به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، تاریخ جهان شاهد بحران‌های بزرگی است که منجر به بروز تغییراتی عمده و ماندگار در سطحی وسیع شده و تمامی جنبه‌های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی حیات شخصی بشر در جوامع گوناگون را تحت تأثیر قرار داده است.
برای مثال کشورهایی هم‌چون آمریکا تاکنون با بحران‌های بزرگی در مقیاس شیوع کووید -۱۹ مواجه بوده‌اند، بحران‌هایی هم‌چون شیوع ویروس H1N1 (آنفلوآنزای ۱۹۱۸)، حادثه ۱۱ سپتامبر، بحران مالی ۲۰۰۸ که منجر به بروز تغییرات ماندگار در شرایط کلی آن‌ها شد و بخش‌های گوناگون از چگونگی مسافرت‌های درون، میان و برون شهری گرفته تا خرید منازل مسکونی، سطح امنیتی، وضعیت نظارت دولت و حتی زبان رایج میان مردم آن را به شدت متحول کرد.
در این دوران آمریکایی‌ها دریافتند که بشر در برابر بروز مصائب، خصوصاً ناشناخته‌ها بسیار آسیب‌پذیر است و می‌تواند از عواقب ناشی از آن‌ها هم‌چون رکود شدید اقتصادی متحمل خسارات شخصی و عمومی بسیاری در تمامی جنبه‌های زندگی شود. پاسخ بشر در برابر این خسارات و آسیب‌ها که با استفاده از آن عملکرد خود را در جهان تغییر می‌دهد روشی جدید برای بقا در جهان محسوب می‌شود.
جهان امروز و بحرانی نو
در شرایط فعلی، کرونا یک ویروس جدید و جهانی است که بشر را برای ماه‌های طولانی در خانه‌های شخصی خود محبوس کرده، روابط دولت‌ها و ملت‌ها را متحول کرده و ارتباط کشورها را با دنیای خارج و دیگر جوامع محدود و به شدت دچار تغییر کرده است. در این شرایط بشر به خوبی واقف است که لمس کردن اشیا و اجسام در محیط‌های بیرونی، ماندن در کنار سایرین بدون رعایت پروتکل‌های ایمنی، تنفس در فضاهای بسته و مواردی از این قبیل به شدت خطرناک و مشکل‌ساز است و سلامتی و حیات او را در معرض خطر قرار می‌دهد.
البته سرعت آگاهی یافتن از بحران موجود و نیز پذیرش اهمیت رعایت موارد ایمنی تعیین و اعلام شده، در میان افراد گوناگون کاملاً متفاوت است ولی شرایط جاری حاکی است که دیر یا زود بخش عمده‌ای از ساکنان جهان وخامت اوضاع را درک خواهند کرد و کاملاً مشخص است که ساکنان وهله کنونی دنیا هرگز سالی که گذشت را از یاد نخواهند برد تا جایی که حتی ممکن است تا سال‌های سال هنگام دست دادن با دیگران و حتی لمس صورت خود با دلهره مواجه شوند. مسلم است که بازماندگان شرایط امروز تا آخر عمر نمی‌توانند از شستشوی مداوم دست‌های خود دست بردارند و شرایطی را که از آن جان سالم به در برده‌اند، فراموش کنند. این افراد حتی ممکن است که در سال‌های پیش رو هنگام ورود به مکان‌های شلوغ دچار استرس شوند و از نزدیک شدن به افراد ناشناس خودداری کنند.
تغییرات جهانی در دوران پساکرونا
متفکران بزرگ پیش‌بینی می‌کنند که جهان پس از کرونا هیچ شباهتی به دنیای پیش از شیوع این ویروس نخواهد داشت و تحولات بسیاری به خود خواهد دید. اکثر این افراد معتقدند که بهترین راهکار در برابر این تغییرات سازگاری با آن‌ها محسوب می‌شود چرا که حجم بحران وارده و عواقب ناشی از آن می‌توانست بسیار شدیدتر از آنچه باشد که در حال وقوع است، علاوه بر این پیش‌بینی می‌شود که بخشی از تغییرات ایجاد شده ممکن است پس از گذشت ماه‌ها و حتی سال‌ها رخ دهد و شاید به مرور زمان به‌عنوان اصول فرهنگی در جوامع معرفی شود.
برای مثال ممکن است دست دادن یا روبوسی کردن تابو معرفی شود، وجود فضای عمومی در رستوران‌ها ممنوع اعلام گردد و روابط بین‌المللی منوط به شرایط خاصی باشد که دولت‌های جهانی آن‌ها را تعیین می‌کنند. همچنین پیش‌بینی می‌شود که در آینده ماهیت کارها دچار تحول شود و مشاغل آنلاین به سادگی جای مشاغل حضوری را به خود اختصاص دهند. البته در این صورت افرادی که به اینترنت یا سیستم‌های دیجیتالی دسترسی ندارند با مشکلات بسیاری مواجه خواهند شد.
با وجود این باید دقت داشت که وقوع لحظات بحرانی فرصت‌های بیشماری نیز برای پیشرفت و بهبود اوضاع فراهم می‌آورد. برای مثال استفاده پیشرفته‌تر و انعطاف‌پذیرتر از فن‌آوری، افزایش مجدد آگاهی از اهمیت فضاهای بیرونی و بهره‌مندی از سایر لذت‌های ساده زندگی چون قدم زدن در محیط‌های سرسبز، پی بردن به اهمیت و ارزش وقت، افزایش امکان برقراری ارتباطات بیشتر با افرادی در مناطق دورتر با استفاده از فن‌آوری، کاهش ترافیک و درنتیجه آلودگی هوا به دلیل دورکاری بسیاری از مشاغل از جمله ملموس‌ترین تغییرات ایجاد شده به‌دنبال فراگیری جهانی کووید -۱۹ محسوب می‌شود.
البته هیچ‌کس نمی‌تواند به‌طور دقیق پیش‌بینی کند که وضعیت جهان در آینده چگونه خواهد بود ولی کاملاً مشخص است که در آینده‌ای نه چندان دور بشر نیازمند به‌کارگیری روش‌های جدیدی برای ادامه زندگی خواهد بود تا بتواند در جامعه ناآشنای جدیدی که در آن دولت، مراقبت‌های بهداشتی، اقتصاد، سبک زندگی و سایر موارد دچار تحول شده است خود را با شرایط وفق داده و به زندگی ادامه دهد.
نظر شما