به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اغلب مردم در سراسر جهان بر این باورند که دنیای پساکرونا با جهان امروزی تفاوت‌های چشمگیری خواهد داشت و شهرها متفاوت با امروز طراحی خواهند شد. در نظر بسیاری نیز، شهرها در آینده پاک‌تر، زیست‌پذیرتر و پایدارتر از امروز خواهد بود و مردم مالکیت خیابان‌ها را بیش از قبل در دست خواهند گرفت. برخی از مردم نیز چنین تصور می‌کنند که شهرهای پساکرونا آمیزه‌ای از فرهنگ و تکنولوژی خواهند بود که البته دستیابی به تمام این آمال، مستلزم طراحی خیابان‌هایی مناسب و دوستدار شهروند است. بدیهی است که دنیا هم‌اینک نیز با تحولاتی عظیم در زمینه طراحی شهری مواجه شده و در این میان، خیابان‌ها بیش از سایر فضاهای عمومی شهری دستخوش تغییر شده است. اما سوال اینجاست که یک خیابان با طراحی مناسب، از چه ویژگی‌هایی برخوردار است؟
خیابان‌ها دوستدار عابرپیاده
خیابانی که به خوبی طراحی شده باشد، در عصری که خیابان‌ها در مالکیت خودروها قرار دارد، امکان حرکت ایمن کاربران از یک نقطه به نقطه دیگری را فراهم می‌آورد. در نتیجه باید مقررات جدیدی برای ترافیک خودرویی اعمال و در صورت لزوم، تابلوهای بیشتری در خیابان‌ها نصب شود. از سوی دیگر، خیابان‌ها باید از پیاده‌روهایی با طراحی مناسب برخوردار باشد تا در آن مردم بتوانند به راحتی با دیگران به تعامل بپردازند و چیزهای جدیدی از آن‌ها بیاموزند.
تلفیق قلمروهای عمومی و نیمه عمومی در خیابان‌ها می‌تواند منجر به رویارویی افرادی با فرهنگ‌های مختلف شود. در نهایت خیابان‌ها باید به عنوان مکان‌هایی برای شناخت شهرها مورد استفاده قرار گیرد؛ طی فرآیند شهری شدن بخش‌های مختلف جهان بسیار مشابه با هم می‌شود اما نوع معماری و فضاهای عمومی می‌تواند به عنوان ابزاری برای ایجاد تفاوت بین یک شهر با دیگری مورد استفاده قرار گیرد. این دو مؤلفه (معماری و فضاهای عمومی) تاریخ یک شهر را به تصویر می‌کشد و شهروندان را به طور مداوم با گذشته نیاکان خود پیوند می‌دهد. اگر یک خیابان به گونه‌ای طراحی شده باشد که شناخت انسان از شهر را افزایش دهد، آنگاه مهارت و هنرمندی ساکنان آن در طول تاریخ را آشکار می‌کند.
از نظر تاریخی، ترافیک در نقاط مختلف جهان و حتی از یک محله به محله دیگر یک شهر متفاوت بوده است و مردم به روش‌های مختلف خود را به مقصدهایشان در یک شهر رسانده‌اند. همین تفاوت‌ها به پویایی، امنیت عمومی و کارآمدی متفاوت فضاهای عمومی منجر شده و شهرهایی متفاوت را در یک قلمرو به وجود آورده است. در قرن بیستم، مالکیت خیابان‌ها هر چه بیشتر در اختیار خودروها قرار گرفت و این در حالی بود که عابران پیاده و دوچرخه‌سواران از بهره فضاهای عمومی محروم بودند.
امروزه و به خصوص پس از شیوع بیماری کووید -۱۹ ما شاهد بازپس‌گیری مالکیت خیابان‌ها توسط شهرنشینان و تحولاتی عظیم در زمینه پویایی هستیم. مردم به تدریج از خودروهای خود روی بر می‌گردانند و به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری برای طی کردن مسافت‌های داخل شهری گرایش پیدا می‌کنند.
این کار اگرچه ظاهراً به راحتی اتفاق می‌افتد، اما مستلزم اقدامات زیادی است که می‌تواند توسط مقامات شهری یا حتی خود مردم انجام شود. به عنوان مثال، برای ترویج هرچه بیشتر پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری لازم است زیرساخت‌های شهری به طور قابل توجهی بهبود یابد تا ایمنی کاربران تضمین شود. باید فضاهایی بیشتری در اختیار عابران پیاده و دوچرخه‌سواران قرار گیرد و مسیرهایی کوچک به تردد وسایل حمل و نقل موتوری اختصاص داده شود.
مردم در خیابان‌های سراسر شهرهای خود امور زیادی را در طول روز انجام می‌دهند؛ مثلاً برای خرید به فروشگاه‌ها می‌روند، در کافه‌ها به صرف یک نوشیدنی می‌پردازند، به مراکز اداری مراجعه می‌کنند و حتی ممکن است به تبادل با سایرین بپردازند. پس این مکان‌ها باید از امنیت کافی برخوردار باشند تا نیاز شهروندان را برآورده کنند.
مقامات شهری و خود مردم می‌توانند از طریق ایجاد فضاهایی برای استراحت در مکان‌های نیمه عمومی نظیر فروشگاه‌ها و کافه‌ها، امکان ارتباط بین اقوام و مردم مختلف را به وجود آورند. از سوی دیگر، استفاده از مواد محلی برای ساخت فضاهای عمومی می‌تواند هویت شهر را زنده نگه دارد و شهروندان را با تاریخ خود پیوند دهد.
نظر شما