مطبوعات و رسانه‌های آزاد و شفاف در هر جامعه‌ای از ارکان توسعه و دموکراسی محسوب می‌شود، لذا خبرگزاری ایمنا، مرور بر بخشی از عناوین مطبوعات کشور را به صورت روزانه در دستور کار خود دارد.
روزنامه آرمان ملی، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «الکاظمی میانجی بهبود رابطه تهران- ریاض» به بررسی نتایج سفر روز گذشته محمدجواد ظریف به عراق پرداخت و نوشت: نخست‌وزیر جدید عراق عزم میانجیگری دارد. کاری که اسلاف او یعنی نوری‌المالکی، حیدر العبادی و عادل عبدالمهدی نتوانستند از پس آن برآیند. شاید تا پیش از این هر وقت که نام میانجی در ادبیات سیاسی به زبان می‌آمد همگان یاد سلطان قابوس پادشاه عمان می‌افتادند که حتی در مقاطعی میانجیگری ایران و آمریکا را نیز برعهده داشت. اما امروز در نبود وی و بیماری شیخ جابر الصباح امیر کویت؛ این مصطفی الکاظمی است که به اعتبار دوستی با محمد بن‌سلمان ولیعهد عربستان و مقامات تهرانی درصدد است پای جای پای بزرگان قرار دهد و میانجی میان تهران و ریاض شود. نخست‌وزیر جدیدی عراق دوشنبه آینده به عربستان سفر خواهد کرد و روز بعد به تهران خواهد آمد و پس از آن به واشنگتن سفر خواهد کرد. باید دید الکاظمی در این سفرها چگونه می‌خواهد میان سران تهران و ریاض میانجی شده و روابط طرفین را به حالت سابق بازگرداند. آنچه مسلم است اگر این اتفاق رخ دهد الکاظمی می‌تواند از جایگاه برتر و ممتازی در منطقه و شاید فضای بین‌المللی برخوردار شود. این در حالی است که وزیر امور خارجه کشورمان در بغداد به‌سر برده و مقامات بلندپایه این کشور دیدار کرده است.
روزنامه ابتکار، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «طرح ۲۳۰ سوال از وزرا در ۲ ماه!» نوشت: در حالی که با حضور و تأیید صلاحیت نصف و نیمه اصلاح‌طلبان برای انتخابات مجلس یازدهم و البته روی‌گردانی بدنه اجتماعی و پایگاه رأی آنان از صندوق‌های رأی در اسفند ۹۸، اصولگرایان تقریباً تمام صندلی‌های صحن بهارستان را از آن خود کردند، انتظار می‌رفت مجلسی که مرتباً عنوان «انقلابی» را برای خود تکرار می‌کند، به تضاد و تقابل با دولت برخیزد. هر چند این روند در روزهای اول رد شد و نمایندگان گفتند مقابله‌ای با دولت نداشته و تنها مطالبه‌گر هستند، اما ادبیات و رفتارهای نمایندگان فراتر از این مطالبه‌گری و رویکرد نظارتی مجلس را نشان می‌داد. با گذر دو ماه از عمر مجلس یازدهم، این روند تشدید شد تا جایی که در روز حضور محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه در مجلس، رفتارها عملاً به توهین و تهمت رسید. حتی یکی از نمایندگان نیز در مورد حسن روحانی، رئیس‌جمهوری شائبه نفوذی بودن را طرح کرد. با این حال بعد از سخنان رهبر انقلاب اسلامی درباره شیوه تعامل مجلس و دولت، انتظار می‌رفت این رفتار و گفتار اصلاح شود. از اولین نشانه‌های آن، اعلام کنار گذاشتن طرح استیضاح رئیس‌جمهوری از سوی امضا کنندگان آن بود. با این حال اخبار نشان می‌دهد تب نمایندگان مجلس یازدهم در برخورد با دولت هنوز هم تند است.
دیروز نایب رئیس مجلس شورای اسلامی در حالی از طرح ۲۳۰ سوال از سوی نمایندگان از وزرا و ارجاع آنها به کمیسیون‌های تخصصی مجلس به منظور رسیدگی خبر داد که تنها دو ماه از عمر مجلس یازدهم می‌گذرد و عمده این زمان نیز به تثبیت ارکان مجلس گذشته است.
