به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، از زمانی که سازمان بهداشت عمومی به طور رسمی پیدایش کروناویروس جدید را اعلام کرد، مقامات محلی در سراسر جهان برای در امان نگه داشتن شهروندان و شهرهای خود اقدامات متعددی اعمال کردند. فاصله‌گذاری اجتماعی یکی از رایج‌ترین محدودیت‌هایی بوده که در این زمینه صورت گرفته و باعث دوری مردم از هم شده است. مسئولین استرالیا هر روز بر محدودیت‌های خود برای ایجاد فاصله بین مردم افزوده‌اند و دولت هند نیز مدام از مردم درخواست کرده منازل خود را جز برای امور ضروری ترک نکنند. کشورهای اروپایی نظیر ایتالیا، اسپانیا، فرانسه، بلژیک و بریتانیا نیز از همان ابتدای ظهور بیماری دوره‌های قرنطینه طولانی مدتی بر مردم اعمال کرده و رعایت فاصله اجتماعی را جزء اصول اولیه مبارزه با کووید -۱۹ به حساب آورده‌اند.
اگرچه اثرات اقتصادی پاندمی کرونا بر همگان آشکار شده است با این حال همچنان نمی‌توان با اطمینان از تبعات این بیماری خطرناک بر فضاهای عمومی سخنی به میان آورد. برای بسیاری از مردم و برنامه‌ریزان شهری، این پرسش مطرح است که فضاهای عمومی در بحران‌هایی نظیر پاندمی کرونا در زندگی بشر چه نقشی ایفا می‌کنند؟
بسیاری از مراکز تجاری در دوران کرونا تعطیل شده و دورکاری به طور قابل توجهی در سراسر دنیا ترویج یافته است. در همین راستا، تردد در خیابان‌ها تا حد زیادی کاهش یافته است و مردم از ترس ابتلا به ویروس کرونا، در استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی کمترین گرایش را دارند. استرالیا از جمله کشورهایی است که مسئولین آن بیشترین محدودیت‌ها را بر مردم و مراکز تجاری اعمال کرده و دستور داده‌اند مراکز تجاری غیر ضروری نظیر رستوران‌ها، کافه‌ها و سینماها فعالیت خود را متوقف کنند. علاوه بر این برگزاری مسابقات ورزشی در اغلب نقاط دنیا ممنوع شده است و خوانندگان حق برگزاری موسیقی زنده را ندارند.
این اقدامات و محدودیت‌ها تأثیرات زیادی بر زندگی انسان‌ها و به طور کلی، شهرنشینی بر جای گذاشته و اصول اساسی تعاملات اجتماعی بین مردم را متزلزل کرده است. پرسشی که بدون شک ذهن عموم مردم را به خود مشغول کرده است این که نقش فضاهای عمومی در آینده چه خواهد بود و آیا مردم پس از پایان دوران کرونا نیز فاصله با یکدیگر را رعایت می‌کنند؟
جمع‌گرایی یا فردیت؟
پاندمی کرونا پیامدهای مثبت و منفی زیادی بر زندگی انسان و چگونگی برقراری تعامل بین مردم در فضاهای عمومی داشته است. بیگانه‌هراسی باعث شده مردم رفتارهایی بسیار ضداجتماعی به هم نشان دهند و سوپرمارکت‌ها به فضاهایی برای رقابت جهت خرید مواد بهداشتی و ضدعفونی‌کننده‌های دست تبدیل شده است.
در مقابل این پیامدهای منفی، جمع‌گرایی و تمایل به ایجاد شهرهای پایدار نیز به طور قابل توجهی در حال افزایش بوده است؛ در ایتالیا، مردم هر چند وقت یک بار برای نشان دادن همدلی با یکدیگر در بالکن‌ها جمع می‌شوند، موسیقی گوش می‌دهند و یا با هم به خواندن یک آواز می‌پردازند. این نشان می‌دهد که ایجاد ارتباط، پدیده‌ای ذاتی در بین بشر است که حتی با وجود بحران‌هایی نظیر کرونا نیز از بین نخواهد رفت.
مردم در دوران کرونا، اوقات تنهایی خود را چگونه می‌گذرانند؟
ترویج خود جداسازی در میان مردم سراسر دنیا، ابهاماتی را در مورد فضاهای عمومی به وجود آورده است؛ آیا مردم پس از پایان یافتن شیوع ویروس کرونا نیز فاصله اجتماعی در فضاهای عمومی را رعایت می‌کنند؟ در این صورت، پس از آن برقراری ارتباط بین مردم چگونه امکان‌پذیر خواهد بود؟ آیا بیماری کووید -۱۹ فردگرایی را در میان مردم طی حضور در فضاهای عمومی، حتی پس از نابودی کامل ویروس ترویج خواهد داد؟
در سال ۲۰۲۰ و اوج گسترش انتشار ویروس کرونا، وجود فاصله اجتماعی بین مردم امری بسیار طبیعی به شمار می‌رفت و بسیاری از ارتباطات بین انسان‌ها به تبادل ایمیل و رسانه‌های اجتماعی ختم می‌شد. این امر نیاز به توسعه زیرساخت‌های دیجیتالی را به امری ضروری تبدیل کرد و بسیاری از برنامه‌ریزان شهری را به سمت گسترش هر چه بیشتر این زیرساخت‌ها سوق داد. بدون شک، در پی توسعه زیرساخت‌ها، نقش تکنولوژی در زندگی بشری پررنگ‌تر خواهد شد و بیش از قبل به عنوان بستری برای اشتراک اطلاعات و افزایش تعاملات بین انسان‌ها عمل خواهد کرد.
ویروس کرونا اگرچه روش کار و مطالعه را به طور قابل توجهی تغییر داده است با این حال، گرایش ذاتی انسان به برقراری ارتباط با همنوعانش را از میان نخواهد برد. بنابراین، همه ما باید برای رونق دوباره اقتصاد و جامعه، یک بار دیگر به فضاهای عمومی اعتماد کنیم و به ارتباط سالم یا یکدیگر در این فضاها بپردازیم.
نظر شما