آبی‌ها تو را فراموش نمی‌کنند آقای سیلوا

به گزارش خبرنگار ایمنا، داوید سیلوا در آستانه خداحافظی قرار دارد. او پس از ده سال با پیراهن آبی آسمانی سیتی وداع کرده و لیگ جزیره را ترک خواهد کرد.

اگر مسی و رونالدو در آسمان‌ها به سر می‌بردند، سیلوا زمینی بود و گویی او را همین اطراف می‌دیدیم و از نزدیک می‌شناختیم. چیزی عادی در سیلوا موج می‌زد که دوست داشتنی اش می‌کرد. کمتر بازیکن خارجی یک دهه در انگلیس درخشید. آن هم با افتادگی و آرامش تا هیاهو و شادی‌های جنون آسا.

نود و چهار پاس گل (بیشترین از ۲۰۱۰)، دویست و نود و چهار فرصت خلق کرده (باز هم بیشترین از ۲۰۱۰). با آن چرخیدن با توپ و فریب دادن حریفان و ارسال پاس از راهروهای باریک ساق‌ها به او تعلق یافت.

سیلوا به هسته روحی سیتی بدل شد. مرد گشودن کلاف‌های کور. در نوجوانی می‌خواست دروازه بان شود، ولی بدل شد به ال ماگو، جادوگر.

الگویش پابلو آیمار بود. مرد میانی تهاجمی؛ سیلوا هم قد آیمار بود و شماره پیراهن الگوی خود را برگزید: بیست و یک. مثل آیمار گاهی ناپدید می‌شد و ناگهان توپ را نزد او می‌دیدیم که همه چیز را زیر و رو می‌کرد. می‌گفتند شنلی دارد که نامرئی‌اش می‌کند.

در بیست و چهار سالگی در دوران مانچینی پا به سیتی گذاشت و منتقدان گفتند بیست و چهار میلیون نمی‌ارزد. ولی پپ هم که آمد گفت: یک برنده ذاتی از نوع بازیکنان همه کاره خیابانی دارم. بازی سازی که توازن را در هر منگنه‌ای به دست می‌آورد.

در سی و چهار سالگی پس از پنج ماه بیمارستان نشینی در والنسیا با موهای کوتاه شده ترکیب ساده‌تری یافت. سیلوا جایش در سیتی خالی خواهد بود و آبی آسمانی‌ها فراموشش نخواهد کرد.

او شنبه شاید برای آخرین بار پیراهن منچستر را پوشید و مقابل آرسنال به میدان رفت. هافبک اسپانیایی پس از بازی نمره ۶ گرفت. شاید با وجود یک بازی دیگر در لیگ و بازی مهم مقابل رئال در اروپا، دیگر فرصت بازی به سیلوا نرسد و بتوان فصل را برای او تمام شده دانست.