قانون را نمی‌شناسند یا بازرگان و طالقانی را؟

تصمیم فرمانداری در اعتراض به مصوبه شورا در نام‌گذاری خیابان به نام مهدی بازرگان و اعظم طالقانی، دو ابهام مهم را علیه این نهاد مطرح کرد؛ آیا فرمانداری صلاحیت اعتراض به مصوبه شورا را دارد و اگر چنین است، با چه استدلالی با نام‌گذاری با نام این دو چهره سیاسی شناخته شده سال‌های پس از انقلاب معترض است؟

به گزارش خبرنگار ایمنا، ابتدای هفته جاری بود که فرمانداری تهران به مصوبه نام‌گذاری شورای این شهر براساس بند یک آئین‌نامه نام‌گذاری معابر اعتراض کرد تا نام‌گذاری بار دیگر بحث داغ شهریِ تهران باشد.

از آنجایی که باید در نام‌گذاری خیابان‌ها، از نام شخصیت‌های فرهنگی، ادبی، علمی، سیاسی و تاریخی ایران استفاده شود، فرمانداری با این مخالفت تلویحاً اعلام کرد که مهدی بازرگان، اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران و اعظم طالقانی، دختر مرحوم آیت الله طالقانی و از فعالان سیاسی عصر حاضر که دو مورد از نام‌گذاری‌ها به نام آنان بوده را در زمره افراد شناخته شده در این حوزه‌ها نمی‌داند.

ساعتی پس از انتشار نامه فرمانداری، اعضای شورای شهر به این موضع واکنش نشان داده و هیئت تطبیق فرمانداری را مرجع صاحب صلاحیت برای تأیید نام‌گذاری شورا ندانسته و ارسال تصمیم خود برای نام‌گذاری‌های جدید به این هیئت را تنها به دلیل اطلاع فرمانداری از آن اعلام کردند.

تقدیر شورای فرهنگ عمومی از اقدام انقلابی فرماندار

با این حال در مقابل، شورای فرهنگ عمومی استان تهران نه تنها این موضع شورا را وارد ندانست بلکه در جلسه اخیر خود از اقدام فرمانداری حمایت کرد.

حجت الاسلام سید محسن محمودی، عضو این شورا گفت: در این جلسه از مواضع خوب عیسی فرهادی فرماندار تهران در مورد نام‌گذاری برخی معابر شهر تهران تقدیر شد. نظارت و تأیید هیئت تطبیق فرمانداری تهران بر نام‌گذاری معابر یک مصوبه قانونی بوده که سال‌هاست متروک است و فرماندار تهران بر همین اساس با برخی نام‌گذاری‌های اخیر مخالفت کرده و اعضای شورای فرهنگ عمومی استان تهران طی مصوبه‌ای از این اقدام قانونی و انقلابی فرماندار تهران تقدیر کردند.

امکان مطرح شدن موضوع در دیوان عدالت اداری

اینکه صلاحیت تأیید نهایی نام‌ها با کدام نهاد است، به موضوعی حقوقی تبدیل شده و هردو طرف خود را صاحب صلاحیت می‌دانند.

علی دشتی، حقوقدان و دبیر سابق شورای عالی استان‌ها در خصوص مرجع صالح نام‌گذاری در شهر و همچنین مقام صالح به اعتراض و رسیدگی به اختلاف در رابطه با آن معتقد است: نام‌گذاری معابر، میادین، خیابان و کوی شهر همچنین تغییر نام این موارد به استناد بند ۲۴ ماده ۸۰ اصلاحی و تنقیحی قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران از جمله وظایف و اختیارات شورای شهر است و بر این اساس کمیته نام‌گذاری در شورای شهر تشکیل شده است و پیشنهاد لازم را به شورای شهر ارائه می‌کند و نهایتاً تصویب می‌شود و در صورت قطعیت تصمیم، شهرداری نسبت به اجرای آن اقدام می‌کند.

او ادامه می‌دهد: ماده ۹۰ قانون شوراها نیز مرجع نظارت بر همه مصوبات شورای شهر را کمیته انطباق متشکل از سه عضو به ریاست فرماندار، قاضی منتخب رئیس قوه قضائیه و نماینده شورای استان و استثنائاً در مورد شهر تهران نماینده شورای شهر تهران دانسته است لذا در صورت اعلام اعتراض از سوی هیئت تطبیق یا مسئولان ذی‌ربط موضوع مجدداً در شورا مطرح شده و در صورت اصرار بر اجرای مصوبه، در شهر تهران به هیأت مرکزی حل اختلاف و رسیدگی به شکایات شوراها ارسال شده و در آنجا تصمیم نهایی و لازم‌الاجرا اتخاذ می‌شود البته تصمیم اخیر در دیوان عدالت اداری قابل اعتراض است.

دشتی می‌گوید: در خصوص نحوه نام‌گذاری و شرایط محتوایی، شوراهای شهر مکلف به رعایت مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی در خصوص نحوه و چگونگی نام‌گذاری هستند لذا هیئت تطبیق می‌تواند به استناد قوانین چنانچه مصوبه خلاف قوانین و مقررات بود به مصوبه اعتراض کند و بدین ترتیب مساله تداخل در اقدامات متعدد در مورد نام‌گذاری‌ها در شهر حل خواهد شد.

