به گزارش خبرنگار ایمنا، یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌ها برای توسعه اقتصادی و علمی کشور که همواره ظرفیت قابل توجه عملی-فرهنگی آنها در دولت‌های مختلف ایران نادیده گرفته شده و مسئولان کلان تنها نگاهی ابزار گونه به آن داشته‌اند، دانشگاه‌ها هستند که در دیگر کشورهای دنیا به عنوان بستر عمیق تغییرات زیرساختی در نظام اجتماعی و اقتصادی شناخته می‌شوند و دولت‌ها با توجه به نقش دانشگاه‌ها در تربیت نسل جوان و نخبه کشور تسهیلات فراوانی را برای حمایت از آنها در دستور کار قرار می‌دهند.
در حقیقت پژوهشگران اقتصادی فعال در حوزه تحقیقات و پژوهش‌ها معتقدند دانشگاه‌های شاخص و نخبه (elite) محور هر کشور نقش به سزایی در توسعه اقتصادی و ایمن شدن معیشت مردم آن در برابر تهدیدات کشور دارند و می‌توانند با تسهیل ریل‌گذاری اقتصادی برای رسیدن به توسعه پایدار، الگویی علمی و اقتصادی برای دیگر مراکز آموزشی کوچک و حتی مدارس دور افتاده از مرکز شهر باشند.
بر این اساس دانشگاه‌های دولتی و دیگر مراکز علمی تحت نظر نهادهای خصوصی به عنوان بزرگ‌ترین مراکز استخدامی کشور که تعداد زیادی از دولت‌ها و سیستم‌های مدیریت شهری فعال و پویا از خروجی آنها استفاده می‌کنند، نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشور و به خصوص توسعه پایدار اقتصادی شهرها به عنوان بستر اصلی زندگی مردم دارند و به همین جهت تعداد زیادی از کشورهای توسعه یافته با اهتمام به این ویژگی دانشگاه‌ها، کاربردی کردن علوم تدریسی در آنها را در دستور کار خود قرار داده‌اند.
از سوی دیگر برخی از سیستم‌های مدیریت شهری که اختیاری برای کاربردی کردن علوم تدریسی در دانشگاه‌ها نداشته‌اند، با تأسیس مراکز علمی و آموزشی و دانشگاه‌های معتبر شهری برای تبدیل منابع انسانی که قرار بوده در سیستم مدیریت شهری به کار گرفته شوند به سرمایه‌های انسانی، سرمایه‌گذاری علمی و اجتماعی کرده‌اند.
ارتباط شهرداری با دانشگاه، نیمی از مسیر توسعه پایدار شهری است
سجاد اعظمی، کارشناس اقتصاد شهری در این رابطه به خبرنگار ایمنا می‌گوید: یکی از مهم‌ترین محافلی که از گذشته کمک زیادی به توسعه اقتصادی و پژوهش در راستای توسعه پایدار شهری کرده، دانشگاه بوده و استفاده از ظرفیت دانشگاه‌ها در راستای بهبود وضعیت اقتصادی شهر و ایجاد درآمد پایدار برای شهرداری‌ها باید در دستور کار عملیاتی سیستم‌های مدیریت شهری قرار بگیرد.
وی ادامه می‌دهد: یکی از مهم‌ترین ارکان توسعه پایدار شهری که به درست از سوی کارشناسان اقتصادی و پژوهشگران اقتصاد شهری تعیین شده، توسعه بسترهای آموزشی و ایجاد پلتفرم‌های مختلف برای دانشگاه‌ها در راستای مساعدت به سیستم‌های مدیریت شهری است و متأسفانه این رکن از توسعه پایدار شهری در ایران با بی‌توجهی تعداد قابل توجهی از شهرداری‌های خرد و کلان کشور مواجه شده است.
اعظمی اضافه کرد: بی‌شک توسعه پایدار اقتصادی در بستر شهر که یکی از مهم‌ترین نیازهای جامعه امروزی برای ایمن ماندن معیشت مردم در برابر تهدیدات اقتصادی نرم و سخت در بازه زمانی جنگ اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه آمریکا است، جز با تعامل با قشر دانشجویی و استفاده از ظرفیت علمی و اقتصادی دانشگاه‌ها میسر نخواهد شد و سیستم‌های مدیریت شهری باید در برابر ایده‌های نوین قشر تحصیل‌کرده جامعه منعطف باشد.
