به گزارش خبرنگار ایمنا، سیدجواد حسینی پیش از ظهر امروز _سه‌شنبه ۲۸ بهمن ماه_ در کنفرانس آنلاین ملی امور اجتماعی در برنامه هفتم توسعه، اظهار کرد: آموزش و پرورش برای دانش‌آموزان با نیازهای ویژه در برنامه توسعه هفتم باید به کنترل امنیت اجتماعی و آموزش بپردازد، آموزش و پرورش استثنایی حدود ۱۵۰ هزار دانش آموز با نیازهای ویژه را تحت پوشش دارد، برنامه‌های توسعه در سه بخش برنامه‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت دسته‌بندی می‌شود که آموزش و پرورش استثنایی نیز در قالب این سه برنامه به رفع نیازهای دانش آموزان استثنایی توجه کرده و در این زمینه برنامه‌هایی داشته است.
وی افزود: برنامه‌هایی که تاکنون داشته‌ایم و اکنون وارد اجرای برنامه‌های توسعه هفتم می‌شویم قبل از انقلاب نیز وجود داشته است، اما این برنامه‌ها با سه مشکل عمده روبرو بوده‌اند این مشکلات از جمله برون‌زا بودن برنامه‌ها، فقدان برنامه‌های بلندمدت و نگاه تک بعدی به برنامه‌های اقتصادی و عمرانی بوده است. این مشکلات از جمله محورهای آسیب‌زایی بوده که در برنامه‌های قبل از انقلاب وجود داشته است.
رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور خاطرنشان کرد: در برنامه‌های توسعه به سه ماده که آموزش و پرورش دانش آموزان با نیازهای ویژه را دربرمی‌گیرد می‌توان اشاره کرد، ماده ۷۸، ماده ۷۰ و ۷۵ از جمله این موارد است، برجسته‌ترین بندی که در برنامه ششم توسعه به نیازهای آموزش و پرورش استثنایی می‌پردازد در ماده ۷۸ است که تحقق عدالت اجتماعی و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر در بحث پوشش‌های امدادی، حمایت‌های بیمه‌ای و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و هدف‌گذاری مفاد این ماده روی این موارد است. مهم است که در برنامه هفتم نیز به این موضوعات پرداخته شود و بر آن استمرار شود.
وی تصریح کرد: در ماده ۷۵ برنامه توسعه ششم بحث پیشگیری به ویژه در متقاضیان ازدواج مطرح است که باید گواهی غربالگری پیش از ازدواج را در شبکه‌های بهداشت و درمان به منظور شناسایی ازدواج‌های پرخطر داشته باشند و نتیجه غربالگری را باید به مراکز بهداشتی ارائه دهند تا بتوان از بروز اختلالات ژنتیکی پیشگیری کرد.
عدالت آموزشی مهمترین جنبه عدالت است
حسینی با اشاره به پیشنهادات آموزش و پرورش استثنایی در برنامه توسعه هفتم اضافه کرد: ما معتقدیم که موضوع عدالت آموزشی مهمترین جلوه عدالت است و اگر به این مهم توجه نشود جامعه ما دچار گسست‌های اقتصادی و اجتماعی می‌شود، بی عدالتی و نابرابری اجتماعی و کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی در یک جامعه در صورت نبود عدالت به مخاطره خواهد افتاد و اگر بخواهیم این موضوعات را بهبود ببخشیم باید فرصت‌هایی را برای یادگیری ایجاد کنیم، هر چقدر در جامعه فرصت‌های یادگیری استانداردتر باشد به همان میزان می‌توان به آن جامعه امیدوارتر بود.
وی ادامه داد: نارضایتی‌ها، بی عدالتی‌ها در جوامعی که کمتر به بحث یادگیری بپردازد بیشتر است و برای رفع این چالش‌ها باید به جریان یادگیری و ایجاد فرصت‌هایی با کیفیت عالی بپردازیم تا عدالت آموزشی برای همه ایجاد شود، بنابراین در برنامه‌های آینده و برنامه هفتم باید به استفاده از این فرصت‌ها توجه ویژه شود که باید با کیفیت بیشتری نسبت به قبل انجام شود، عدالت آموزشی با قلمروهای مشخص آموزش و پرورش در سه بعد وجود دارد اما باید این قلمروها را توسعه دهیم و باید به این سه قلمرو ویژه توجه خاصی شود.
توسعه عدالت دیجیتالی ضرورت دارد
وی در تشریح این قلمروها افزود: از جمله این قلمروها می‌توان به نبود تعادل در آموزش منطقه‌ای اشاره کرد که این نبود تعادل باید از بین برود، به موضوع عدم تعادل آموزش‌های مدرسه‌ای نیز باید به طور ویژه پرداخته شود تا در تمام مدارس کیفیت آموزش یکسان باشد، ما نباید مدرسه مانا و میرا داشته باشیم و آموزش در تمام مدارس در کشور باید استاندارد باشد، عدالت دیجیتالی که یکی دیگر از قلمروهای عدالت آموزشی است و در بحران کرونا باید بیشتر به این موضوع پرداخته شود تا همه دانش آموزان بتوانند به طور یکسان از آن برخوردار شوند.
رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور تصریح کرد: ما باید با رویکرد عدالت دولت را مکلف کنیم در برنامه توسعه هفتم تا استانداردسازی نظام آموزش و پرورش عمومی و به ویژه آموزش و پرورش با نیازهای ویژه را لحاظ کند. این استانداردسازی‌ها ابعاد مختلفی دارند که ازجمله آن می‌توان به استانداردسازی‌های فضا، تجهیزات، منابع مالی، گروه‌های تحت پوشش و محتوا و منابع انسانی اشاره کرد، ما باید با رویکرد عدالت آموزشی و عدالت ترویج آموزشی دولت را مکلف کنیم که این استانداردها را در آموزش و پرورش و نظام تعلیم و تربیت ایجاد کند.
وی افزود: در بحث یادگیری دانش آموزان باید آنها را از بحث تفکیک به بحث تلفیق سوق دهیم، دانش آموزان تا جایی که امکان دارد باید با هم درس بخوانند و آنها را به واسطه نیازهای ویژه‌ای که دارند از هم جدا نکنیم همانطور که خیابانی برای ناشنوایان و نابینایان نداریم مدارس نیز باید تلفیقی باشد و نباید مدارس نابینایان و ناشنوایان داشته باشیم.
حسینی تصریح کرد: هر چقدر بتوانیم دانش آموزان را به ویژه دانش آموزانی که از آی کیوی طبیعی برخوردار هستند را با یکدیگر و در کنار یکدیگر برای درس خواندن قرار دهیم جامعه موفق‌تری خواهیم داشت. اگر افزایش رفاه را در جامعه می‌خواهیم باید از زمان مدرسه این را به افراد بیاموزیم، تعداد و تنوع زیاد مدارس نافی عدالت و کیفیت است. باید مدارس ترکیبی داشته باشیم و همه دانش آموزان در آن درس بخوانند و امکانات را به طور کامل در این مدارس ترکیبی برای دانش آموزان به ویژه دانش آموزان خاص فراهم کنیم، بنابراین باید به سمت اتخاذ رویکرد تلفیقی در مدارس برویم.
نظر شما