عاطفه میر سعیدی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به تفاوت شعر و ترانه اظهار کرد: ترانه با موسیقی همراه است و این همراهی الزاماتی دارد که در شعر نیست. گاهی کلماتی در ترانه مورد استفاده قرار می‌گیرد که هم قافیه نبوده و مطابق اصول ادبیات نیستند. بسیاری از کسانی که در ادبیات سررشته دارند، این امر را نوعی ایراد تلقی می‌کنند، اما به دلیل اینکه ترانه با موسیقی همراه است و مبنای آن شنیده شدن است، قافیه نبودن کلمات خدشه‌ای بر کار وارد نمی‌کند.
وی افزود: شعر روی کاغذ ثبت می‌شود و به همین دلیل ممکن است سختگیری‌های بیشتری از سوی شاخص‌های ادبیات و اصول ادبی برای آن مطرح شود، اما معمولاً این گونه سختگیری‌ها را برای ترانه نداریم. علاوه بر این شاعر روحیات خود را می‌نویسد، اما ترانه‌سرا باید به مهارتی رسیده باشد که بتواند در بدترین حالت روحی خود، ترانه‌ای شاد بنویسد. بنابراین ترانه‌سرا باید قادر باشد غیر از روحیات خود را نیز بنویسد.
این ترانه‌سرا تصریح کرد: ترانه‌سرا باید استعداد و ذوق ترانه‌سرایی داشته باشد، اما این کافی نیست چراکه برای شکوفایی این استعداد نیاز به پرورش، آموزش و مطالعه دارد. ترانه‌سرا باید در حوزه‌های ادبی و داستانی مطالعه داشته باشد به علت اینکه او نیاز به کسب تجربه دارد و این تجربه از طریق مطالعه، دیدن فیلم و غیره حاصل می‌شود.
میر سعیدی با بیان اینکه کیفیت ترانه بسیار مهم است، گفت: یکی از مشکلات عمده حوزه موسیقی این است که خوانندگان سواد ادبیاتی ندارند و با کسانی که سواد ادبی دارند هم مشورت نمی‌کنند. آنها برای خواندن یک ترانه بیشتر بر ملودی و تنظیم تکیه می‌کنند و کمتر به کیفیت متن ترانه توجه دارند. اینگونه است که فرهنگ سازی اشتباه صورت می‌گیرد، چراکه مخاطبان نیز معمولاً به متن ترانه توجه نمی‌کنند. اما معتقدم این معضل در درجه اول متوجه خوانندگان است چراکه تا وقتی آنها ترانه‌ای را منتشر نکنند، مخاطب آن را نمی‌شنود که گوش و سطح آگاهی‌اش با آن ترانه همسو شود.
وی ادامه داد: متأسفانه امروزه خوانندگان بیشتر دنبال اسم هستند تا ترانه خوب. یعنی اگر ترانه‌سرایی شناخته شده ترانه را سروده باشد، کار را انتخاب می‌کنند و دیگر به محتوای ترانه توجهی نمی‌کنند. این در حالی است که گاهی ترانه‌سراهای غیر مطرح ترانه‌های بسیار خوبی می‌نویسند.
این ترانه‌سرا در خصوص فاکتور ماندگاری یک موسیقی گفت: در موسیقی با یک بسته سرو کار داریم؛ یعنی ترانه در کنار موسیقی و تنظیم یک آهنگ را تشکیل می‌دهند. این موارد باید مکمل یکدیگر باشند و هر سه نیاز به سواد دارند. فضای آهنگسازی باید هماهنگ و هم‌راستا با تفکر جامعه و حتی چند قدم جلو تر از آن باشد.
میر سعیدی با بیان اینکه "به ترانه به عنوان یک ماهیت هنری کم اهمیت داده می‌شود"، ادامه داد: متأسفانه زمانی که مخاطبان اثری را می‌شنوند، فقط خواننده را در نظر می‌گیرند و تحقیقی در خصوص اینکه چه کسانی دست به دست هم داده‌اند تا آن موسیقی آماده شود، نمی‌کنند. تولید ترانه به عنوان یک هنر در ذهن جامعه ما برجسته سازی نشده و مظلوم واقع شده است. این مساله نیاز به فرهنگ سازی دارد..
وی ادامه داد: ترانه‌سرا اگر مطرح شد به لحاظ مالی تأمین است و اگر مطرح نشود خیر. ای کاش اساتید موسیقی، چند ساعتی را به یاد دادن نحوه تعامل درست خوانندگان با ترانه‌سرا اختصاص می‌دادند. خوانندگان، خصوصاً غیر حرفه‌ای ها نمی‌دانند که چگونه با ترانه‌سرا تعامل کنند و گاهی ترانه رایگان از آنها طلب می‌کنند. خوانندگان باید بیاموزند که از هر ترانه‌سرایی در هر سطحی ترانه می‌گیرند، باید مبلغی را پرداخت کنند چراکه ترانه‌سرا نیز برای سرودن وقت و انرژی صرف کرده است.
نظر شما