به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهرهای عضو انجمن ملی حمل و نقل شهری، پیشرو در طراحی خیابان‌هایی برای دوچرخه‌سواری و استفاده مردم در تمام سنین و با توانایی‌های متفاوت هستند که تا کنون تلاش کرده‌اند خیابان‌هایی امن ایجاد کنند. نمایندگان این شهرها، به طور مداوم خیابان‌هایی تحت عنوان "فضاهایی برای همه" به وجود آورده‌اند تا ساکنان شهرهای خود را به جایگزین کردن هر چه بیشتر استفاده از وسایل حمل و نقل موتوری با پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری سوق دهند.
بدیهی است که تامین "امنیت" مهم‌ترین مؤلفه در طراحی چنین خیابان‌هایی است که البته در کنار آن باید رفع نیازهای افراد مختلف در سنین متفاوت با دقت مورد توجه قرار گیرد. چنانچه خیابان‌ها به خوبی برای دوچرخه‌سواران طراحی شود، آنگاه استفاده نکردن از وسایل نقلیه موتوری، مزایایی نظیر بهبود امنیت ترافیکی، کاهش تراکم خیابانی، بهبود کیفیت هوا، تأمین دسترسی بهتر و برابر به مشاغل و فرصت‌ها و در نهایت، رونق چشمگیر اقتصاد را در پی خواهد داشت.
جنبش "خیابان‌هایی برای همه" قابل اجرا در انواع مختلف خیابان‌های شهری است؛ در این نوع طراحی، عوامل مختلفی مانند سرعت و تعداد خودروهای در حال تردد، کاربردهای عملیاتی و میزان امنیت دوچرخه‌سواران مورد توجه قرار می‌گیرد. برنامه‌ریزان به منظور ایجاد خیابان‌هایی با این ویژگی‌ها، زمان، مکان و چگونگی تلفیق ابزار کاهش ترافیک نظیر کاهش سرعت و مدیریت تعداد خودروهای در حال تردد را از یک سو و تغییر طراحی خیابان‌ها از طریق ایجاد موانعی برای جداسازی مسیر دوچرخه‌سواری از خودروها را با هم مورد بحث قرار می‌دهند.
ایده خیابان‌هایی برای تمام سنین با توانایی‌های متفاوت می‌تواند بهترین رویکرد در سطح ملی و بین‌المللی باشد که مردم را به سمت استفاده از دوچرخه به جای سایر وسایل حمل و نقل جذب می‌کند. این خیابان‌ها متفاوت با سایر خیابان‌های شهری خواهد بود و امنیت، رفاه و برابری را برای شهرنشینان به ارمغان می‌آورد.
امنیت
تا کنون در سراسر جهان، سوانح خیابانی گریبانگیر بسیاری از دوچرخه‌سواران و عابران پیاده بوده است. اگر مردم از امنیت خیابان‌های خود برای دوچرخه‌سواری مطمئن شوند، آنگاه هر روز بر تعداد دوچرخه‌سواران شهری افزوده خواهد شد. بسیاری از شهرهای عضو انجمن ملی حمل و نقل شهری در سال‌های بین ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴، تغییرات قابل توجهی در خیابان‌های سراسر شهرهای خود به وجود آوردند که در پی آن، میزان آسیب‌های وارد شده به دوچرخه‌سواران بیش از ۵۰ درصد کاهش یافت. در نتیجه این پیامد مثبت، هر روز نسبت به قبل، افراد بیشتری با سنین مختلف و توانایی‌های جسمی متفاوت به دوچرخه‌سواری روی آورده‌اند که این امر به سهم خود، بهبود کیفیت هوا و کاهش اثرات جزایر گرمایی را برای آنان در پی داشته است. شواهد حاکی است که جداسازی مسیر دوچرخه‌سواری از خیابان‌ها در کلانشهر نیویورک آمریکا، میزان تصادفات خیابانی را بیش از ۴۰ درصد کاهش داده است.
رفاه
مسیرهای دوچرخه‌سواری چنانچه از رفاه کافی برخوردار باشد و نگرانی کاربران در حین حرکت را کاهش دهد، آنگاه بهره‌گیری شهروندان از آن‌ها رشد چشمگیری خواهد داشت. به عنوان مثال، در شهرهای ایالات متحده آمریکا، تنها بین ۶ تا ۱۰ درصد بزرگسالان حین دوچرخه‌سواری در مسیرهایی که با خط کشی به دوچرخه‌سواری اختصاص داده شده است، احساس راحتی می‌کنند چرا که در چنین مسیرهایی احتمال وارد شدن دوچرخه‌سوار به مسیر خودروها، یا برعکس وجود دارد. این در حالی است که در یک نظرسنجی، ۸۱ درصد از مردم آمریکا ادعا کرده‌اند که به دوچرخه‌سواری علاقمند هستند و اگر مسیرهایی اختصاصی برای تردد از این طریق طراحی شود، آنگاه برای همیشه استفاده از خودروها برای امور غیرضروری در مسیرهای داخل شهری را کنار خواهند گذاشت.
برابری
بدیهی است که مسیرهای دوچرخه‌سواری اگر با کیفیت مناسب طراحی شود، آنگاه امکان استفاده از این وسیله نقلیه پاک را برای تمام افراد جامعه فراهم می‌آورد. اغلب مناطق کم‌درآمد از مسیرهای دوچرخه‌سواری با کیفیت پایین برخوردار هستند، حال آنکه این مسیرها در مناطق غنی با کیفیتی متفاوت طراحی می‌شود. اگر طراحی مسیرهای دوچرخه‌سواری در تمام نقاط یک شهر به طور یکسان صورت گیرد، آنگاه حس برابری در میان کاربران آن‌ها افزایش می‌یابد.
نظر شما