به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، معماری شهری بیوفیلیک به معنای طراحی شهر بر اساس اولویت وجود فضاهای سبز در مناطق مختلف است که پراکندگی آن باید بر اساس برنامه‌ریزی دقیق و جامع انجام شود تا از وجود آنها در تمامی نقاط شهر اطمینان حاصل شود؛ سنگاپور از جمله شهرهایی است که این مؤلفه را در صدر طراحی‌های شهری خود قرار داده است.
سنگاپور در زمان‌های قدیم شهری بندری با ظاهری بسیار کثیف و دلگیر بود که البته پس از گذشت تنها چند دهه، لقب اولین شهر زیست‌پذیر و سبز جهان را از آن خود کرد. این تغییر چشمگیر در پی نگرش و اراده قدرتمند مدیریت سیاسی و کارآمدی مقامات ارشد اتفاق افتاد. البته همیشه در تاریخ سنگاپور، زمزمه‌های سبزسازی و توسعه زیرساخت‌های ملی و اجتماعی-اقتصادی به گوش می‌رسید تا اینکه در سال ۱۹۶۳، نخست‌وزیر پیشین، لی کوآن یو، دستور داد سراسر کشور را با درختان سبز مزین کنند.
لی کوآن یو در سال ۱۹۷۰، شخصاً کمیته احداث باغ شهر را بنا نهاد و اقدامات برای سبزسازی سراسر سنگاپور را آغاز کرد. از نظر آقای لی سبزسازی سنگاپور بهترین استراتژی برای جذب گردشگر و رونق کسب و کار بود. در هر حال، سنگاپور طی تنها چند دهه سیمای کثیف و ناپسند خود را با سبزترین شهر جان عوض کرد و هم‌اینک به عنوان یکی از پاک‌ترین و زیباترین شهرهای جهان شناخته شده است. در ادامه به بعضی از اقدامات برای رسیدن به این جایگاه اشاره می‌شود:
ایجاد اکوسیستم‌های سبز
گلخانه‌ها و فضاهای سبز یکی از مهم‌ترین عناصر تشکیل‌دهنده شهر سنگاپور است چنان که گویی شهر در یک باغ سبز احاطه شده است. مقامات رسمی شهر در یک دهه اخیر تلاش کرده‌اند پیوند سنگاپور با طبیعت را بیش از پیش محکم کرده و شهر را در مسیر سبزسازی بیشتر هدایت کنند. اقدامات این افراد نه تنها به زیست‌پذیر شدن بیشتر شهر کمک کرده است بلکه سلامت اکوسیستم را نیز در پی داشته است. در نتیجه، نسبت به دهه‌های قبل، سنگاپور با چشم‌اندازی سبزتر از همیشه جلوه‌نمایی کرده و شهر را در مسیر برخورداری از محیطی بیوفیلیک هدایت کرده است.
حفاظت از طبیعت؛ رویکردی برای افزایش تنوع زیستی
امروزه سنگاپور از چهار ذخیره‌گاه طبیعی اصلی برخوردار است که هر یک منطقه‌ای زیبا با منابع اصلی تنوع زیستی، از جنگل‌های بارانی تا جنگل‌های باتلاقی آب شیرین، درختان مانگرو و مرداب‌های متعدد را در بر گرفته است.
مقامات رسمی شهر به منظور مبارزه با پیامدهای منفی شهرنشینی و حفظ پایداری محیط زیست، شبکه‌ای از پارک‌های طبیعی را به وجود آورده‌اند که از طریق کاستن باد و گرما اثرات جانبی را به حداقل می‌رسانند و به عنوان موانعی در مقابل موارد مهاجم عمل می‌کنند. علاوه بر این، پارک‌های فوق زمینه را برای افزایش تنوع زیستی بومی فراهم می‌آورند و مهم‌تر از همه اینکه فضاهایی تفریحی برای مردم ایجاد می‌کنند.
افزایش پیوند اکولوژیک در سراسر جزیره
مقامات رسمی سنگاپور برای اینکه پایداری اکوسیستم شهری را افزایش دهند بر ایجاد پیوند اکولوژیکی بین مناطقی با تنوع زیستی بالا تمرکز کردند. این کار بیشتر از طریق سامانه اطلاعات جغرافیایی شهر انجام شد و به شناسایی مسیرهایی برای اتصال شرق به غرب و شمال به جنوب منجر شد. این مسیرها، راه‌های طبیعی و پارک‌ها را در بر می‌گیرد و پوشیده از گیاهان طبیعی بومی متنوعی است. سنگاپوری‌ها در پیاده‌سازی چنین طرح‌هایی حتی پرندگان بومی را به حال خود رها نکرده و پروانه‌ها را نیز به طور ویژه‌ای مورد توجه قرار داده‌اند.
با وجود این، پیوند اکولوژیکی تنها به معنای افزایش تنوع زیستی نیست، بلکه فرآیندهای حفظ محیط زیست نظیر آبراهه‌ها و آب‌های زیرزمینی را نیز در بر می‌گیرد که در نتیجه چرخه‌های پایدار در اکوسیستم به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
افزایش ساختارهای طبیعی در چشم‌اندازهای شهری
در کنار ایجاد ذخایر طبیعی، پارک‌های سبز و مسیرهای اکولوژیک در یک چشم‌انداز شهری، افزایش زیرساخت‌های سبز نظیر جنگل‌های بارانی گرمسیری نیز از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و می‌تواند به سبز ماندن هر چه بیشتر شهر کمک کند. این کار همچنین بر زیست‌پذیری شهر و افزایش پایداری زندگی در آب و هوای گرمسیری تأثیر بسیاری می‌گذارد چرا که اثرات جزایر گرمایی را از طریق توسعه شهری به حداقل می‌رساند و چشم‌اندازی پایدارتر از قبل به وجود می‌آورد.
سنگاپور، طی یک دهه اخیر، میزبان درختان و گیاهان بومی بسیاری بوده است که بعضی از این پوشش‌های سبز در اثر کاشت دانه‌های گیاهی و هسته‌های میوه‌ها شکل گرفته است. از مهم‌ترین تغییراتی که اخیراً در سراسر شهر صورت گرفته است می‌توان به افزایش پوشش‌های گیاهی و درختی در حاشیه خیابان‌ها، پیاده‌روها و پارک‌های محلی اشاره کرد که چشم‌اندازی به مراتب سبزتر و زیباتر برای شهر به وجود آورده است.
نظر شما