به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، کرونا از هم اکنون تغییرات خود را بر شهرهای لیتوانی به خصوص پایتخت این کشور بر جای گذاشته است. به عنوان مثال، فرودگاه بدون استفاده شهر که این روزها تقریباً پرواز خاصی از آن انجام نمی‌شود، میزبان افرادی است که در داخل خودروهای شخصی با تماشای تئاتر و فیلم‌هایی که از طریق پروژکتور پخش می‌شود، خود را از اضطراب‌های به وجود آمده بر اثر گسترش ویروس کرونا رها می‌کنند. البته همه چیز به این تغییرات ختم نمی‌شود؛ شهردار دستور داده است در آینده‌ای نزدیک بسیاری از خیابان‌های سراسر شهر روی تردد خودروها بسته شود تا مردم آزادانه و بدون هیچ تماس فیزیکی به پیاده‌روی و سایر فعالیت‌های جسمی بپردازند.
شهردار ویلنیوس اعلام کرده است قصد دارد طرح‌های خود را تا سال آینده نیز ادامه دهد که با وجود شرایط قرنطینه، سرعت بخشیدن به پیاده‌سازی این ایده‌ها چیزی غیر منطقی به حساب نمی‌آید. البته پایتخت لیتوانی تنها یک نمونه از شهرهایی است که پس از انتشار بیماری کووید -۱۹ تغییرات چشمگیری نظیر افزایش پیاده‌راه‌ها و طراحی دوباره فضاهای عمومی را متحمل شده است؛ این روزها برنامه‌ریزان در اغلب نقاط جهان تلاش می‌کنند شهرها را مطابق با شرایط به وجود آمده در اثر گسترش ویروس کرونا از نو بسازند تا نیازهای شهروندان را تا حد امکان برآورده کنند.
بدیهی است زمان کاهش محدودیت‌ها که میراث کرونا ویروس جدید به شمار می‌رود و تغییراتی که این بیماری بر زندگی شهری بر جای گذاشته است، هنوز به طور یقین مشخص نیست. سوالی که بدون شک ذهن همه ما را با خود درگیر کرده است اینکه آیا پاندمی کووید -۱۹ نیز مانند رویدادهای مشابه خود در گذشته طراحی شهری را به طور دائمی تحت تأثیر قرار خواهد داد؟ آیا گسترش ویروس کرونا، زندگی در حومه‌ها را بیش از خود شهر ترویج خواهد داد؟
اگرچه علت انتقال بیماری آنفولانزای اسپانیایی در قرن نوزدهم، هنوز هم به طور قطعی مشخص نیست، با این حال در آن زمان نظریه‌پردازان سلامت عمومی استدلال کردند که وضعیت غیربهداشتی شهرها و بوهای نامطبوع حاصل از آن نقش مهمی در گسترش این بیماری کشنده ایفا کرده بود. هرچه تحقیقات مقامات رسمی در خصوص آنفولانزای اسپانیایی بیشتر می‌شد، اقدامات آن‌ها در زمینه بهبود وضعیت بهداشتی افزایش می‌یافت.
در اواسط دهه ۱۸۵۰ شهرداری نیویورک یک کانال به طول ۴۰ مایل احداث کرد و بیش از ۲۰ هزار خوک را از شهر بیرون کرد. در همین حین، سیستم‌های فاضلاب مشابهی نیز در لندن و پاریس ایجاد شد و طراحان شهری در سایر نقاط دنیا به فکر یافتن راه‌هایی برای بهبود بهداشت شهری افتادند که نتیجه آن ایجاد اولین پارک‌های عمومی بود.
بیماری کووید -۱۹ تغییرات احتمالی را به دوران پساکرونا محول نکرده بلکه از همان آغاز پیدایش طراحی شهرها را تحت تأثیر قرار داده است. مثلاً، در آتن یونان، بوگوتای کلمبیا و میلان اسپانیا خیابان‌ها به فضاهایی برای پیاده‌روی شهروندان تبدیل شده و هرگونه تردد وسایل حمل و نقل عمومی از آن‌ها ممنوع شده است. در بسیاری از شهرهای جهان، پیاده‌روها وسیع‌تر شده است و در نتیجه مردم با رعایت فاصله از سایرین می‌توانند به امور زندگی خود نظیر خرید و رفتن به محل کار بپردازند. پارک‌ها در شهرهای کانادایی و آمریکایی، به خصوص در تورنتو و نیویورک با دایره‌هایی رنگی نشان‌گذاری شده و محل ایستادن کاربران را مشخص می‌کند.
واقعیت این است که ما هنوز مطمئن نیستیم که ویروس کرونا چگونه طراحی شهری را تغییر خواهد داد، اما چیزی که همین روزها مشهود است اینکه تغییرات غیر قابل انکار است. برخی منتقدان بر این باورند که احتمالاً تغییرات بیش از اینکه در ظاهر فیزیکی شهرها اتفاق بیفتد، رفتار انسان‌ها را تحت تأثیر قرار خواهد داد. پیش از این تنها تعداد انگشت شماری از مشاغل به صورت دورکاری انجام می‌شد، اما این روزها بسیاری از صاحبان مشاغل شرایط را به گونه‌ای تغییر داده‌اند تا دورکاری پرسنل خود را به روندی دائمی تبدیل کنند.
البته دورکاری پیامدهای دیگری دارد؛ با کاهش نیاز به حضور فیزیکی افراد در محل کار، تردد خودروها و ازدحام جمعیت در وسایل حمل و نقل عمومی نیز کاهش خواهد یافت که این امر به سهم خود، پاکی هوا از هر گونه مواد آلاینده را در پی خواهد داشت.
اگرچه می‌توان به طور قطعی گفت که انتشار ویروس کرونا نیز مانند پاندمی‌های قبل از آن بسیاری از جوانب زندگی و طراحی شهری را به طور دائمی تغییر خواهد داد، اما منطقی است که تغییرات در نقاط مختلف دنیا متفاوت باشد. شاید ایجاد یک تغییر دائمی برای شهری نظیر ویلنیوس تا ابد جوابگو باشد اما در پاریس با پایان کرونا، نیازی به اعمال آن تغییر نباشد. حتی در خود شهرها نیز تغییر دائمی کاربری خیابان‌ها در بعضی نقاط بیشتر از سایر مناطق ضروری خواهد بود.
نظر شما