به گزارش ایمنا به نقل از روابط عمومی سازمان نظام پزشکی کشور در حالی که عموم مردم ایران در ماه‌های اخیر قدردان زحمات و ایثار فراوان اعضای کادر درمان در مقابله با همه‌گیری بیماری کرونا بوده‌اند و جامعه پزشکان و کادر درمان بیش از ۱۲۰ شهید نثار حفظ سلامت مردم ایران کرده اتفاقاتی تلخ برخی از این حماسه‌ها را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و کام مدافعان سلامت را تلخ میکند. نظیر اتفاق حمله شدید و ضرب و شتم بسیار شدید یک متخصص بیهوشی در شهر پیرانشهر
روایت واقعه را از زبان دکتر علیرضا سلیمی ریاست انجمن متخصصان بیهوشی ایران و معاون آموزشی سازمان نظام پزشکی: حوالی صبح روز یکشنبه یکم تیرماه، متخصص بیهوشی آقای ابوترابی که بیماری‌های زمینه‌ای مثل دیابت داشتند و همسرشان هم متخصص بیهوشی هستند و هر دو در پیرانشهر مشغول خدمت هستند، توسط همراهان یک بیمار مورد حمله قرار گرفته و به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. همراهان این بیمار ۳۳ ساله مبتلا به کووید ۱۹ که بسیار بدحال بوده، پس از اینکه بیمار فوت میکند به صورت گروهی و هفت نفره به دکتر ابوترابی حمله‌ور شده و ایشان را مورد ضرب و شتم شدید قرار می‌دهند.
دکتر سلیمی در خصوص میزان آسیب دیدگی این متخصص بیهوشی در حین خدمت می‌گوید: شدت جراحات به حدی بود که واقعاً بسیار تعجب کردم. متأسفانه صدمات زیادی به صورت دکتر ابوترابی وارد شده و استخوان‌های زیادی شکسته شده. چشم ایشان هم با احتمال درصدی آسیب دیده، البته صدمه چشم خوشبختانه باعث نابینایی نشده و شانی آوردیم چرا که وضعیت می‌توانست بدتر هم باشد.
رئیس انجمن متخصصان بیهوشی ایران با محکوم کردن این حمله گفت: اگر بخواهم مقایسه‌ای بکنم می‌گویم این حمله با دزدی در زمان زلزله‌ها قابل مقایسه است. دزدی یک کار مذموم و زشت است. زمانی که پس از زلزله دزدی از منطقه زلزله زده رخ می‌دهد زشتی موضوع چند برابر می‌شود و مجازات آن هم سنگین‌تر می‌شود. حالا هم وقتی در مقطع همه‌گیری بیماری کووید ۱۹ کادر پزشکی مورد حمله و ضرب و شتم قرار بگیرد با همان دزدی پس از زلزله قابل مقایسه است که در زمان عادی کار زشت و مجرمانه‌ای است و در آن زمان خاص قطعاً مستحق مجازاتی دو چندان است.
معاون آموزشی سازمان نظام پزشکی هشدار داد که چنین اتفاقاتی ممکن است در زنجیره خدمت رسانی به مردم گوشه و کنار ایران آسیب برساند: جامعه متخصصان بیهوشی ایران به عنوان بخش مهمی از کادر درمان از قهرمانان فعلی حوزه سلامت و درمان کشور هستند که با شرایط سخت و خستگی شدید همچنان مشغول خدمت رسانی هستند. انجام چنین اعمالی می‌تواند به کل کادر درمان صدمه بزند و موجب دلسردی و یأس گروهی شود که در حال خدمت هستند. حتی ممکن است بعضی نقاط دوردست را از این خدمت‌رسانی محروم کند. این اتفاق اصلاً اتفاق معمولی نیست و باید به شدت با این افراد برخورد شود تا این قضیه و موارد مشابه کنترل شود.
دکتر سلیمی با اشاره به آشنایی شخصی خود با این متخصص بیهوشی گفت: اشاره کنم که دکتر ابوترابی از زحمتکش‌ترین متخصصان بیهوشی ما در زمان بحران کووید ۱۹ و البته در سایر زمان‌ها است. متخصصین بیهوشی افرادی هستند که زحمت و تلاش زیادی می‌کشند و بسیار در معرض خطر ابتلاء به بیماری هستند و کمترین حد ممکن دیده می‌شوند. در هنگام همه‌گیری کووید ۱۹ انجام بسیاری از امور درمانی تقریباً همه بیماران بدحال بر دوش متخصصین بیهوشی بوده و کسی که به همه توصیه میکند در فاصله یک و نیم متری با بیماران باشند اما خود در فاصله ۲۰ -۳۰ سانتی از بیمار قرار می‌گیرد تا برای بیمار لوله تراشه بگذارد متخصصان بیهوشی هستند. چنین ایثار و فداکاری‌هایی را نادیده گرفتن و صدمه زدن به یک متخصص بیهوشی شرایط را برای کل جامعه متخصصان بیهوشی ایران و اصلاً کل کادر درمان سخت میکند. یادمان نرود که این متخصصین گاهی از شهر و دیار خودشان بسیار دور هستند و ساعت‌ها پوشیدن لباس‌ها و ابزار محافظتی را تحمل میکنند که شاید برای افراد عادی تحمل‌ناپذیر باشد و در این شرایط مورد ضرب و شتم هم قرار می‌گیرند که بسیار ناجوانمردانه و تأسف آور است.
رئیس انجمن متخصصان بیهوشی ایران اعلام کرد: یک واقعه تلخ اتفاق افتاده و ما درصدد این هستیم تا از اتفاقات مشابه جلوگیری کنیم. بنابراین انتظار داریم وضعیت متخصصین در شهرستان‌ها بهبود پیدا کند و امنیت و دفاع از همه همکاران تأمین شود. دومین مورد سوال ما این است که چرا بیمار این تعداد همراه داشته و چرا واکنش سریعی در مقابل حمله وحشتناک آنها اتفاق نیفتاده. اگر خدای نکرده این همکار محترم دچار آسیب‌های بدون برگشت می‌شد چه کسی پاسخگو بود؟ بهتر است بلافاصله مأموریت و خدمت ایشان در آن شهر خاتمه پیدا کند و به شهری که خودشان مایل هستند منتقل شوند تا از لطمات روحی بیشتر جلوگیری شود. البته برخورد با ضاربان که باید با شدت انجام شود و در شرایط فعلی این یک بحث ساده نیست و انتظار برخورد قضائی محکم داریم. این بحث یک فرد خاص نیست و این مسئله مربوط به کل جامعه سلامت و کادر درمان و انتظار عمومی جامعه است.
نظر شما