به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، پنج‌گانه استفان، گروهی از پنج کهکشان است که بخش عمده‌ای از آن حتی از دیدرس هابل نیز خارج بوده و درنتیجه تجزیه و تحلیل ستاره‌های آن بسیار دشوار و حتی غیرممکن است. تصویر پنج‌گانه استفان در نور مرئی و مادون قرمز و طیف گسترده‌ای از طول موج WFC3 تلسکوپ هابل گرفته شده است که امکان ردیابی سن ستاره‌های موجود در آن را نشان می‌دهد. همچنین این تصویر مشخص می‌کند که تولد هر ستاره در دوره‌های مختلفی رخ داده و گسترش این مجموعه صدها میلیون سال طول کشیده است. دید مادون قرمز دوربین‌های هابل نیز با عبور از لایه‌های گرد و غبارهای کهکشانی به نمایان شدن ستاره‌هایی کمک می‌کند که در طول موج نور مرئی قابل دیدن نیستند.
سه عدد از کهکشان‌های این پنج‌گانه دارای شکل‌هایی ناهموار، بازوهای مارپیچی کشیده و دنباله‌های طولانی واژگون شده از جنس گاز و مملو از ستارگان بیشماری هستند که وجودشان اثباتی برای برخوردهای نزدیک بین آن‌هاست. این فعل و انفعالات موجی از میزان فراوان تولدهای ستاره‌ای را در هر دو کهکشان مرکزی این مجموعه برانگیخته است. با توجه به مطالعات، نامگذاری این مجموعه اشتباه است چرا که یکی از اعضای آن به نام NGC 7320 که در بخش سمت چپ بالایی آن قرار گرفته است در واقع یک کهکشان پیش‌زمینه است که تقریباً هفت برابر بیشتر از دیگر اعضای گروه در نزدیکی زمین قرار دارد.
انفجارهای تشکیل ستاره‌ها در صفحه کهکشان‌ها رخ می‌دهد و کل فرآیند عمر ستارگان NGC 7320 قابلیت رصد شدن توسط هابل را دارند که این امر گواهی بر نزدیکی آن‌ها به زمین است. در واقع این کهکشان ۴۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، درحالی‌که دیگر اعضای پنج‌گانه استفان در فاصله ۲۹۰ میلیون سال نوری از سیاره ما قرار گرفته و در صورت فلکی "پگاسوس" (PEGASUS) واقع شده‌اند. این اعضای دورتر به‌طور قابل‌توجهی قرمزتر از کهکشان پیش‌زمینه هستند که این امر نشان می‌دهد در هسته آن‌ها ستاره‌های مسن‌تر زندگی می‌کنند. در قسمت راست بالایی مجموعه نیز کهکشان مارپیچی میله‌ای NGC 7319 با بازوهای مارپیچی قرار دارد که لکه‌های آبی موجود در بازوی بالایی و همچنین نقاط قرمز موجود در بالا و سمت راست هسته آن، بیانگر وجود هزاران خوشه ستاره‌ای است.
دو کهکشان NGC 7318A و NGC 7318B با حرکت در جهت عقربه‌های ساعت، تقریباً در وسط مجموعه قرار گرفته‌اند که به‌نظر می‌رسد یک کهکشان با دو هسته باشد، اما در اصل اینطور نیست. خوشه‌های ستاره‌ای جوان به رنگ آبی روشن و ابرهای صورتی رنگ هیدروژن درخشان موجود در این کهکشان‌ها محل تولد ستاره‌های نوزاد است که کمتر از ۱۰ میلیون سال از عمرشان می‌گذرد و هنوز ابر تولد خود را منفجر نکرده‌اند. در پایین سمت چپ مجموعه نیز NGC 7317 واقع شده که یک کهکشان بیضوی با ظاهری طبیعی است که کمتر تحت تأثیر فعل و انفعالات قرار دارد. در فضایی بسیار دورتر از این کهکشان‌ها، در سمت راست نیز تکه‌ای از فضای بین کهکشانی دیده می‌شود که در آن بسیاری از مجموعه‌های ستاره‌ای در حال شکل‌گیری است.
نظر شما