به گزارش خبرنگار ایمنا، پس از آزادی خرمشهر و با توجه به افزایش روحیه نیروهای ایرانی، فکر تنبیه متجاوز قوت گرفت.
با توجه به اینکه سازمان‌های بین‌المللی هیچ اقدام بازدارنده‌ای علیه عراق نکرده بودند، پس ایران اسلامی خود نسبت به تنبیه متجاوز و از کار انداختن ماشین جنگی رژیم عراق مصمم شد تا در آینده از جانب هر متجاوزی از جمله تجاوز مجدد عراق در امان باشد.
قوای ایران در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۶۱ یعنی ۵۰ روز پس از آزادسازی خرمشهر، عملیات رمضان را آغاز کردند که هدف آن عقب راندن نیروهای ارتش عراق و تهدید بصره بود.
این ترس خودبخود برای متجاوز و سازمان‌های بین‌المللی به وجود آمد که ممکن است نیروهای ایرانی بخواهند وارد خاک عراق شده و در آن پیشروی کنند؛ به همین دلیل به مرور و با پیروزی‌هایی که ایرانیان به دست آوردند، نگرانی حامیان رژیم بعث عراق از احتمال سقوط این رژیم و شکست آن بیشتر شد.
حامیان عراق بجز کمک به ارتش متلاشی این کشور و حضور فیزیکی نیروی انسانی، تجهیزاتی، اطلاعاتی، فنی و مستشاری از سوی آمریکا، روسیه، فرانسه، مصر و سایر همقطاران، شورای امنیت نیز در تاریخ ۱۲ شهریور ۱۳۶۱ یعنی کمتر از ۳ ماه پس از قطعنامه دوم، سومین قطعنامه در واکنش به جنگ ایران و عراق را صادر کرد که در آن طرفین را به آتش‌بس فوری و عقب نشینی به مرزهای بین‌المللی فرا خواند که به روشنی مشخص می‌کرد این قطعنامه، برای بازدارندگی موفقیت‌های آتی ایران صادر شده است و مانند قطعنامه‌های قبلی جنبه توصیه‌ای داشت.
با در نظر گرفتن اینکه در شکل، متن و محتوا، قطعنامه ۵۲۲ تفاوت چندانی با قطعنامه قبلی‌اش یعنی قطعنامه ۵۱۴ نداشت و با عنایت به اینکه تحولات عمده و مهمی نیز در جبهه‌های جنگ رخ نداده بود، این نتیجه حاصل می‌شد که صدور قطعنامه ۵۲۲ تنها پاسخی به فشار عراق و طرفدارانش در شورای امنیت بود. شورای امنیت تحت تأثیر متحدان عراق، ناگزیر به صدور قطعنامه جدید شد که تکرار قطعنامه‌های پیشینش بود که البته مفاد این قطعنامه نیز مانند قطعنامه‌های پیشین توسط ایران پذیرفته نشد.
می‌توان گفت که اگر در میان قطعنامه‌های شورای امنیت قطعنامه ۴۷۹ را ظالمانه‌ترین و غیر منصفانه‌ترین آنها بدانیم، قطعنامه ۵۲۲ را نیز باید کم‌ارزش‌ترین و کم اهمیت‌ترین آن به حساب آورد.
متن کامل قطعنامه
بیانیه رئیس شورای امنیت در قطعنامه ۵۲۲ به شرح زیر بود:
۱ - شورا یک بار دیگر به صورت فوری خواستار آتش‌بس و پایان دادن به تمام عملیات نظامی است.
۲ - دوباره خواستار عقب‌نشینی نیروها به مرزهای شناخته شده بین المللی است.
۳ - با استقبال از اینکه یکی از طرفین آمادگی خود را برای اجرای قطعنامه ۵۱۴ (۱۹۸۲) اعلام کرده، از طرف دیگر هم می‌خواهد که به همین شیوه عمل کند.
۴ - شورا تاکید می‌کند باید بدون تأخیر بیشتر، ناظران سازمان ملل را برای تحقیق درباره آتش‌بس و عقب‌نشینی نیروها فرستاد تا بر این موضوع نظارت داشته باشند.
۵ - شورا دوباره تاکید می‌کند که تلاش‌های میانجیگرانه جاری با اصرار باید ادامه داشته باشد.
۶ - شورا دوباره برخواست خود تاکید داشته و از تمام کشورها می‌خواهد هرگونه عملی را که باعث تداوم این نزاع می‌شود منع کنند و زمینه تسهیل اجرای این قطعنامه را فراهم سازند.
۷ - همچنین شورا از دبیر کل می‌خواهد که طی هفتاد و دو ساعت گزارش‌هایی را درباره نحوه اجرای این قطعنامه به شورا ارائه دهد.
نظر شما