به گزارش خبرنگار ایمنا، «امشب کنار غزل‌های من بخواب» آلبومی عاشقانه با اشعار بی‌نظیر زنده یاد افشین یدالهی بود که به سبک خلعتبری آهنگسازی شد تا توسط همایون شجریان به خوبی ادا شود. اشعاری در نهایت تغزل که تنها با شنیدن آن بدون هیچ موسیقی، احساسات مخاطب برانگیخته خواهد شد. بی‌شک آهنگسازی روی چنین اشعاری کار سختی می‌نمود به ویژه آنکه بخواهیم این اشعار را با آوازی ایرانی اجرا کنیم.
با تمام اینها آلبوم امشب «کنار غزل‌های من بخواب» تقریباً آلبوم خوبی از آب درآمد و در بین مردم و اهل فن تحسین شد؛ اما این آلبوم همچنان اشکالات قابل توجهی داشت که می‌توان آن را به پای اولین تجربه خلعتبری برای آهنگسازی با فضایی اینچنینی نوشت. به هر حال انتظار می‌رود آلبومی که نوید انتشار آن داده شده است گامی رو به جلو برای آهنگساز و خواننده باشد.
فردین خلعتبری را بیشتر افراد از موسیقی‌های متن جذاب او می‌شناسند. او را می‌توان آهنگسازی به حساب آورد که کم و بیش سعی دارد از تمام اطلاعات آهنگسازی خود در خلق یک اثر استفاده کند، اما همین ویژگی اگرچه نقطه نظر مثبتی برای او به حساب می‌آید؛ می‌تواند مسیر آهنگسازی را در این فرایند به کلی منحرف کند. شاید نقدی هم که به آلبوم «امشب کنار غزل‌های من بخواب» وارد شده بود بیشتر به همین ویژگی آهنگساز بازگردد. ویژگی که نباید و نمی‌توان آن را منکر شد و سرزنشی برای آن در نظر گرفت، اما انتظار می‌رود به خوبی از آن استفاده شود.
برای نمونه یکی از نقدهای وارده بر این آلبوم، استفاده نابجا از تغییرات داینامیکی آن هم در اثری عاشقانه است. تغییرات داینامیکی و استفاده از نوانس‌های مختلف ابزاری کم نظیر در اختیار آهنگساز است که باید به خوبی از پس استفاده بجا از آن برآید. بخصوص آنکه اثر مضمونی عاشقانه داشته باشد که نقش این ابزار مهم و ظرافت به کارگیری آن چندین برابر خواهد شد. اما در این اثر شاهد این ظرافت ویژه نیستیم. گویی آهنگساز مجبور است گستره زیادی را از انواع نوانس‌ها در اثر خود استفاده کند و اوج و حضیض این تغییرات زیاد است و همین مورد که به نظر پیش پا افتاده می‌آید تاثیر زیادی بر درک مخاطب از موسیقی می‌گذارد.
اگر از این مورد مهم در این آلبوم چشم‌پوشی کنیم علاوه بر بعضی کاربردهای عجیب از سازهای مختلف دیگر، عناصر موسیقی به خوبی توسط آهنگساز به کار گرفته شده است. موتیف های خاص و تنظیم متفاوت خلعتبری برای سازهای زهی بسیار در خور تحسین است. میکس و مسترینگ اثر که توسط کاوه عابدین انجام گرفته از سطح کیفی بالایی برخوردار است که تجارب پیشین آهنگساز در این زمینه و مهارت‌های کاوه عابدین را می‌توان مهم‌ترین دلیل آن دانست.
به علاوه نوازندگان این اثر، همگی جزو معدود نوازندگان برجسته‌ای هستند که در تولید آثار درخشان زیادی نقش داشته‌اند. جدای از تمام اینها خوانندگی بی نظیر همایون شجریان در این آلبوم شاید مهم‌ترین حسن این آلبوم باشد. شجریان همانند آثار دیگرش به خوبی با این اثر ارتباط برقرار کرده و با تکنیک فراوان و احساسات ویژه در خوانندگی به اصطلاح حق شاعر و ادای جملات را به جای آورده است.
شجریان اگرچه فضاهای کاری متفاوتی را تجربه کرده است، ولی در هر کدام به خوبی توانسته نظر مخاطبان و منتقدان را جلب کند که شاید این مهم به مهارت والای او و تسلطش برکلیات موسیقی ایرانی، نوازندگی، گوش تربیت شده و ریزه کاری‌های این نوع از موسیقی مرتبط باشد. با تمام این تفاسیر و انتظاراتی که از همکاری بعدی این دو هنرمند می‌رود با توجه به شنیده‌ها، به نظر می‌رسد رویکرد آهنگساز و خواننده و فضای کاری آنها متفاوت از گذشته است که در این صورت تنها باید منتظر بود اثری بهتر و گامی رو به جلو برای همکاری بعدی شجریان و خلعتبری بود.
نظر شما