مصوبه شورا با تصمیم شورا متفاوت است

این درحالی است که سید ابراهیم امینی، عضو حقوقدان شورای شهر در جلسه روز یکشنبه شورا با اشاره به تفکیک قانونی میان مصوبات و تصمیمات شوراها، مدعی شد: در نام‌گذاری خیابان‌ها در حقیقت اعضای شورای شهر به اعتبار رأیی که از شهروندان گرفته‌اند، معتمدین آنان هستند و به‌دلیل معتمد شهروندان بودن، قانون حق نام‌گذاری اماکن و معابر را برای اعضای پارلمان محلی قائل شده است و هیئت تطبیق نمی‌تواند برای خود حق اظهارنظر در خصوص نام‌گذاری‌های شورا که از تصمیمات شورا محسوب می‌شوند قائل شود.

نایب رئیس شورای شهر تهران تصریح کرد: در ادوار گذشته نیز رویه چنین بوده که تصمیمات راجع به نام‌گذاری‌ها صرفاً جهت اطلاع به هیئت تطبیق ارسال می‌شده و این هیئت هیچ‌گاه در خصوص این تصمیمات ورود ماهوی و اظهارنظر نمی‌کرد.

اعتراض به نادیده گرفتن شدن شخصیت طالقانی و بازرگان

البته فارغ از آنکه صراحت قانونی در این خصوص چه می‌گوید، اینکه فرمانداری تهران شخصیت‌هایی همچون مهدی بازرگان و اعظم طالقانی را در زمره شخصیت‌ها و مشاهیر ایران ندانسته نیز با مواضعی همراه بود و از کاربران شبکه‌های اجتماعی تا چهره‌ها و فعالان سیاسی علیه فرمانداری تهران انتقادات تندی کردند.

خانواده اعظم طالقانی که پیشتر نیز به دلیل حاشیه‌های ایجاد شده برای نام‌گذاری معبری در منطقه سه به نام این بانوی انقلابی، مخالفت خود را با نام‌گذاری اعلام کرده بودند، این بار در نامه‌ای نسبت به موضع فرمانداری برای نام‌گذاری واکنش نشان دادند. در متن این نامه نوشته شده است:

"شنیده شد که فرمانداری تهران طی نامه‌ای به شورای شهر با نام‌گذاری معابر به نام بازرگان و اعظم طالقانی، به علت اینکه کسی آنها را نمی‌شناسد، مخالفت کرده است.

اگرچه این عدم شناخت را در مهجوریتشان، در بیانِ تاریخ معاصر در رسانه‌های رسمی می‌توان عذر آورد، ضمن یادآوری اینکه خانواده طالقانی قبل از اعلامِ عدم شناخت فرمانداری، طی نامه مورخ ۲۸ مردادماه ۹۹ مخالفت خود را به دلایلِ خاص، با نام‌گذاری معبری به نامِ اعظم طالقانی به شورای شهر اظهار کرده است، اعلام می‌دارد، آنها نیاز به شناخته شدن توسط این افراد ندارند.

حماسه مقاومت دلیرانه و طنینِ فریادهای ایشان در طول مبارزات و کارنامه درخشانشان در حیات پس از انقلاب، برای حق‌طلبان و حافظان حدود الهی و مبارزان راه عدالت و مساوات، آینه درخشانی است که کوردلان را در ادراک آن راهی نیست."

پدر لوله‌کشی آب تهران بر این شهر حق ندارد؟

عباس نصر از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب نیز در واکنش به این موضوع به خبرنگار ایمنا می‌گوید: شورای شهر نماینده چند میلیون شهروند تهرانی است و اعضای آن تشخیص می‌دهند که نام خیابان به نام چه کسانی باشد؛ از طرفی این ادعا که افرادی مانند بازرگان به عنوان یک شخصیت شناخته شده نیستند قابل اعتنا نیست، مگر بسیاری از خیابان‌های تهران که به نام شخصیت‌های ایرانی و غیرایرانی نام‌گذاری شده، همه مردم این نام‌ها را می‌شناسند؟

او ادامه می‌دهد: آیا بازرگان بر گردن این ملت دریکی از وجوه گوناگون پژوهشی، قرآنی، سیاسی، نویسندگی و اجرایی حق نداشته و صاحب نام نبوده است؟ آیا در حد اینکه پدر لوله کشی آب تهران بوده بر این شهر حقی ندارد؟ نباید اینگونه باشد که هرکس از امواج سیاسی بحق یا ناحق رانده شد، از همه چیز ساقط شده محسوب شود زیرا این رفتار مصداق بارز "من لم یشکر المخلوق لم یشکر الخالق" است.

نصر اضافه می‌کند: وقتی چنین شخصیت‌هایی را به عنوان افراد شناخته شده مردم نمی‌شناسند، این امر اهانت به مردم تهران است؛ یعنی شهروندان تهران حتی نمی‌دانند اولین نخست وزیر جمهوری اسلامی چه کسی بوده است؟ آیا شایسته است که معتقد باشیم مردم به این زودی ذهنیت تاریخی خود را از دست داده‌اند؟

او معتقد است: نباید خادمان گذشته ملت با کوچک‌ترین بهانه پالایش شده و دور ریخته شوند؛ این درد بسیار بزرگی است که باید از فرهنگ ما زدوده شود و امیدوارم مسئولان از این رویه دست برداشته و تصمیم به اصلاح بگیرند چون وقتی جامعه قدردانی از خادمان کشور توسط مسئولان را می‌بیند قدردان فعالیت آن‌ها خواهد بود.

کد خبر 444587

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.