به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، بدیهی است که پیدایش آسانسورها و دیگر انواع بالابرهای برقی تحول زیادی در شهرسازی به وجود آورد و حتی می‌توان گفت که پیش از اختراع این وسیله وجود آسمان‌خراش‌ها برای شهرها بی‌معنا بود. اما در سال ۱۸۵۷ برای اولین بار در منهتن آمریکا اختراع آسانسور و بهره‌برداری از آن با موفقیت مواجه شد که پس از آن سایر کشورهای جهان شروع به ساخت انواع متنوعی از آسانسور و بالابر برقی با کاربردهای مختلف کردند. از همان آغاز پیدایش آسانسور، نوع رفتار مردم در این مکان عمومی مورد بحث قرار گرفت و توجه بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد. ویروس کرونا نیز بهانه‌ای شد تا بار دیگر این وسیله ضروری و رفتار کاربران در حین استفاده از آن مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. در حالت کلی تجمع در فضاهای بسته و کوچک در دوران شیوع کرونا، عامل بسیار مهمی در انتقال این ویروس از فردی به دیگری به شمار می‌رود که آسانسورها و دیگر بالابرهای برقی از این امر مستثنی نیست.
در این راستا بسیاری از مردم به این نتیجه رسیده‌اند که در هنگام ورود به آسانسورها از اشیایی نظیر خلال دندان برای فشار دادن دکمه‌ها استفاده کرده و از تماس مستقیم دست با آن خودداری کنند. با وجود این احتمال این که یک فرد مبتلا به کووید -۱۹ در این فضاها عطسه کند و ویروس او سریعاً به سایرین منتقل شود بسیار زیاد است. ضمن اینکه بنا بر فرضیه‌های اخیر قطرات آلوده معلق در هوا می‌تواند تا ساعت‌ها پس از خروج فرد آلوده در مکان‌های بسته باقی بماند. رسانه‌های جمعی نیز اخیراً خبرهایی مبنی بر وحشت مردم از سوار شدن به آسانسورها به‌دلیل فراهم نبودن شرایط لازم برای رعایت فاصله اجتماعی به دلیل فضای کوچک اتاقک آن را منتشر کرده‌اند، این در حالی است که در بعضی از شهرهای جهان فضای داخلی این بالابرهای برقی به چهار قسمت یا بیشتر (بسته به اندازه آسانسور) تقسیم شده و جهت ایستادن هر فرد پشت به دیگری در آن‌ها مشخص شده است.
با توجه به موارد ذکر شده، وضع بالابرهای برقی در طول پاندمی کرونا به طور ویژه‌ای مورد توجه معماران و متخصصان سلامت قرار گرفته و البته تغییرات چشمگیری نیز بر آن‌ها تحمیل شده است. چندین ماه پس از آغاز گسترش ویروس کرونا، مدیران، ساکنان و طراحان ساختمان‌ها قوانین جدیدی را برای استفاده از بالابرهای برقی وضع کردند. با آغاز مجدد فعالیت ادارات مختلف پس از یک دوره تعطیلی برای مهار شیوع کووید -۱۹ نیز جابجایی ایمن کارکنان و مراجعان بین طبقات بالا و پایین مورد توجه خاصی در میان برنامه‌ریزان شهری و مدیران ساختمان‌های اداری قرار گرفت و در این راستا اقداماتی نیز صورت گرفت. اما به دلیل تفاوت‌های موجود در سیستم بالابرهای برقی، امکان پیاده‌سازی قوانین و اقدامات تعیین شده برای همه آن‌ها وجود ندارد. به‌همین‌دلیل بسیاری از کارشناسان سلامت به مردم پیشنهاد کرده‌اند که از سوار شدن به آسانسور به همراه سایر افراد، حتی در صورت رعایت تمام اصول بهداشتی و حفظ فاصله اجتماعی خودداری کنند تا میزان انتقال ویروس از این طریق را به حداقل برسانند و یا پیش از سوار شدن از پوشیدن ماسک توسط تمام افراد حاضر در آن مطمئن شوند، در غیر این صورت منتظر بمانند آسانسور برود و پس از بازگشت دوباره سوار شوند.
از سوی دیگر، کارشناسان به همه توصیه کرده‌اند در فضای داخلی بالابرهای برقی پشت به همدیگر بایستند و از صحبت کردن و حتی پاسخ دادن به تلفن‌های همراه خودداری کنند. مثلاً در کره جنوبی ممنوعیت صحبت کردن در آسانسورها به صورت قانون درآمده است و در صورت نقض آن، نیروهای امنیتی به شدت با فرد متخلف برخورد کرده و حتی او را جریمه خواهند کرد.
تولیدکنندگان آسانسورهای برقی نیز با شیوع ویروس کرونا تغییراتی در خط تولید خود ایجاد کرده‌اند و به ساخت تجهیزات ایمن‌سازی در حین استفاده از آسانسور نظیر فشاردهنده‌های دکمه و سیستم‌های تهویه هوا پرداخته‌اند. سیستم‌های جدید بالابرهای هوشمند همچنین می‌تواند به مدیران ساختمان‌ها کمک کند که تردد در آن‌ها را کنترل کنند و در صورت نیاز امکان حرکت سریع‌تر آن‌ها را فراهم کنند تا مدت زمان انتظار افراد را کاهش دهند، در این صورت مردم می‌توانند به صورت تک‌نفره از این وسایل استفاده کنند. پیش‌بینی می‌شود که تغییرات مذکور روندی دائمی به خود بگیرد و به یک اصل اساسی در تولید آسانسورهای جدید تبدیل شده و رعایت فاصله اجتماعی به طور جدی در طراحی آن‌ها در نظر گرفته شود. از سوی دیگر، احتمال این که آسانسورهایی با سایزهای کوچک‌تر برای حمل تعداد افراد کمتر و در نتیجه نبود تماس فیزیکی کاربران تولید شود نیز بسیار زیاد است.
نظر شما