احمد پدرام در گفتوگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: هنر هنرمندان این است که مشهور شوند و هدف هر هنرمندی این است که در عرصه کاریش زبانزد شود. مسئله مهاجرتهای بازیگران را باید از جهت آسیبهای اجتماعی بررسی کرد، زمانی که یک نفر در جامعه احساس کند شرایط کاری، مالی، زندگی و رفتاری باب میلش نیست تصمیم میگیرد به شهر یا کشور دیگر مهاجرت کند. مهاجرت با قصد داشتن زندگی بهتر انجام میشود.
وی افزود: مهاجرت از توصیههای پیامبر است که وقتی شرایط جایی برایمان تنگ است برای زندگی بهتر از آن مکان مهاجرت کنید. هجرت پیامبر نیز در تاریخ ثبت شده است. البته باید امروز برخی مهاجرتها را به عنوان آسیب اجتماعی بنگریم که چرا در جامعه ما امکانات کار، بهداشت و زندگی خوب وجود ندارد که باعث مهاجرت جوانان و خانوادهها میشود. هر آدمی ممکن است این تصمیم محترمانه را بگیرد، اما بعضیها با تبلیغات غلط که از دیگران میشنوند نکات مثبت وطن خود را کوچک بشمارند و مکانی که قصد مهاجرت دارند را مدینه فاضله بدانند. البته این مسئله را نمیتوان دغدغه همه دانست.
این نویسنده و روانشناس اجتماعی تصریح کرد: با توجه به اینکه شرایط مالی بعضی هنرمندان تأمین است، به دلیل سبک زندگی و اعتقادات متفاوت با قوانین، مهاجرت میکنند. برخی نیز کسب درآمد و سرمایه گذاری کردند، اما برای لذت از دوران بازنشستگی خود مهاجرت میکنند. برخی مانند ورزشکاران و فوتبالیستها نیز برای کار کردن مهاجرت میکنند. محل مهاجرت شامل ترکیه که کشور همسایه است تا کشوری در آن سر دنیا قرار دارد، میشود.
پدرام ادامه داد: همیشه از دوران کودکی و نوجوانی همانندسازی با قهرمان ورزشی و هنری وجود داشته است که باعث احساس تعلق خاطر نسبت به هنر پیشهها میشود چرا که کارهایی که خود توانایی انجام آن را ندارند در آنها مشاهده کردهاند. در خودآگاه و ناخودآگاه هر فرد تصاویر هنرمندان جذاب است و به همین دلیل مهاجرت هنرمندان واکنش مخاطبان را بر میانگیزد.
وی خاطرنشان کرد: برخی هنرمندان فرزند خود را در کشور خارجی به دنیا میآورند و منتقدین معتقدند که هنرمندان به دلیل نداشتن مشکل رفت و آمد به دیگر کشورها وبرای این که احساس ناامنی ذهنی و واقعی نداشته باشند به دنبال دو شناسنامه و دو پاسپورت بودن هستند، همچنین نگرانی برای کار، درآمد و شغل باعث به دنیا آوردن فرزند خود در کشور دیگر میشود. در این رابطه نسبت به مسئولان انتقاد وارد است که چرا امنیت، عدالت و شادی اجتماعی آنقدر نیست که هنرمندان با خیال راحت برای آینده خود و فرزندانشان برنامهریزی داشته باشند. برخی از هنرمندان میخواهند حاشیه امن خود را زیاد کنند و معتقدم که جامعه را باید ساخت و انتقاد کرد ولی هنرمندان باور دیگری دارند.
نظر شما