به گزارش ایمنا، استاد تعلیق با نام مستعار " هیچ" یکی از شناخته شده‌ترین اسطوره‌های هالیوود است و زندگیش نیز همانند فیلم‌های جالب توجه بوده است. در این مطلب ۱۰ نکته جالب در مورد این فیلم ساز افسانه‌ای را یادآور می‌شویم که ممکن است آنها را ندانید.
۱- او از مجریان قانون و صبحانه می‌ترسید!
صحنه‌ها و فیلم‌های ترسناک هیچکاک برای او لقب " استاد تعلیق" را به همراه داشت اما این فیلم ساز عجیب نیز برای خود ترس‌هایی داشت.
یکی از ترس‌هایی که همواره با وی بود، ترس از پلیس بود که ریشه در کودکی او داشت. پدر سخت گیر آلفرد، وی را در کودکی به منظور تنبیه به یک ایستگاه پلیس محلی به نام لیتون استون در حومه لندن فرستاد. وی در این باره می‌گوید: من حدوداً چهار یا پنج ساله بودم و با یک نامه به بیرون فرستاده شدم. در آنجا رئیس پلیس نامه را خواند و مرا داخل یک سلول زندانی کرد. او به من گفت که با کودکان بازیگوش این کار را می‌کنیم.
البته ترس دیگر او عجیب‌تر نیز هست؛ املت بی شک صبحانه محبوب هیچکاک نبود، چرا که وی از تخم مرغ می‌ترسید. هیچکاک می‌گوید: تخم مرغ مرا می‌ترساند، نه بدتر از ترس مرا به وحشت در می‌آورد؛ آن چیز سفید دایره‌ای بدون هیچ سوراخی… آیا تاکنون چیزی وحشت آورتر از زرده تخم مرغ وجود دارد که زرد و مایع است و بیرون می‌ریزد؟ خون رنگ قرمز دارد، خب این بسیار جالب است اما زرده تخم مرغ زرد است و این وحشت‌آور است. من هیچوقت تخم مرغ نخوردم.
۲- هیچکاک کار خود را با فیلم‌های صامت آغاز کرد
کسی که برای عنوان‌های پیچیده است معروف است، کار خود در سینما را با طراحی تایتل‌ها و صفحات دیالوگ فیلم‌های صامت آغاز کرد. آلفرد در یک شرکت آمریکایی حاضر در لندن به نام کمپانی بازیکنان مشهور حضور داشت که بعداً به پارامونت تغییر نام داد که پنج فیلم هیچکاک را نیز تهیه کنندگی کرد. بعدها در یک گفت و گوی کمتر شنیده شده با فیلم ساز معروف فرانسوی، فرانسوا تروفان، هیچکاک گفت: مدتی در این شرکت حضور داشتم و توانستم با نویسندگان ارتباط بگیرم و فیلم نامه‌ها را بخوانم.
در این تجربه کاری، هیچ خودش نیز فیلم سازی را امتحان کرد. او گفت: اگر یک صحنه اضافه خواسته می‌شد، معمولاً من فرستاده می‌شدم تا آن را صحنه را کارگردانی کنم.
۳- هیچکاک از یک استاد دیگر سینما آموزش دید
در سال ۱۹۲۴، هیچکاک و همسرش آلما توسط شرکت گاینزبورو به آلمان فرستاده شدند تا بر روی دو فیلم انگلیسی-آلمانی با نام‌های "سقوط کوته فکر" و "ولگرد" کار کنند. زمانی که آنها در نیوبابلزبرگ مشغول به کار بودند، هیچکاک توسط فیلم ساز اکسپرسیونیست آلمانی، اف دابلیو مورانو تحت آموزش قرار گرفت. فیلم سازی که کارگردانی فیلم خوب دراکولا و فیلم صامت آخرین خنده را برعهده داشت. هیچکاک می‌گوید که از مورانو طریقه داستان تعریف کردن بدون استفاده از کلمات را یاد گرفته است.
۴- بسیاری از فیلم‌های وی از دست رفته‌اند، اما یک فیلم صامت ملودرام مربوط به سال ۱۹۲۳ از وی در نیوزلند پیدا شده
فقط ۹ فیلم از فیلم‌های صامت اولیه هیچکاک وجود دارد که جدیدترین فیلم یافت شده، یک ملودرام مربوط به سال ۱۹۲۳ به نام سایه سفید است که در مورد دو خواهر دو قلو، یکی با اخلاق خود و دیگری با اخلاق شیطانی است. در ابتدا تصور می‌شد که این فیلم نیز گم شده است، اما حلقه شش‌تایی آن در یک آرشیو فیلم در نیوزلند در سال ۲۰۱۱ پیدا شد. این فیلم در واقع در سال ۱۹۸۹ توسط نوه یک پژوهشگر اهل کیوی به این مجموعه اهدا شده بود.
با این حال این فیلم در واقع توسط کارگردان معروف، گراهام کاتس کارگردانی شده بود اما آلفرد هیچکاک ۲۴ ساله در آن نقش فیلمنامه‌نویس، دستیار کارگردان و کارگردان هنری را داشت.
۵- او صدا را به فیلم‌های بریتانیایی آورد
فیلم "باج خواهی" در سال ۱۹۲۹، در مورد تحقیق در مورد یک قتل بود که توسط نامزد قاتل به راه افتاده بود و اولین فیلم موفق هیچکاک بود. همینطور اولین فیلم غیر صامتی بود که در بریتانیا تولید شد.
