبدشکافی، برداشته و برای مطالعات آینده در مورد هوش سرشار این دانشمند نگهداری شد. مطالعات انیشتین پس از مرگ او نیز برای این دانشمند افتخارآفرینی می‌کرد. در سال ۱۹۹۳ به خاطر کشف امواج گرانشی که توسط انیشتین پیش بینی شده بودند، جایزه نوبل به او اهدا شد. علاوه بر این سیاه چاله‌هایی که این دانشمند آلمانی پیش بینی کرده بود در دوران کنونی به وفور کشف شده و نظریه‌های کیهان شناسی او نیز به دفعات توسط ماهواره‌ها اثبات شده‌اند.
نظر شما