به گزارش خبرنگار ایمنا، در حالی که خرمشهر دست بعثی‌ها بود و جبهه نیاز به نیرو داشت. اوایل اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ در ادامه اعزام رزمندگان زواره‌ای به جبهه‌ها، ۶۲ رزمنده زواره‌ای با پدران و مادران و مردم شهید پرور زواره با بدرقه رزمندگان از مقابل پایگاه بسیج شهر عازم جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شدند.
با انتقال رزمندگان زواره‌ای به شهر اصفهان، از پایگاه هشتم شکاری اصفهان به پایگاه هوایی امیدیه در آغاجاری منتقل و از آنجا با هلی‌کوپتر به شهرک دارخوین مقر لشکر ۱۴ امام حسین علیه سلام رفتند و بلافاصله برای حضور در عملیات به سلاح و تجهیزات نظامی مجهز شدند. و در یکی از گردان‌های تیپ ۲۵ کربلا به فرماندهی حاج مرتضی قربانی برای ادامه عملیات بیت‌المقدس برای آزاد سازی خرمشهر سازماندهی شدند.
سردار مرتضی قربانی خاطرات خود از آن روزها را اینگونه تعریف می‌کند: "رزمندگان مردانه جنگیدند و شاهراه اصلی آزادسازی خرمشهر در لشکر ۲۵ کربلا و تیپ ۵۵ هوابرد بود. این لشکر و تیپ با حمایت نیروی هوایی و هوانیروز قهرمان با گرفتن گلوگاه دشمن باعث شدند که نفس ارتش بعث در خرمشهر قطع شود. ما گلوی ارتش بعث عراق را گرفته بودیم که باعث شد دست و پای دشمن در خرمشهر از کار بیفتد و به خرمشهر نرسد. "
رضا هادی طحان از جانبازان دوران دفاع مقدس به خبرنگار ایمنا می‌گوید: در روزهای نوزدهم و بیستم اردیبهشت ماه ۱۳۶۱ رزمندگان اسلام عملیات خود را از محور شلمچه به سمت خرمشهر آغاز می‌کنند. گردان رزمندگان اعزامی از زواره نیز از این محور وارد عمل شده، به علت مقاومت شدید دشمن در محور شلمچه عملیات ناموفق می‌ماند گویا نیروهای عراقی از عملیات نیروهای رزمنده اطلاع داشته‌اند به همین خاطر با توپ و تانک و ضد هوایی به عبارتی با استفاده از تمام سلاح خود منطقه را به گلوله می‌بندند.
این رزمنده و جانباز دوران دفاع مقدس در ادامه تاکید می‌کند: در شامگاه ۲۱ اردیبهشت ماه ۱۳۶۱ گردان رزمندگان زواره‌ای به محاصره دشمن در می‌آمد و پس از مقاومت جانانه تا آخرین گلوله و آخرین نفس، بسیاری از رزمندگان آن گردان به شهادت رسیده و تعدادی هم توسط نیروهای دشمن به اسارت در آمدند. تعدادی هم مجروح شدند.
حاج رضا هادی طحان تصریح می‌کند: دشمن بی‌رحمانه از شب تا به صبح منطقه عملیاتی شلمچه را زیر آتش شدید با انواع سلاح‌های سبک و سنگین خود قرار داد، همچنین صبح وارد منطقه شده و تعدادی از رزمندگان مجروح شده را با تیر خلاص به شهادت رساند و تعدادی را نیز را با دستان بسته تیرباران کرد. دشمن به جنازه‌های مطهر شهدا رحم نکرده و با آرپی‌جی و نارنجک آن‌ها را هدف قرار دادند به گونه‌ای که جنازه‌های شهدا تکه تکه و متلاشی شد.
روزهای داغ
پدران و مادران و بستگان رزمندگان زواره‌ای چشم انتظار فرزندان خود برای رسیدن خبری از آنان بودند و با مراجعه هرروزه به بسیج زواره برای دریافت خبر از فرزندانشان شهر زواره حال و هوای خاصی پیدا کرده بود و خدا می‌داند که در آن روزهای پر التهاب، پر اضطراب، سنگین و غمبار همراه نگرانی، بر پدران و مادران و خانواده و بستگان این عزیزان، چه گذشت. از منطقه عملیاتی خبر رسید که هشت نفر از بچه‌های رزمنده زواره اسیر و تعداد زیادی نیز شهید شده‌اند، اما کسی نمی‌دانست که این عزیزان کجا و در چه وضعیتی قرار دارند.
جنازه مطهر شهدا همچنان بر روی زمین شلمچه افتاده بود، تعدادی از مسئولان شهر و منطقه جهت روشن شدن وضعیت رزمندگان به منطقه عملیاتی رفتند گروهی به سرپرستی سردار حاج حسین رضایی زواره‌ای از فرماندهان لشکر ۱۴ امام حسین (ع) و از هم رزمان شهید حاج حسین خرازی شب‌ها وارد منطقه شلمچه جایی که پیکر مطهر شهیدان روی زمین افتاده بود شده و برای انتقال پیکرهای نورانی شهدا به پشت جبهه تلاش می‌کردند. کار انتقال پیکر شهدا سخت بود تا اینکه سوم خرداد ۱۳۶۱ فرا می‌رسد و رزمندگان اسلام موفق به آزادسازی خرمشهر می‌شوند.
