به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، در قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، خودروها بیشترین سهم را در طراحی شهرها و خیابان‌ها به خود اختصاص دادند و این در حالی بود که عابران پیاده و دوچرخه‌سواران با بیشترین موانع در مکان‌های عمومی مواجه بوده‌اند. در این بین، افراد دارای معلولیت بیش از سایرین در طراحی شهرها نادیده گرفته شده‌اند به طوری که در اغلب شهرهای جهان، تردد آن‌ها در داخل شهر بدون وجود دیگری امکان‌پذیر نیست. با این حال، محققان پیش‌بینی کرده‌اند که جمعیت شهرنشینان تا سال ۲۰۵۰ به طور چشمگیری افزایش یابد و در همین راستا، بسیاری از طراحان سراسر دنیا به تغییر کاربری فضاهای عمومی شهری، به خصوص خیابان‌ها روی آورده‌اند و در تلاشند مکان‌هایی دوستدار مردم و نه خودروها ایجاد کنند.
چنین پیش‌بینی می‌شود که در آینده ساکنان شهری به طور برابر از مکان‌های عمومی شهری بهره‌مند شوند و افراد دارای معلولیت نیز بتوانند با ایمنی کامل و بدون نیاز به حضور دیگری در داخل شهرها تردد کنند. البته هم‌اینک نیز امکانات شهرهای بسیاری در جهان، تمام نیازهای افراد دارای ناتوانی جسمی را برآورده می‌کند که در ادامه به معرفی بعضی از آن‌ها پرداخته می‌شود:
نرم‌افزار راهنمای پیاده‌روها در سیاتل
برنامه‌ریزان کلانشهر سیاتل، واقع در ایالت واشنگتن آمریکا، نرم‌افزاری طراحی کرده‌اند که افراد معلول با نصب آن روی گوشی‌های تلفن همراه خود می‌توانند از تمام ویژگی‌های پیاده‌روهای شهر باخبر شوند. از آنجا که بسیاری از پیاده‌روها از داشتن سطح شیب‌دار برای عبور افراد ویلچرنشین یا سنگفرش‌های مخصوص افراد نابینا محروم هستند، با نزدیک شدن مردم دارای معلولیت جسمی به چنین مکان‌هایی، این نرم‌افزار به آن‌ها هشدار خواهد داد.
در ضمن، به طور کلی سیاتل شهری تپه‌ای است که اغلب خیابان‌های آن از شیب تندی برخوردار است، بنابراین ایجاد و نصب نرم‌افزار فوق روی تلفن‌های هوشمند افراد به خصوص معلولان، بهترین ایده ممکن برای ایمن نگه داشتن آن‌ها در حین تردد بوده است. جالب است بدانید که نرم‌افزار فوق با رنگ‌های مختلف میزان شیب هر خیابان را مشخص می‌کند؛ به عنوان مثال رنگ سبز یعنی خیابان هموار است در حالی که وجود رنگ قرمز در نقشه، شیب ۱۰ درصد و بیشتر را نشان می‌دهد.
طراحی جهانی در سنگاپور
تحقیقات حاکی است که تا سال ۲۰۳۰، از هر پنج نفر جمعیت در کشور سنگاپور یک مورد بالای ۶۰ سال خواهد داشت بنابراین، جمعیت کشور رو به پیری است و بدون شک تعداد افراد توانخواه روز به روز افزایش خواهد یافت. اگرچه سنگاپور همیشه در سراسر دنیا به عنوان شهری زیست‌پذیر معروف بوده است، با این حال، اخیراً به خاطر ایجاد محیطی دوستدار تمام کاربران، پاداش ارزشمندی از سوی اتحادیه اروپا دریافت کرده است.
در واقع از سال ۲۰۰۷ به بعد، برنامه‌ریزان سازه‌ها و مناطق جدید شهری را به گونه‌ای طراحی کرده‌اند که تمام شهروندان، به خصوص افراد دارای ناتوانی جسمی به راحتی و با امنیت کامل به عبور و مرور در داخل شهر بپردازند.
یکی از مهم‌ترین نمونه سازه‌های دوستدار کاربران، احداث یک ساختمان اداری ۴۰ طبقه بوده است که در فضای داخلی آن هیچ ستون یا مانعی برای تردد افراد وجود ندارد. ساخت این سازه در سال ۲۰۱۴ و در یک منطقه تجاری مرکزی به پایان رسید و پس از آن به یک مکان دوستدار افراد دارای ناتوانی جسمی تبدیل شد چرا که این گونه افراد می‌توانند به راحتی و بدون ترس از برخورد با موانع در ساختمان و فضای اطراف آن حرکت کنند.
سوناما، شهر دوستدار افراد دارای اوتیسم
افراد مبتلا به ناهنجاری اوتیسم، در مقایسه با سایرین، نسبت به صدا، نور و حرکت بسیار حساس هستند و کوچک‌ترین صدا یا تجمع مردمی آن‌ها را بسیار آزار می‌دهد. یکی از شرکت‌های معماری سوناما، شهری واقع در ایالت کالیفرنیای آمریکا، این مسئله را با دقت مورد بررسی قرار داد و تصمیم گرفت تغییراتی اساسی سازگار با شرایط افراد دارای اوتیسم به وجود آورد.
در این راستا، منطقه‌ای کوچک طراحی و در سال ۲۰۱۳ تکمیل شد که مجهز به چهار ساختمان مسکونی است که در هر یک، تعداد چهار فرد مبتلا به ناهنجاری ذهنی اوتیسم سکونت پیدا کرده‌اند. علاوه بر این، یک مرکز تجمع، استخرهای شنا و مزارع شهری در این منطقه ایجاد شده تا ساکنان را در طول روز به فعالیت‌های مختلف، در محیطی امن سرگرم کند. خانه‌ها با وجود فضاهای باز بسیار، به گونه‌ای طراحی شده است که امکان شنیدن صدا توسط ساکنان را به حداقل می‌رساند و برای حضور اعضای خانواده آن‌ها، جهت جلوگیری از ازدحام در محیط، قوانین خاصی را اعمال کرده است.
نظر شما