امیر سالار شریفی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: فعالیت‌های موسیقیایی استان اصفهان و سایر شهرها، نویدبخش این است که در سال‌های آینده روند صعودی بسیار چشمگیری در غنی سازی ادبیات کشور اتفاق خواهد افتاد.
وی با اشاره به اینکه ترانه‌سرایی روند خوبی را طی می‌کند، افزود: هنرجویانی که دغدغه ترانه دارند بیشتر شده‌اند و هرکس دغدغه کاری را داشته باشد قطعاً در آن پیشرفت خواهد کرد. معتقدم باید به فکر آینده باشیم و به عنوان یک آهنگساز آینده موسیقی را مثبت ارزیابی می‌کنم.
این آهنگساز جوان با بیان اینکه "هنر هیچ گاه نمی‌تواند تک بُعدی باشد" گفت: اگر ترانه‌سرا فقط علم داشته باشد، صرفاً یک مفهوم خشک و بدون احساس تولید می‌کند و اگر فقط خلاقیت داشته باشد، ممکن است زیبایی‌هایی خلق کند که پر از اشکال علمی و فنی باشد. اگر یک ترانه‌سرا، درست نوشتن را یاد بگیرد به هیچ عنوان نمی‌تواند بد بنویسد چرا که داشتن علم در کنار خلاقیت ثمره خوبی خواهد داشت.
شریفی در خصوص کم شدن تاریخ مصرف آهنگ‌ها، تصریح کرد: عمر یک اثر به اندازه زمانی است که برای تولید آن وقت گذاشته شود. در گذشته ممکن بود ساخت یک آهنگ شش ماه تا یک سال طول بکشد و آن آهنگ ۴۰ سال است شنیده می‌شود و مخاطبان خود را دارد. در حالی که برخی از آهنگ‌های فعلی کپی‌برداری‌هایی است که یا شنیده نمی‌شود و یا اگر هم شنیده شود در مدت زمان کمی فراموش خواهد شد. پس هر قدر فکر و زمان بیشتری برای ساخت یک موسیقی صرف شود بازدهی بهتری خواهد داشت.
وی اضافه کرد: موسیقی و هنر جای پول درآوردن نیست. افراد بسیاری معتقدند که موزیک و موسیقی باید تجاری باشد. یک تاجر زمانی موفق است که سرعت عرضه او بالا باشد. حال زمانی که یک تاجر در رأس تولید موسیقی قرار گیرد، اولین چیزی که برای او اهیمت دارد سرعت تولید است؛ بنابراین کیفیت موسیقی پایین خواهد آمد.
این آهنگساز جوان ادامه داد: متأسفانه خط مشی ترانه سرایی را خواننده و تنظیم کننده تعیین می‌کنند و برای اینکه ترانه از ترانه‌سرا گرفته شود، باید همان چیزی که آنها می‌خواهند را بنویسد. خواننده باید به این درک برسد که در هیچ بخشی از ترانه حتی موضوع آن دخالت نکند. این در حالی است که می‌بینیم آنها حتی تعیین می‌کنند که چه کلماتی در ترانه مورد استفاده قرار بگیرد. این دخالت‌ها دست ترانه سرا را می‌بندد. اگر ترانه سرا آزاد باشد و به خواسته خود ترانه بنویسد، اثر بسیار خوبی خواهد نوشت.
شریفی علت کم شدن ترانه‌های اجتماعی را اینگونه توضیح داد: کسب مجوز برای ترانه اجتماعی دشوار است و وقتی امیدی به پخش و رسانه‌ای شدن آن نیست؛ چرا یک نفر باید آن را بنویسد یا بخواند. ترانه‌های اجتماعی خوبی نوشته می‌شود، اما ترانه سرا، آهنگساز و خواننده ایمان دارند که این کار هیچ گاه شنیده نخواهد شد.
نظر شما