با آزادسازی خرمشهر و منطقه، کار انتقال پیکرهای شهدا به پشت جبهه شدت بیشتری می‌گیرد و تمامی ۳۶ پیکر مطهر شهدا زواره به همراه پیکر ۹ شهید دیگر از منطقه اردستان جمعاً ۴۵ شهید به ستاد معراج شهدای جنوب مستقر در اول جاده اهواز-خرمشهر ساختمان سپنتا منتقل و آماده انتقال به اصفهان می‌گردد. با بازگشت تعدادی از مجروحان به شهر زواره و خبرهای رسیده از گروه اعزامی به مناطق عملیاتی کم کم مشخص می‌شود ۳۶ رزمنده زواره‌ای به شهادت رسیده‌اند.
محمد رضا شواخی زواره یکی از کودکان زواره که در آن زمان ۱۱ سال سن داشت از آن روزها و خاطراتش تعریف می‌کند: با انتشار خبر شهادت ۳۶ رزمنده زواره‌ای شهر حال دیگری به خود گرفت، پدران و مادران و خانواده‌های شهدا و به نوعی همه مردم زواره در گلزار متبرک و نورانی شهدای زواره برای آماده سازی قبور مطهر شهیدان حضور یافتند.
وی ادامه می‌دهد: تا آن زمان ۱۹ شهید در گلزار شهدای شهر به خاک سپرده شده بود. حالا دیگر گلزار شهدای زواره و پدران و مادران و بستگان شهیدان آماده بازگشت قبور مطهر و مزار شهیدان خود بودند. ۹ تن از شهدا از جمله شهید خدابخش شواخی پسر عمویم از محله ما بودند.
داغ کربلا در صحرای زواره
قطعه شماره یک گلزار شهدای زواره توانایی پذیرای این تعداد شهید را نداشت، به همین دلیل خانواده‌ها در فاصله هفت متری از قطعه اول، قطعه جدیدی در نظر گرفته و قبور تعداد دیگری از شهدا را در قطعه شماره دو آماده می‌کنند.
مامن و ماوای خانواده‌های شهدا گلزار شهیدان شهر شده بود اما از آن طرف شهر یک پارچه سیاه‌پوش و عزادار بود حجله‌ها درب منازل شهدا آذین‌بندی شده و تصاویر بسیار زیبای شهیدان بر در و دیوار شهر می‌درخشید شهر آماده بود تا از مسافران کربلا استقبال کند.
سرانجام پس از ۲۲ روز فراق و دوری و ۲۲ روز چشم‌انداز داری روز ۱۱ خرداد ۱۳۶۱ فرا می‌رسد و شهر زواره به بوی ۳۶ تابوت حامل پیکرهای مطهر شهدا و راست‌قامت جاودانه تاریخ معطر می‌شود.
با ورود پیکر مطهر این شهیدان به شهر زواره، یکباره در شهر غوغایی بر پا می‌شود و شهر بوی کربلا به خود می‌گیرد و نوای مداحی در شهر طنین می‌افکند که "زواره شهر کوچکی زائران این شهر گشته کربلای ایران"
جمعیت پنج هزار نفری آن زمان شهر زواره برای تشییع پیکر مطهر شهدا آماده بودند تا از فاصله پنج کیلومتری میدان ورودی شهر زواره (محل آغاز مراسم تشییع پیکر مطهر شهدا) تا گلستان شهدای زواره از شهدا استقبال کنند. آن روز شهر زواره یکپارچه عزا و ماتم و سیاه پوش بود و همه مردم، زن و مرد، پیر و جوان، کودک و بزرگ پیراهن سیاه بر تن داشتند.
تابوت هر شهید بر دستان بستگان همان شهید تشییع می‌شد و پدر و برادران، عموها و دایی‌ها و دیگر فامیل و اقوام هر شهید با تشییع پیکر شهیدشان آن را در گلزار شهدای زواره به خاک می‌سپردند. در مسیر تشییع پیکر مطهر شهدا هر خانواده شهیدی در استقبال فرزند شهیدشان که بیشتر آنان سنی بین ۱۷ تا ۲۱ سال داشتند گوسفند ذبح و اسپند دود می‌کردند. هیچ دوربینی آن روز قادر به ثبت و ضبط این صحنه‌های به یادماندنی نبود آن روز با همه روزها فرق می‌کرد آن روز به یاد ماندنی روز بدرقه ستاره‌ها بود.
برگزاری مراسم تشییع پیکر مطهر شهدا در زواره در روز ۱۱ خرداد ۱۳۶۱ سبب شد این روز برای همیشه در تاریخ زواره به نام روز حماسه و ایثار و شهادت مردم زواره نامگذاری و ماندگار شود.
و حال این روزها همانند ۳۸ سال گذشته مردم زواره با برگزاری مراسم متعدد این روز را گرامی می‌دارند و با بزرگداشت یاد شهدای عزیز، خانواده‌های معظم و معزز شهیدان را مورد تکریم قرار می‌دهند هرچند تعداد کمی از پدران و مادران این شهدا در قید حیات‌اند و بیشتر آنان از میان ما رفته و به فرزندان شهیدشان پیوسته‌اند. و نسل فعلی وظیفه انتقال سینه به سینه خاطرات حماسه و ایثار و شهادت مردم زواره را به نسل‌های آینده منتقل کند.
گفتنی است از مجموع ۶۲ نفر رزمنده زواره‌ای که در اردیبهشت سال ۱۳۶۱ از زواره عازم جبهه‌ها شدند ۳۶ نفر شهید دو نفر مفقودالاثر ۸ نفر اسیر و ۱۶ نفر قادر به عقب نشینی شدند.
نظر شما