به گزارش خبرنگار ایمنا، پدل را ورزش قرن بیست و یکم می‌نامند و در اروپا، آمریکای لاتین، کانادا و حتی هندوستان علاقه مندان بسیاری دارد. در آرژانتین و اسپانیا حدود شش میلیون بازیکن در ورزش پدل فعال هستند ولی این رشته در ایران کمتر شناخته شده است. پدل ورزشی پرتحرک و نیازمند تمرکز است.
رشته ورزشی پدل ترکیبی از چند ورزش راکتی مثل تنیس، بدمینتون و اسکواش است. اختراع این رشته ورزشی به چند دهه قبل بر می‌گردد، اما در طول سال‌های گذشته دچار تغییراتی شده و به شکل امروزی خود رسیده است.
تاریخچه ورزش پدل
انریکه کورکوئرا در سال ۱۹۶۹ در مکزیک، زمین ورزش اسکواش را با تنیس ترکیب کرد و ورزش پدل را به وجود آورد. ورزش پدل به سرعت به کشورهای دیگر مانند آرژانتین و اسپانیا معرفی شد. چند سال بعد به طور رسمی انجمن ورزش پدل آمریکا تأسیس شد که باعث همه گیر شدن این ورزش در بین مردم آمریکا شد و به مرور زمان به اروپا و سپس به آسیا رسید. با وجود اینکه این ورزش در مکزیک ابداع شده است، افراد بسیاری مهد ورزش پدل را کشور اسپانیا می‌دانند.
ورود ورزش پدل به ایران
ورزش پدل در سال ۱۳۸۴ به ایران وارد ایران شد. دو سال پس از ورود ورزش پدل به ایران کمیته آن با ریاست فرهاد جامع شروع به کار کرد.
اولین زمین اختصاصی پدل در باشگاه انقلاب تهران تأسیس شد و اولین دوره آموزشی آن در سال ۱۳۹۶ توسط دو مدرس اسپانیایی در ایران برگزار شد. در سال ۱۳۹۸ کمیته ورزش پدل به انجمن ورزش پدل تغییر کرد.
قوانین پدل
ورزش پدل به دو شکل دونفره و چهارنفره (دو تیم دونفره) انجام می‌شود. قوانین کلی این ورزش مانند تنیس است. در هر نوبت که توپ از تور رد می‌شود تنها یک بار اجازه ضربه زدن به توپ وجود دارد.
اگر توپ در محیط خودتان بر زمین بخورد یک امتیاز به حریف داده می‌شود همچنین اگر توپ را روی خطوط در زمین حریف یا خارج از زمین زده شود یا به تور برخورد کند امتیاز به حریف تعلق می‌گیرد.
در ورزش پدل بازی در دو نوع ۳ ست یا ۵ ست پیگیری می‌شود. در هر ست برنده کسی است که حداقل ۴ امتیاز گرفته باشد و با حریف خود دو امتیاز اختلاف داشته باشد. در بازی‌هایی که ۳ ست دارند، هر کسی بتواند در دو ست امتیاز کافی بگیرد یا ۳ ست در بازی‌هایی که ۵ ست دارند را ببرد برنده مسابقه است.
در هنگام آغاز بازی اگر بازیکن دو بار سرویس را خراب کند و اشتباه بزند یک امتیاز از امتیازاتش کم می‌شود.
در بازی‌های چهارنفره، اعضای یک تیم اجازه ضربه زدن همزمان و پاس دادن توپ را ندارند.
نگه داشتن توپ با دست یا راکت، دو بار ضربه زدن به توپ و پرتاب راکت خطا محسوب می‌شوند.
هر بازی یک سرداور و یک داور ناظر دارد. سرداور روی صندلی در کنار تور بیرون از زمین می‌نشیند و داور ناظر در جایگاه تماشاچیان قرار دارد.
هرگونه بحث بازیکن با داور با کسر امتیاز همراه بوده و در انتها بازیکن از بازی محروم خواهد شد.
در ورزش پدل بازیکنان بدون اجازه داور نمی‌توانند زمین را ترک کنند.
در صورتی که هر کدام از بازیکنان ۱۰ دقیقه تأخیر داشته باشد امتیاز بازی به تیم مقابل تعلق می‌گیرد.
زمین پدل
ورزش پدل در یک محوطه مستطیل شکل با دیوارهای شیشه‌ای و توری به ابعاد ۱۰ متری با ارتفاع ۸۸ سانتی‌متر که زمین را به دو قسمت تقسیم می‌کند انجام می‌شود.
زمین ورزش پدل از چمن مصنوعی پوشیده شده و در بعضی موارد از سیمان به رنگ‌های زرد، آبی و سبز است.
هر کدام از دیوارهای پشت زمین سه متر ارتفاع دارند و دیوارهای کناری در گوشه‌ها سه متر و در وسط دو متر ارتفاع دارند.
راکت و توپ ورزش پدل
راکت ورزش پدل تفاوت زیادی با راکت تنیس و اسکواش دارد. راکت پدل تور ندارد و بجایش صفحه‌ای از جنس گرافیت استفاده می‌شود. صفحه‌های گرافیتی به شکل بیضی هستند و در سطح آنها سوراخ‌هایی به قطر یک سانتی‌متر وجود دارد.
دسته‌های راکت معمولاً به طول ۲۰ سانتی‌متر و به ضخامت چهار سانتی‌متر است. برای حفظ ایمنی بازیکنان، راکت‌ها یک بند دارند که دور مچ بازیکن بسته می‌شوند.
توپ پدل که شباهت بسیاری به توپ تنیس دارد از پلاستیک ساخته شده و زردرنگ است.
نظر شما