یاسر قلی‌پور در گفت و گو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: شهرسازی و بخش امنیت شهری دو روی یک سکه در شهر است یعنی تأثیر متقابل شهرسازی و برنامه ریزی شهری مطلوب که به تبع آن مدیریت شهری می‌تواند در کاهش جرم‌ها و کنترل ناهنجاری بهتر عمل کند.
وی افزود: آنچه در بروز ناهنجاری‌های شهری تفاوت ایجاد می‌کند نوع مدیریت، شهرسازی و فضاسازی است و در نتیجه این تفاوت‌ها جرم‌ها و ناهنجاری‌های گسترده و متفاوت‌تری به وجود خواهد آمد.
این کارشناس برنامه ریزی شهری با بیان این که بیشتر ناهنجاری‌ها در فضاهای عمومی شهر رخ می‌دهد و بروز آن با ناهنجاری‌های فضاهای خصوصی شهری ارتباط و نزدیکی ندارد، افزود: در این باره نظریه‌ای در شهرسازی با نام طراحی مناسب محیطی وجود دارد که به تعبیر آن نوع شهرسازی و برنامه ریزی شهری در کاهش ناهنجاری‌ها تأثیر بسزایی دارد که آن هم وابسته به چگونگی یک مدیریت مفید شهری است.
وی با بیان این که می‌توان یک محله را به گونه‌ای طراحی کرد که از نظر نورپردازی و وجود فضاهای قابل دفاع شهری، تمامی شهروندان در ۲۴ ساعت شبانه روز در آن احساس امنیت داشته باشند، گفت: امروزه اغلب بافت‌های فرسوده را به عنوان کانون جرم خیزی و ناهنجاری‌های اجتماعی در شهرها می‌دانند که راهکارهای نظریه طراحی مناسب محیطی در این باره می‌تواند پاسخگو باشد.
قلی پور اضافه کرد: این نوع طرح‌ها برای فضاهایی مثل محل سکونت، کار و مکان‌های عمومی باید به گونه‌ای طراحی شوند که بیشتر باعث پیشگیری از بروز ناهنجاری در آن نقاط شوند که عمده‌ترین روش پیشگیری هم نورپردازی محیطی است.
وی گفت: فضاهای عمومی شهری مانند پارک‌ها، فضاهای بازی، خیابان‌ها و محلات شهری و مسکونی باید طوری طراحی شود که بیشترین کنترل در آن نقاط وجود داشته باشد و این روش باعث می‌شود تا به طور طبیعی از میزان جرم‌ها و ناهنجاری‌ها کاسته شود.
وی با اشاره به نظریه «پنجره شکسته» خاطر نشان کرد: در این نظریه مطرح می‌شود هنگامی که از خیابان عبور می‌کنید و شاهد ساختمان‌هایی با پنجره‌ها و درهای ساختمانی کهنه و شکسته و تعمیر نشده هستیم، نشان دهنده آن است که این محلات جرم خیز است و مجرمان و هنجارشکنان در آن ناحیه و در چنین محله‌هایی احساس امنیت بیشتری برای ارتکاب به جرم دارند.
نظر شما