به گزارش خبرنگار ایمنا، "وین رونی" وقتی اعلام کرد که از فوتبال خداحافظی می‌کند هیچ شباهتی به آن روزهایی نداشت که تازه داشت در فوتبال مطرح می‌شد.
آن روزی که با یک شوت از راه دور دروازه‌ی "دیوید سیمن" را فرو ریخت تا همه از خودشان بپرسند این پسربچه عصبانی چه کسی است که توانسته چنین شاهکاری خلق کند؟
یک جوان عاصی که بیشتر به او می‌خورد در قفس‌های مبارزه‌ی بوکس دنبال حریف بگردد نه که روی چمن ورزشگاه دنبال لگد زدن به توپ گرد باشد. اما او آنقدر کار با توپ را بلد بود که عصبانیت درونش زیر سایه‌ی توانایی‌های فنی‌اش محو می‌شد.
خودش می‌گوید: "از روزی که پدر شد زندگی‌اش دچار تغییر شد و آرامش بیشتری پیدا کرد." راست می‌گفت، در اواخر فوتبالش کمتر دیگر از آن اخراج‌ها و درگیری‌هایش می‌دیدیم و رونی را به شکل یک کاپیتان نسبتاً آرام مشاهده می‌کردیم.
رونی خیلی زودتر از آنچه که فکرش را بکنیم به عرصه‌ی مربی‌گری روی آورده تا نشان بدهد تحول در زندگی‌اش خیلی بالاتر از حد تصور سرعت دارد.
دیدن او با کت و شلوار کنار زمین به جای آن جوانی که از شوق گل زدن به لیورپول دیوانه وار فریاد شادی سر می‌دهد یکم شاید غریب به نظر بیاید ولی باید دیگر به تصویر جدید مرد آرام انگلیسی عادت کنیم.
اسم رونی خیلی زود بر سر زبان‌ها افتاد. زود خودش را اثبات کرد و خیلی زودتر از زمانی که بخواهیم تصور کنیم کفش‌هایش را آویزون کرد. اما بین همین مدت زمان کوتاهی که چشمانمان را به خودش خیره کرد کلی رکورد خوب از خودش به جا گذاشت.
از جوان‌ترین گلزن لیگ برتر و بهترین گلزن دربی منچستر گرفته تا بیشترین گل زده برای یونایتد و تیم ملی انگلستان. او حالا در ۳۵ سالگی رسماً از فوتبال خداحافظی کرده است.
فوتبال با رفتن رونی یکی از ستارگان بزرگ خودش را از دست می‌دهد و باید دید رونی در قامت یک مربی بزرگ به مستطیل سبز باز می گردد؟
نظر شما