به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه از زمان‌های تقریباً دور تا امروز، برنامه‌ریزان شهری در تلاش بوده‌اند از فناوری برای طراحی شهری بهره گیرند، اما تحقیقات اخیر حاکی است که اولویت‌های مهم‌تری نظیر پایداری و حل مشکل نابرابری اجتماعی باید در ایجاد شهرهای آینده مورد توجه قرار گیرد. اینکه چگونه می‌توان به شهرهای پایدار دست یافت، بهترین مکان‌ها برای ایجاد شهرها کجاست یا اینکه در کدام نقطه از کره خاکی نمی‌توان شهر جدیدی ایجاد کرد و در نهایت چگونگی تردد بین شهرها از جمله مهم‌ترین نکاتی است که برنامه‌ریزان امروز باید در طراحی شهرها مورد توجه قرار دهند.
گسترش ویروس کرونا نقص‌های طراحی شهرهای امروزی را نمایان کرد و نیاز به تجدیدنظر در مورد آینده آن‌ها را بیش از پیش آشکار کرد. این پاندمی خطرناک، نگرش انسان و طراحان را در مورد شهرها به طور کامل تغییر داد و پرده از نابرابری‌های موجود در جامعه برداشت. علاوه بر این، شیوع بیماری کووید -۱۹ چالش‌های موجود در زندگی و لزوم همکاری مردم را به آن‌ها یادآوری کرد و نشان داد که بسیاری از جنبه‌های زندگی بشر نیاز به تغییرات اساسی دارد.
آینده در مقابل دیروز
اوژن آلفرد هرارد، معمار بسیار مشهور فرانسوی، اولین کسی بود که در سال ۱۹۱۰ "آینده شهرها" در اروپا را مورد بحث قرار داد و توسعه فناوری برای طراحی شهرها در آینده را پیش‌بینی کرد. همچنین هرارد اولین کسی بود که از حمل و نقل هوایی در آینده سخن به میان آورد که البته چند دهه بعد، پیش‌بینی‌های او به واقعیت تبدیل شد.
پس از هرارد بسیاری از معماران دست به ایده‌پردازی برای طراحی شهرهای آینده زدند و به بسیاری از ایده‌های خود برای ایجاد تغییر در شهرها جامه عمل پوشاندند. برخی از این افراد، شهرها را مراکزی متراکم، سازمان‌یافته و منظم در نظر گرفتند که البته وقفه زیادی بین طرح ایده‌های آن‌ها و اجرای پیشنهادهایشان وجود نداشت.
رویکرد جدید طراحی شهری
تنها توجه به تکنولوژی برای طراحی شهرهای آینده کافی نیست، بلکه طراحان باید جنبه‌های اجتماعی و جهانی را در ایجاد شهرهای جدید و تغییر شهرهای قدیمی مورد نظر قرار دهند. در واقع، برنامه‌ریزان شهری به منظور ایجاد دنیایی ایمن‌تر و پایدارتر برای امروز و آینده، باید فراتر از "راه‌حل‌گرایی" پیش روند و در این مسیر، ساماندهی فناوری را نیز مورد توجه قرار دهند.
طراحان و برنامه‌ریزان همواره دنبال یافتن راه‌هکارهایی برای رسیدن به این اهداف و ایجاد شهرهایی به مراتب پایدارتر و ایمن‌تر از گذشته بوده‌اند. از پروژه‌های کوچک محلی گرفته تا نوآوری‌هایی در سطح جهانی، برای ایجاد شهرهای پایدار و ایمن اقدامات زیادی شده است که البته نتایج مثبت زیادی نیز داشته است. به عنوان مثال، برنامه‌ریزان اهل لندن، پایتخت انگلستان، در یک نوآوری جالب به نام "همه و هر روز" تلاش کرده‌اند ساکنان هر منطقه را در انجام پروژه‌های هرچند کوچک محلی برای زیباسازی و افزایش پایداری منطقه سهیم کنند. این در حالی است که برنامه زیستگاه سازمان ملل متحد در دستور کار جدید شهری خود از همه برنامه‌ریزان خواسته است سکونتگاه‌های شهری را به صورت پایدار و فراگیر طراحی کنند.
اهمیت فضای سبز شهری
بدون شک، چیزی که ساکنان برای آینده شهرهای خود طلب می‌کنند، توجه به نوسازی زیست‌محیطی است که افزایش پوشش‌ها و فضاهای سبز شهری را شامل می‌شود. پیش از این، ایجاد فضاهای سبز کمترین سهم را در طراحی شهری به خود اختصاص داده بود، اما نیاز به آن به خصوص پس از شیوع بیماری کووید -۱۹ بیش از پیش آشکار شد. البته سبزسازی شهرها به تنهایی امکان‌پذیر نیست و برای رسیدن به این هدف، برنامه‌ریزان باید در سیستم آب و فاضلاب و فرآیند تولید کودهای طبیعی و دانه‌های کاشتنی تغییراتی اساسی ایجاد کنند.
گلخانه‌های کشاورزی در کنار دامپروری نه تنها در افزایش تنوع زیستی شهرها کمک می‌کند، بلکه در حمایت از شهروندان در مقابل کمبودهای احتمالی غذا و میوه نقش مهمی بر عهده می‌گیرد. از سوی دیگر، آلودگی هوا و اثرات جزایر گرمایی در بسیاری از شهرهای جهان روز به روز در حال افزایش است که این امر می‌تواند به انسان و محیط زیست آسیب‌هایی جبران‌ناپذیر بزند. بنابراین، طراحان شهری باید تمام توان خود را به کار گیرند تا این تأثیرات را به حداقل برسانند که در این راستا، افزایش پوشش سبز شهری می‌تواند بسیار مؤثر واقع شود.
نظر شما