به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، شهر متراکم که گاهی شهر فشرده نیز نامیده می‌شود مفهومی است که اخیراً در طراحی شهری شکل گرفته است. هدف از این ایده ایجاد شهری با تراکم بسیار بالا است که تمام سازه‌ها و زیرساخت‌ها در فاصله بسیار کمی از یکدیگر ساخته شده است و در نتیجه قابلیت پیاده‌روی برای ساکنان را جهت دسترسی به تمام نقاط شهر امکان‌پذیر می‌کند. این ایده تاکید می‌کند که تمام فعالیت‌های شهری باید به حدی در نزدیکی هم قرار داشته باشد که تردد بین شهری به راحتی از طریق پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و وسایل حمل و نقل عمومی امکان‌پذیر باشد. هدف اصلی ساخت شهر متراکم ایجاد منطقه‌ای محلی است؛ هرچند مدل‌های طراحی شهری قراردادی معمولاً شهرها را با مقیاس بزرگ و زیرساخت‌هایی برای تردد از طریق خودرو را بر شهر متراکم ترجیح می‌دهند.
در شهرهای متراکم، برنامه‌ریزان شهری به منظور دستیابی به کیفیت بالای زندگی بر عوامل مربوط به مقیاس انسانی به طور ویژه‌ای تمرکز می‌کنند و در نتیجه توجه به اثرات محیط زیست محلی از اهمیت بالایی برخوردار می‌شود.
توسعه شهری
در دهه ۱۹۸۰ جمعیت جهان به طور باور نکردنی افزایش یافت و در نتیجه نیاز به زمین کافی برای سکونت بیش از پیش احساس شد. مساحت خانه‌های مسکونی بسیار کم‌تر از قبل شد، آسمان‌خراش‌ها به تدریج سراسر شهرهای پرجمعیت را در بر گرفت و تحرک شهری به طور چشمگیری افزایش یافت. اگرچه نیاز به مسکن هر روز بیشتر از قبل در میان مردم احساس می‌شد، با این حال اثرات منفی گسترش بی‌رویه شهری نیاز به ایجاد تغییراتی از طریق جنبش بیرون‌گرا برای افزایش فضای شهری را بیشتر آشکار کرد.
شهر متراکم چگونه شکل می‌گیرد؟
مفهوم شهر متراکم به معنای استفاده بهینه از یک فضای شهری است تا بتوان بیشترین امکانات را در آن ایجاد کرد که در نتیجه منجر به افزایش کیفیت زندگی شهری و نهایتاً پایداری می‌شود. الگوی توسعه شهر متراکم بر سه مفهوم اصلی، یعنی افزون‌سازی، تراکم و استفاده چندمنظوره استوار است. افزون سازی مربوط به فرآیند دستیابی تراکم است به این معنا که توسعه شهری به یک منطقه محدود و از گسترش آن به حومه‌های شهر و سایر مناطق جلوگیری می‌شود. نتیجه این فرآیند رشد مثبت جمعیت در یک منطقه و افزایش تراکم است. تراکم به این معنا است که تمام فعالیت‌ها و فضاهای شهری متمرکز است و هیچ‌گونه پراکندگی در منطقه به چشم نمی‌خورد.
در مفهوم "استفاده چند منظوره" فعالیت‌های مختلف به طور عمودی یا افقی با هم تلفیق می‌شود. این فعالیت‌ها می‌تواند به معنای کاربری متفاوت زمین‌ها، امکانات یا زمین‌ها و امکانات با هم باشد.
شهرسازی نوین
شهرسازی نوین یک جنبش طراحی شهری است که برای اولین بار در اویل دهه ۱۹۸۰ در آمریکا ظهور پیدا کرد. هدف از این نوع شهرسازی اصلاح بسیاری از جنبه‌های توسعه املاک و مستغلات و طراحی شهری، از بازسازی شهری گرفته تا گسترش حومه‌های شهری است. در شهرسازی نوین مناطق مختلف و چند منظوره ایجاد می‌شود که فعالیت‌های روزانه در آن نظیر دسترسی به خانه‌ها، مدارس و فروشگاه‌ها تنها با ۱۵ دقیقه پیاده‌روی امکان‌پذیر است. برنامه‌ریزان در شهرسازی نوین تلاش می‌کنند محیط‌هایی مطلوب، راحت، جالب و ایمن برای عابران پیاده ایجاد کنند و امکاناتی فراهم آورند تا مردم دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی و وسایل حمل و نقل عمومی را جایگزین خودروهای شخصی کنند.
مزایای شهر متراکم چیست؟
از آنجا که در شهرهای متراکم فاصله مکان‌های مختلف از یکدیگر کم است در نتیجه پیاده‌روی، دو چرخه سواری و حمل و نقل عمومی جایگزین خودروهای شخصی می‌شود که این به نوبه خود کاهش وابستگی به خودروی شخصی، انتشار گازهای آلاینده و مصرف انرژی را به دنبال دارد. در نتیجه افزایش تقاضای وسایل حمل و نقل عمومی، مقامات رسمی علاوه بر اینکه تعداد این وسایل را بیشتر می‌کنند، کیفیت آن‌ها را نیز افزایش می‌دهند. مهم‌تر از همه اینکه در شهرهای متراکم، زیباسازی مکان‌های موجود، نشاط شهری، کیفیت بالای شهری، حفظ فضاهای سبز و ایجاد فضاهایی برای افزایش تجارت و فعالیت‌های اقتصادی به مراتب بیشتر از سایر شهرها به چشم می‌خورد.
پایداری شهری
پایداری شهری تنها به معنای حفظ محیط زیست نیست؛ نیاز به عدالت نیز در حیطه پایداری شهری قرار می‌گیرد. عدالتی که نیازهای افرادی با کمترین مزیت اجتماعی را برآورده می‌کند و بهبود شرایط زندگی نسل‌های بعدی را تضمین می‌کند. با این حال، پایداری شهری با چالش‌های مختلفی مواجه است:
افزایش و تبدیل کل اقتصاد جهانی به رابطه متعادل با اکوسیستم طبیعی ما
آشتی دادن بشر با محیط زیست طبیعی او
توسعه و حفظ رابطه متعادل بین فعالیت‌های داخلی اجتماعی و اقتصادی
نظر شما