به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، ادغام دو کهکشان کوچک‌تر باعث ایجاد نوعی انفجار کیهانی ناشی از شکل‌گیری ستاره‌ها می‌شود. در این ادغام میلیون‌ها و میلیاردها ستاره متولد می‌شوند. کهکشان میزبان هسته فعال ESO 576-69 نیز از تلاقی کیهانی یک کهکشان مارپیچی با یک کهکشان عدسی‌شکل یا دیسکی ایجاد شده است.
کهکشان‌های مارپیچی شامل صفحات چرخانی بوده که توسط ستاره‌های جوان، گاز و گرد و غبار احاطه شده است و در مرکز آن‌ها یک برآمدگی دایره‌ای شکل متراکم شامل ستاره‌های پیرتر و نیز یک سیاه‌چاله ابر جرم قرار دارد که دور آن را هاله‌ای کهکشانی مملو از خوشه‌های ستاره‌ای کروی فرا گرفته است. بازوهای این نوع کهکشان‌ها محل زایش ستارگان جدید و بسیار درخشان است.
یک کهکشان عدسی‌شکل که از آن به صورت کهکشان مارپیچی یا دیسک بدون بازو هم نام برده می‌شود، کهکشانی است دارای یک برآمدگی مرکزی و احتمالاً هاله کهکشانی که توسط یک دیسک مسطح بزرگ و بدون الگوی بازوهای مارپیچی احاطه شده است. این نوع کهکشان‌ها در طرح‌های طبقه‌بندی مورفولوژیک مابین کهکشان‌های بیضوی و مارپیچی قرار دارند، گاز و گرد و غبار اندکی در آن‌ها وجود دارد، بیشتر مواد بین ستاره‌ای خود را از دست داده و بنابراین شکل‌گیری ستاره‌های جدید در آن‌ها بسیار محدود و اندک است.
دیسک کهکشان‌های عدسی‌شکل عمدتاً از ستارگان پیر و قدیمی تشکیل می‌شود. در تصاویر ارسال شده توسط تلسکوپ هابل این طور به نظر می‌رسد که این کهکشان در حالتی سه بعدی قرار گرفته و در آن بخش‌هایی از بازوهای کهکشان مارپیچی، کهکشان عدسی‌شکل را در آغوش کشیده است. در این تصاویر جریانی درخشان از ستاره‌ها دیده می‌شود که به سمت بیرون از کهکشان ادغام‌شده در حرکت هستند.
در مرکز آن نیز نقطه‌ای بسیار درخشان موسوم به ESO 576-69 به چشم می‌خورد که باعث منحصر به فرد شدن کهکشان شکل‌گرفته و نیز تصاویر ارسالی از آن می‌شود. طبق نظر دانشمندان ناسا، این نقطه درخشان در اصل هسته کهکشان مارپیچی سابق است که در هنگام برخورد از سیستم آن خارج شده و اکنون تحت تأثیر نیروهای جزر و مدی در حال متلاشی شدن برای تولید جریان‌های ستاره‌ای قابل مشاهده است.
نظر شما