این اتفاق در حالی بود که این فیلم در ابتدا به عنوان فیلم صامت تولید و ضبط شد، اما در تدوین نهایی دوبله شده و صداها بر روی فیلم قرار گرفت.
۶- او تقریباً همیشه به روی صحنه می‌آمد
یکی از قطعی‌ترین صحنه‌های فیلم‌های هیچکاک، بی شک خود اوست. این فیلم ساز، توانست هنر کومو را ارتقا دهد و در ۳۹ اثر خود حضور داشته باشد.
از حضورهای هیچکاک در فیلم‌های خودش می‌توان به فیلم تک مکانی قایق زندگی اشاره کرد که وی در یک روزنامه در یک تبلیغ لاغری حضور داشت که توسط یکی از شخصیت‌های فیلم خوانده می‌شد. تنها فیلمی که او در آن حرف زد، فیلم مرد عوضی در سال ۱۹۵۶ بود. کومو سنتی وی در این فیلم تبدیل به یک گوینده در سایه در بخش معرفی فیلم شد.
۷- او تقریباً یک دایره‌المعارف برای ساخت فیلم نوشت
این فیلم ساز حداقل قسمتی از یک کتاب مهم را نوشت که وی را معروف کرد. هیچکاک شخصاً در نوشتن قسمتی از کتابی با نام تصاویر متحرک، تولید فیلم حضور داشت که به نوعی دایره المعارفی برای به دست آوردن اطلاعات اولیه در مورد پایه‌ها و تکنیک‌های فیلم سازی بود.
در تمرین تکان دادن دوربین در طول فیلم‌برداری، هیچکاک نوشته است: این اشتباه است که تصور کنید که تصاویر متحرک بر پایه حرکت آزادانه دوربین استوار است و می‌تواند از فضا خارج شود. برای مثال برای نشان دادن آمدن یک تاکسی، نیازی نیست که دوربین حرکت کند و می‌تواند به راحتی با ایستادن دوربین این صحنه گرفته شود.
۸- او مک گافین را معروف کرد
حتی اگر نمی‌دانید که این اسم چه معنایی دارد، می‌دانید که در مورد چه چیزی صحبت می‌کنیم. مک گافین همینطور به نام المان محرک شناخته می‌شود که پلات یک فیلم را به جلو می‌برد. به این وسایل فکر کنید: مجسمه ناشناس در فیلم مالتیز فالکوم، یا چمدان فیلم پالپ فیکشن، یا نقشه‌های موتور هواپیما در فیلم ۳۹ قدم هیچکاک.
این کلمه توسط آنگوس مک فیل نام‌گذاری شد که دستیار هیچکاک در فیلم نامه نویسی فیلم‌هایی نظیر اسپل باند و مردی که خیلی زیاد می‌دانست بود. حتی اگر این جزئیات پلات مهم بودند، هیچکاک این مسئله را نشان نمی‌داد که آنها واقعاً اهمیت دارند. وی می‌گوید: یکی از مهم‌ترین چیزهایی که من متوجه شدم، این است که مک گافین هیچ چیز نیست. این مسئله به من ثابت شده، اما خیلی سخت است که بخواهم به بقیه این مسئله را اثبات کنم. مک گافین را به بهترین شکل توصیف می‌کنم: هیچ چیز.
۹- هیچکس نمی‌توانست پس از شروع فیلم روانی (Psycho) وارد سینما شود، حتی ملکه انگلیس!
"روانی" یکی از پیچیده‌ترین فیلم‌های تاریخ سینماست و هیچکاک علاوه بر اینکه می‌خواست هیچکس این پیچیدگی را خراب نکند، قصد داشت که همه قبل از آغاز این پیچیدگی از فیلم لذت ببرند.
وی همینطور همه نسخه‌های رمان رابرت بلاش که این فیلم را از آن اقتباس کرده بود، خرید تا پیچیدگی‌های فیلمش قبلاً مخفی بماند. مسائل فروش فیلم سایکو در یک کارت دعوت خلاصه می‌شد که روی آن نوشته شده بود: نمی‌گذاریم خودتان را گول بزنید، شما باید سایکو را از همان ابتدا ببینید، پس انتظار نداشته باشید که پس از شروع فیلم اجازه ورود شما داده شود. می‌گوئیم هیچکس و واقعاً به هیچکس این اجازه را نمی‌دهیم، حتی برادر رئیس سینما، رئیس جمهور آمریکا و حتی ملکه انگلیس!
۱۰- هیچکاک هیچوقت اسکار نبرد
هیچکاک نیز یکی دیگر از کارگردانان بزرگی همچون، استنلی کوبریک، اورسن ولز، چارلی چاپلین و اینگمار برگمن است که هیچگاه نتوانسته‌اند که بزرگترین جایزه سینمایی برای بهترین کارگردان را از آن خود کنند.
هیچکاک برای فیلم ربکا (که در آن سال اسکار بهترین فیلم را برد)، قایق نجات، اسپل باند، پشت پنجره و سایکو نامزد دریافت جایزه اسکار شد، اما نتوانست این جایزه را به دست بیاورد.
وقتی بالاخره آکادمی اسکار در سال ۱۹۶۷ از او تجلیل کرد، او سخنرانی خود را به این جملات محدود کرد: متشکرم، واقعاً متشکرم.
نظر شما