به گزارش خبرنگار ایمنا، دانیال فرقانی شامگاه دوشنبه _۲۷ مردادماه_ در چهارمین باشگاه نجوم پلاس اصفهان که به همت مرکز آموزش نجوم ادیب اصفهان و با موضوع سیاهچاله‌ها برگزار شد، اظهار کرد: کرم‌چاله‌ها، ساختارهای هندسی در بافت فضا زمان هستند که دو نقطه از فضا و زمان را به یکدیگر متصل می‌کنند، این دو نقطه ممکن است چند نانومتر یا چند میکرومتر از یکدیگر فاصله داشته باشند یا ممکن است فاصله آن‌ها از همدیگر در یک جهان میلیون‌ها سال نوری باشد.
وی با اشاره به تعریف فضا زمان، افزود: سال ۱۹۰۵ اولین بار نظریه نسبیت خاص توسط انیشتین بیان شد و ۱۰ سال پس از آن نظریه نسبیت عام مطرح شد؛ در نظریه نسبیت خاص کمیت‌هایی (quantitiy) در فیزیک مثل جرم، طول و زمان که تا قبل از آن فکر می‌کردیم مطلق هستند وابسته به سرعت می‌شوند.
این دکترای فیزیک نظری و گرانشی فضایی خاطرنشان کرد: در نظریه نسبیت خاص با فضای اقلیدوسی سر و کار داریم، در حالی که فضای نسبیت عام متفاوت‌تر است، انیشتین بر اساس نظریه نسبیت عام بیان می‌کند که فضا و زمان یک چیز هستند و نباید آن‌ها را از یکدیگر جدا کنیم.
فرقانی ادامه داد: این نظریه زمان را با سه بعد فضایی متحد و یک ساختار چهاربعدی به اسم فضا زمان(space time) ایجاد می‌کند.
وی عنوان کرد: بعد از گذشت بیش از ۱۰۰ سال این نظریه هنوز چالش برانگیز است و پدیده‌هایی که بر اساس آن اتفاق می‌افتد نیازمند سال‌ها مطالعه است. زمانی که انیشتین با توجه به معادلات ریاضی و فرضیات نظریه عام در سال ۱۹۱۵ نظریه نسبیت عام را اعلام کرد، یک دانشمند و فیزیکدان جوان آلمانی به نام شوارتز شیلد برای اولین بار معادلات را حل کرد.
این دکترای فیزیک نظری و گرانشی فضایی تصریح کرد: شوارتز شیلد اولین کسی بود که معادلات میدانی انیشتین را در نسبیت عام حل کرد و هنوز نیز معروف‌ترین روش حل در قانون نسبیت عام، راه حل شوارتز شیلد است.
فرقانی با اشاره به حل مسئله شوارتز شیلد، تاکید کرد: یک جسم بدون بار الکتریکی و غیر چرخان که تنها جرم دارد در فضا قرار می‌گیرد و فضا زمان را خمیده می‌کند؛ درک خمیدگی فضا زمان ممکن است اندکی سخت باشد زیرا فضا چهار بعدی است.
کشف سیاهچاله
وی افزود: این نوع حل مسئله شوارتز نشان دهنده آن بود که نوعی سیاهچاله وجود دارد و چنانچه جرم مورد نظر از حدی فشرده‌تر باشد، فضا و زمان را آنقدر خمیده می‌کند که هر چیزی نزدیک به این خمیدگی شود در داخل چاله‌ای می‌افتد که توسط جرم مورد نظر در فضا زمان ایجاد شده است.
این دکترای فیزیک نظری و گرانشی فضایی با بیان اینکه سریع‌ترین چیزها مثل فوتون‌های نور نیز نمی‌توانند از سیاهچاله فرار کنند، گفت: در حال حاضر و بعد از گذشت بیشتر از ۱۰۰ سال وجود سیاهچاله اثبات شده است، سیاهچاله‌ها از نظر ریاضیات آنقدر عجیب هستند که طی ۲۰ یا ۳۰ سال گذشته وجود آن‌ها باورپذیر نبود.
فرقانی افزود: از آن زمان تا امروز بتدریج روش‌هایی برای آشکارسازی آن‌ها در فضا پیدا شد و گسترش یافت و به تدریج به این باور رسیدیم که با اینکه این جانورهای عجیب فضایی تا این اندازه عجیب هستند، اما وجود دارند و عکس آن نیز گرفته شد.
وی اظهار کرد: قبل از اینکه وجود سیاهچاله در فیزیک جدی گرفته شود، در سال ۱۹۱۶ کرم‌چاله‌ها کشف شدند و محققان بر اساس بعضی مختصات‌ها مورد استفاده در ریاضی متوجه شدند که در کنار سیاهچاله شوارتز شیلد، پدیده دیگری قرار دارد که دو دنیا را به یکدیگر متصل می‌کند و اسم آن را کرمچاله گذاشتند.
این دکترای فیزیک نظری و گرانشی فضایی با بیان اینکه کرم‌چاله‌ها به دو دسته گذرپذیر و گذرناپذیر تقسیم بندی می‌شوند، تصریح کرد: جان ویلر و باب فولر در سال ۱۹۶۲ نشان دادند که کرمچاله شوراتز شیلد یا انیشتین روزن بریج گذرپذیر نیست و به حدی غیرپایدار است و سریع بسته می‌شود که حتی نور نیز نمی‌تواند از آن عبور کند.
فرقانی گفت: این اتفاق موجب شد تا پرونده کرم‌چاله‌ها بسته شود؛ البته مبحث آن در فیزیک نظری وجود داشت، اما چندان جدی در نظر گرفته نمی‌شد تا اینکه سال ۱۹۷۳ الیس و برونیکو، دو انسان مستقل در قالب دو مقاله مستقل اولین کرم‌چاله‌های گذرپذیر را با استفاده از ریاضی و روی کاغذ کشف کردند.
وی افزود: این محاسبات به صورت تئوری ثابت کرد امکان این که بتوان وارد یک کرمچاله شد و از طرف دیگر آن عبور کرد وجود دارد.
این دکترای فیزیک نظری و گرانشی فضایی اضافه کرد: پس از آن و در سال ۱۹۸۸ فردی به نام هیگن که فیزیکدان بسیار مشهوری بود به اشاعه این علم پرداخت و شروع به نوشتن رمانی به نام تَماس (contact) کرد که از روی آن فیلمی به همین نام ساخته شده است.
نظر شما