روزنامه همدلی، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «۳۰ تیر؛ کینه‌ای برای ۲۸ مرداد» به بررسی بهروزی که مردم مصدق را نخست‌وزیر کردند پرداخت و نوشت: در فاصله ملی شدن صنعت نفت تا کودتای ۲۸ مرداد، اتفاقاتی در کشورمان روی داد که نتیجه کشمکش بین مصدق و شاه بود. دکتر مصدق به همراهی جریان‌های مختلف در پی شتاب دادن به اصلاحات سیاسی بود و شاه با کمک دربار و نظامیان در فکر ادامه قدرت به هر شکلی بود.
در این بازی قدرت از داخل تا خارج، تقریباً تماشاگری بی‌طرفی به‌جز حزب توده وجود نداشت که آنها هم در اوج درگیری‌های سی‌ام تیر به خیابان آمدند. این دو روش و تفکر برای اداره مملکت در ۳۰ تیر ۱۳۳۱ به یکی از نقاط بحرانی رسید که نشان‌دهنده تنش در همه سطوح کشور بود. به عبارتی با توجه به کارهای صورت گرفته توسط دکتر مصدق و همراهان، معلوم بود که شاه و وابستگانش به این موارد در جایی واکنش نشان خواهند داد.
بعد از ملی شدن صنعت نفت و محبوبیت روزافزون دکتر مصدق، شاه متوجه شد که با مشکل جدیدی در اداره کشور روبه‌رو شده و آن‌هم ظهور رقیبی است که علاوه بر قدرت رهبری با اقبال عامه در پی جریان‌سازی در کشور است. از همین‌رو به بهانه‌های مختلف می‌خواست اختیارات او را کم کند و نگذارد آن‌طور که دلش می‌خواهد برنامه‌هایش را به‌پیش ببرد.
به این نکته نیز باید توجه کرد که بازیگران خارجی چون از قضیه ملی شدن نفت زخم‌خورده بودند، بیکار نمی‌نشستند و با ترفندهایی از قبیل حمایت از رقبای دکتر مصدق مثل قوام، در کمین بودند تا هر آن وارد صحنه شوند و این مزاحم سمج را از سر راه بردارند.
عرصه نبرد سیاسی و قدرت اما به این ابعاد محدود نبود و مصدق با پشتیبانی کاشانی و مردم به‌علاوه گروه‌های دیگر دست بالایی در معادلات داشت و درباریان به همین واسطه توان برخورد مستقیم با او را به‌خصوص پس از محبوبیت فراوان به دلیل ایستادگی در مقابل استعمار نداشتند. یعنی ازیک‌طرف خارجی‌ها به خاطر پایگاه قوی مردمی قادر به تحمیل اراده خود به شاه نبودند و در سوی دیگر، دکتر مصدق به دلیل شناختی که از سیاست خارجی و ضعف شخص شاه داشت، از مواضع خود به‌هیچ‌وجه کوتاه نیامد. بعد از برگزاری انتخابات دوره هفدهم مجلس و بازگشت از دادگاه لاهه باوجود اظهار تمایل اغلب نمایندگان مجلس جدید به نخست‌وزیری او، دکتر مصدق استعفا داد. در پی این حرکت در پانزدهم تیر اکثریت قاطع مجلس به نخست‌وزیری‌اش اظهار تمایل کردند، اما روز بعد مجلس سنا، ابراز تمایل خود را به ارائه برنامه‌های دولت و بررسی آن موکول کرد. با عدم تمایل سنا، مصدق هم از قبول نخست‌وزیری امتناع کرد.
به دنبال این کشمکش‌ها آیت‌الله کاشانی اعلامیه شدیداللحنی صادر کرد و با فشار مردمی و اقشار مختلف شاه مجبور به ابلاغ حکم نخست‌وزیری برای دکتر مصدق شد؛ اما این پایان کار نبود و اصرار مصدق بر در اختیار گرفتن وزارت جنگ با مخالفت شاه مواجه شد و او دوباره استعفا داد.
