به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، اگرچه پاندمی کرونا باعث شد هزاران شغل از بین برود، اما در این میان نیز بسیاری از کارفرمایان متوجه شده‌اند که با استفاده از تکنولوژی می‌توانند کار خود را حتی در منزل ادامه دهند و فرقی نمی‌کند از محل کارشان پنج کیلومتر یا ۱۰۰ کیلومتر دور باشند. بیماری کووید -۱۹ اقتصاد شهر را با رکود مواجه کرده و عملکرد شهرها از زمان پیدایش تا به امروز را زیر سوال برده است. تا قبل از شیوع کرونا، مردم به منظور یافتن شغل و رونق اقتصادی در مهاجرت به شهرها از هم پیشی می‌گرفتند، اما هم‌اینک تراکم شهری زمینه ترس از ابتلا به بیماری کووید -۱۹ را فراهم آورده است و بیگانه‌هراسی در میان شهروندان رواج یافته است. در واقع بحران کرونا نوستالژی زندگی روستایی را در ذهن شهروندان زنده کرده است و آن‌ها را به تأمل در مورد احتمال موفقیت بیشتر در حومه‌های شهر برانگیخته است.
چنین به نظر می‌رسد که مفهوم فاصله اجتماعی ریشه در فلسفه توسعه روستایی دارد چرا که تمام زیرساخت‌های چنین مناطقی با فاصله معین از یکدیگر بنا شده است. با وجود این دوری از شهرها نیز چالش دیگری سر راه بشر امروزی قرار داده است چرا که بسیاری از مردم در کارخانه‌ها و سایر مراکز تجاری شهری مشغول کار و کسب درآمد هستند. بسیاری از محققان بر این باورند که روستاها در زمان شیوع کرونا امن‌تر از مناطق پرتراکم شهری هستند و این در حالی است که منابع و مراکز درمانی شهری فرصت‌های گرانبهاتری در اختیار مردم برای درمان و بهبودی از بیماری قرار می‌دهند.
با وجود همه این چالش‌ها و بحث‌هایی که در خصوص مزایای زندگی شهری و روستایی پیش روی بشر در دوران کرونا قرار گرفته است، اما از یک واقعیت نمی‌توان چشم‌پوشی کرد؛ اینکه اقتصاد شهری از برابری و عدالت کافی برخوردار نبوده است. اگرچه وضعیت فعلی جهان و تبعات شیوع ویروس کرونا برای هیچ کس قابل تحمل نیست، با این حال کووید -۱۹ فرصت بسیار باارزشی برای ارزیابی دوباره جایگاه اقتصادی بشمار می‌رود و به برنامه‌ریزان شهری کمک می‌کند مؤثرترین تغییرات را برای ایجاد شهرهایی پایدارتر و جوامعی فراگیرتر در آینده به وجود آورند. بدون شک ایجاد تغییرات فوق به راحتی امکان‌پذیر نخواهد بود و زمان و بودجه زیادی نیاز خواهد داشت.
برخی از منتقدان استدلال کرده‌اند که رکودی شدید در انتظار جهان خواهد بود و برخی نیز بر این باورند که اگر گسترش بیماری تا سال ۲۰۲۱ ادامه پیدا کند، آنگاه کشورهای سراسر جهان سال‌ها باید تلاش کنند تا تبعات ناشی از شیوع کروناویروس جدید تا حدودی جبران شود. همچنان شبهات زیادی در مورد ویروس کرونا و تأثیرات آن بر زندگی شهری وجود دارد با این حال تأثیرات آن بر زندگی کنونی به وضوح قابل مشاهده است چرا که دست کم بسیاری از مردم کار خود را از دست داده‌اند. به عنوان مثال از اواسط ماه مارس نرخ بیکاری در ایالات متحده آمریکا به ۳۰ میلیون نفر، یعنی دو برابر بیشتر از بیکاری ناشی از رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ رسیده است. البته همه چیز به همین جا ختم نمی‌شود، بلکه با تداوم شیوع بیماری کووید -۱۹ جهان با افزایش نرخ بیکاری مواجه خواهد بود. از سوی دیگر بدون شک بازار املاک و مستغلات در پی تغییرات در درآمد مصرف کنندگان با تغییرات قابل توجهی مواجه خواهد شد.
بدیهی است که این تحولات به طور مستقیم شهر و شهرنشینی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و نقش مهمی در پایدارسازی جوامع ایفا می‌کند. شاید توسعه‌دهندگان ساخت و سازهای خود را متوقف کنند، سرمایه‌گذاران خرید سهام کوتاه مدت و در عین حال جذاب را بیشتر مورد توجه قرار دهند و طراحان در انجام پروژه‌های ناتمام خود با سردرگمی مواجه شوند.
در پاندمی کرونا، مقامات رسمی بیش از قبل مناطق محروم و افراد فقیر را مورد توجه قرار داده و این جوامع آسیب‌پذیر را مشمول محرک‌های اقتصادی خود کرده‌اند. در بسیاری از کشورها، دولت برای افرادی که تا پیش از انتشار ویروس کرونا بدون مسکن، شب‌ها را در فضاهای عمومی به روز می‌رساندند مسکن مقرون به صرفه تهیه کرده و حتی در بعضی از کشورها، خانه‌هایی به صورت رایگان در اختیار فقرا قرار داده شده است. برنامه‌ریزان نیز در بسیاری از شهرهای جهان، توجه خود را بیشتر به مناطق محروم معطوف کرده و فضاهای عمومی آن‌ها را گسترش داده‌اند.
در واقع شیوع بیماری کووید -۱۹ در کنار تمام لطمه‌های خود، مزایایی نظیر آگاهی از نقص طراحی شهری و نابرابری را در پی داشته است و مقامات شهری را به رفع چنین مشکلاتی سوق داده است.
نظر شما