ریحانه واعظ: می‌خواهم زبانِ زنان ایرانی باشم

به گزارش خبرنگار ایمنا، ریحانه واعظ، شاعر اصفهانی در برنامه زنده صفحه اینستاگرام مرکز آفرینش‌های ادبی قلمستان که با عنوان "شعر نیوش" برگزار شد، با اشاره به اینکه فضای قالب ادبی اصفهان شعر کلاسیک است، گفت: روزی در جلسه داستان نویسی شرکت می‌کردم که در آنجا شعر سپید خوانده می‌شد همچنین در جلسه یکشنبه‌ها در خانه هنرمندان دوستان سپیدپرداز دور هم جمع می‌شدند و شعر می‌خواندند. من روزی با مثنوی وارد این جمع شدم که خوششان نیامد، غزل نوازش روح است، اما به نتیجه رسیدم خیلی از حرف‌ها را در قالب غزل نمی‌توان گفت. نه بخاطر اینکه بند و قافیه دست و پای آدم را می‌بندد، بلکه بسیاری از حرف‌های جدی‌تر و تخصصی‌تر در ادبیات را در قالب سپید می‌توان زد و شعر دوستان با شعر سپید بهتر ارتباط برقرار می‌کنند.

این شاعر ادامه داد: به قول نیما جزءنگار باشیم تا آن چیزی که در اطرافمان رخ می‌دهد را با ابزار شعری وارد ادبیات کرده و استفاده کنیم. همه قالب‌های شعری به ما اجازه این کار را نمی‌دهد به همین علت احساس می‌کنم با شعر سپید می‌توانم دقیق‌تر و جزئی‌تر احساسات جهان درون و پیرامون خودم را منتقل و توصیف کنم.

واعظ تصریح کرد: از چاپ دفتر اول و شعرهای غزل به هیچ وجه پشیمان نیستم، چراکه سیر زندگی من را به تصویر می‌کشد. شعر تا نقد نشود انگار سروده نشده و اگر دفتر اول من چاپ نمی‌شد و جهان ذهنی مرا نمی‌شکافتند به دفتر بعدی نمی‌رسیدم. اما در مورد چارپاره‌ها و مثنوی‌ها فکر می‌کنم می‌توانستم صرف نظر کنم.

فروغ دریچه زن بودن را به شعر باز کرد

وی افزود: زمانی شعرهای فروغ فرخ زاد را اینقدر می‌خواندم که گمان می‌کردم دوستی به نام فروغ دارم که به من سر می‌زند و از شعرهایش تأثیر می‌گرفتم، اما فکر می‌کنم نیما بیشتر کمکم کرد. نثر نیما اگر به درستی فهمیده شود کمک به ساخت جهان شعری می‌کند، اما فروغ دریچه زن بودن را به شعر باز کرد شاید بگویید قبل از او پروین این کار را کرد، اما در زمان فروغ شعر هویت زنانه پیدا کرد.

واعظ گفت: هیچ‌وقت سعی نکردم در ورطه فمینیسم وارد شوم، چراکه فمینیسم چهارچوب‌های خودش را دارد، اما اعتراض شعرهای من به شرایط زن ایرانی بودن است. زن ایرانی بودن حکایت دیگری است؛ در جایگاه معشوقه، همسر و مادر بودن فشارهایی را تحمل می‌کنند که خاص این مرز و بوم است و سعی کردم این‌ها را به زبان شعر بیان کنم و درواقع برای سخنان زنان هم وطنم زبان باشم.

این شاعر با بیان اینکه قالب اشعارش سپید است اما تفننی غزل می‌سراید، خاطر نشان کرد: اگر نگاه شاعر کلاسیک نشود قالب‌های شعر منافاتی باهم ندارند و به همدیگر کمک می‌کنند و این مضمون است که به شاعر می‌گوید که شعر در کدام قالب بهتر شکل می‌گیرد و احساسات را به مخاطب خاص منتقل می‌کند.