وی با بیان اینکه ارتباط شهرداری با دانشگاه، نیمی از مسیر توسعه پایدار شهری است، تصریح کرد: توسعه ارتباطات علمی و اقتصادی سیستم‌های مدیریت شهری با مراکز تحقیقاتی و علمی شاخص همچون دانشگاه‌ها باید در دستور کار شهرداری‌های بزرگ باشد زیرا اجرای سیاست‌های اقتصادی کلاسیک در بستر اقتصاد شهر به توسعه پایدار شهری منجر نمی‌شود و سیستم‌های مدیریت شهری به ابزارهای جدیدی برای کنترل اقتصادشان نیاز دارند.
اعظمی ادامه می‌دهد: یکی از الزامات پویا بودن سیستم مدیریت شهری در قرن بیست‌و یک، استفاده از ابزارها و سیاست‌های نوین مالی و اعتباری برای بهبود روند رشد و پیشرفت اقتصادی شهر در زیرشاخه‌های مختلف مدیریت شهری است و بی‌شک استفاده از نیروهای نخبه و تحصیل کرده در بدنه شهرداری‌ها، فرصت چشمگیری را برای توسعه اقتصادی و علمی شهر فراهم می‌کند.
نقش نخبگان اقتصادی در توسعه پایدار شهری
امین پراندوخ، پژوهشگر اقتصاد شهری و استاد دانشگاه نیز با تاکید بر نقش دانشگاه‌ها و مراکز علمی – تحقیقاتی در توسعه اقتصادی شهر، در گفتگو با خبرنگار ایمنا، اظهار می‌کند: توسعه اقتصادی شهر یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های هر سیستم مدیریت شهری است و تجربه نقش شبکه‌های ارتباطی شهرداری با مراکز علمی در توسعه پایدار شهری حاکی از لزوم توجه به زیرساخت‌های این چنینی برای برنامه‌ریزی اقتصادی و اعتباری در شهر است.
وی اضافه می‌کند: شیوع گسترده ویروس کرونا و تبعات منفی بحران اقتصادی بزرگ ناشی از آن در اغلب شهرهای جهان حس شده و نوسانات مالی ناشی از آن به یکی از بزرگ‌ترین معضلات شهرداری‌ها تبدیل شده و سیستم‌های مدیریت شهری باید به این بحران به چشم یک تلنگر اقتصادی برای تسریع روند پیشرفت در بستر شهر نگاه کنند.
پراندوخ ادامه می‌دهد: یکی دیگر از تلنگرهای اقتصاد دنیای امروز به سیستم‌های مدیریت شهری، نوسانات گسترده در نرخ ارزهای شاخص در بازار آزاد بود و این تلنگر موجب شد تا برخی از سیستم‌های مدیریت شهری، تحقیق و پژوهش در حوزه امنیت اقتصادی شهر را در دستور کار خود قرار دهند. در حقیقت امنیت اقتصاد شهری بدون ارتباط سیستم‌های مدیریت شهری با مراکز علمی و تحقیقاتی شاخص همچون دانشگاه‌ها، میسر نخواهد شد.
وی خاطرنشان می‌کند: مطالعات تعدادی از پژوهشگاه‌های معتبر در حوزه توسعه پایدار شهری حاکی از افزایش بازدهی اقتصادی هر شهر به نسبت تعداد تحصیل‌کردگان و نخبه‌های اقتصادی آن است و در حقیقت هرچه تعداد افراد تحصیل‌کرده در درجات عالی، در بستر شهر بیشتر باشد، شهر هم ظرفیت علمی و اقتصادی بیشتری برای رشد و پیشرفت پایدار خواهد داشت.
پراندوخ اضافه می‌کند: توسعه پایدار شهری در قرن بیست و یکم که پر از تهدیدات و فرصت‌های اقتصادی کلاسیک و نوین است جز با بهره‌گیری از نیروهای جوان و تحصیل‌کرده که به صورت کامل تأمین شده‌اند و تفکرات علمی و پژوهشی آنها حول محور توسعه پایدار شهری شکل گرفته نیاز دارد و بی‌شک تقویت ارتباط میان سیستم مدیریت شهری و دانشگاه یکی از مهم‌ترین عوامل توسعه پایدار شهری محسوب می‌شود.
وی یادآور می‌شود: سیستم‌های مدیریت شهری باید با درک لزوم برقراری این ارتباط میان شهرداری‌ها و جامعه دانشگاهی در راستای بهبود زیرساخت‌های رفاهی برای دانشگاه‌های عمومی و یا تأسیس مراکز علمی و تحقیقاتی اختصاصی برای سیستم مدیریت شهری، سرمایه‌گذاری بلندمدت کنند.
گزارش از: سپهر زارع، خبرنگار ایمنا
نظر شما