روزنامه دنیای اقتصاد، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «جایگاه ایران در رقابت صنعتی» نوشت: کارنامه ایران در شاخص رقابت صنعتی در سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ ارزیابی شد. ارزیابی‌ها نشان می‌دهد رتبه ایران در این شاخص طی این دوره و بین کشورهای مختلف، کمترین نوسان را تجربه کرده و رتبه آن بین ۵۴ تا ۵۶ متغیر بوده است. شاخص عملکرد صنعتی یکی از شاخص‌هایی است که یونیدو، برای ارزیابی توان رقابت و عملکرد صنعتی اقتصادهای مختلف مورد استفاده قرار می‌دهد. در این شاخص با بهره‌گیری مجموعه‌ای از زیر شاخص‌های مرتبط، توان تولید و صادرات کالاهای صنعتی یک اقتصاد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. این شاخص، ظرفیت کشورها را برای حضور در بازارهای داخلی و بین‌المللی و فعالیت‌های با ارزش‌افزوده بالا و دارای فناوری برتر نشان می‌دهد. قدرت هر کشور در زمینه رقابت صنعتی با سایر کشورها در حوزه تولیدات صنعتی با عددی بین صفر تا یک اندازه‌گیری می‌شود. هرچه این رقم به عدد یک نزدیک‌تر باشد، بیانگر قدرت بیشتر آن کشور در عملکرد رقابت صنعتی است. آلمان، چین، کره جنوبی و آمریکا طی سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸، در شاخص «عملکرد رقابت صنعتی» در رتبه‌های اول تا چهارم قرار داشته‌اند و ایران در این شاخص در مقایسه با ۲۴ کشور منطقه در جایگاه هشتم قرار دارد.
روزنامه کیهان، در صفحه نخست امروز خود با تیتر «اعتراض‌ها علیه اوضاع بد معیشتی در اسرائیل وارد هفته چهارم شد» به بررسی افزایش اعتراضات در قدس اشغالی پرداخت و نوشت: اعتراض‌ها در سرزمین‌های اشغالی علیه سیاست‌های «بنیامین نتانیاهو»، نه تنها پایان نیافته، بلکه وارد چهارمین هفته شده است. معترضان با برگزاری تجمع‌های مختلف، نسبت به پرونده فساد نتانیاهو، سو مدیریت او در مهار شیوع کرونا و وضعیت معیشتی خود اعتراض می‌کنند.
به نوشته «تایمز اسرائیل»، چند هزار نفر از ساکنان قدس اشغالی شامگاه شنبه اطراف اقامتگاه نتانیاهو تجمع کرده و سپس با راهپیمایی در خیابان‌های نزدیک، خواستار استعفای وی شدند. تصاویر و ویدئوهای منتشر شده از این اعتراضات نشان می‌دهد که نیروهای پلیس صهیونیستی نیز با روش‌های خشن و استفاده از توپ‌های آب‌پاش، سعی در متفرق کردن معترضان داشتند. به نوشته رسانه‌های صهیونیستی، پلیس قدس اشغالی می‌گوید بعد از اینکه معترضان شروع به پرتاب اشیایی به سمت نیروهای امنیتی کرده‌اند، پلیس مجبور به توسل به زور برای بازداشت آنها شد.
خبرگزاری «رویترز» نیز گزارش داد، «نرخ بیکاری بالا، افزایش سریع مبتلایان ویروس کرونا و اعمال مجدد محدودیت‌های کرونایی، تقریباً هر روزه اسرائیلی‌ها را برای اعتراض علیه کابینه، به خیابان‌ها می‌کشد». رویترز با اشاره به برگزاری دومین جلسه دادرسی پرونده فساد نتانیاهو در روز یکشنبه، ادامه داد: «خشم عمومی از کابینه، با اتهامات فساد علیه نتانیاهو، بیشتر شده است.» البته، رسانه‌های اسرائیلی از تعویق محاکمه نتانیاهو در پرونده‌های فساد، رشوه و خیانت تا سال آینده خبر داده‌اند.
نظر شما