به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، خوشه‌ها یا گروه‌های کهکشانی، متشکل از میلیاردها ستاره، صدها یا هزاران کهکشان و همچنین گازهای داغ و سوزانی هستند که تنها در صورت تابش پرتوهای ایکس می‌درخشند. این گروه‌های کهکشانی مخازن عظیمی از ماده تاریک نامرئی و بزرگترین اجرام کیهانی محسوب می‌شوند که به کمک نیروی گرانش ناشی از ماده تاریک در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. برخورد و ادغام دو خوشه کهکشانی با یکدیگر ساختارهای غول‌پیکری ایجاد می‌کند که برای درک رشد خوشه‌های کهکشانی از اهمیت بسزایی برخوردار است.
بر اساس شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای پس از این برخورد و پیش از ادغام، دو خوشه با هدف تشکیل یک خوشه بزرگ‌تر هم‌چون آونگ ساعت در نوسان بوده و چندین مرتبه از درون یکدیگر عبور می‌کنند. برخورد دو مورد از این خوشه‌ها در چند صد سال پیش و عبور آن‌ها از دل یکدیگر، منجر به آزادسازی و طغیان گازهای داغ موجود درآن‌ها شد و بدین‌ترتیب پلی غیرمعمول در بین دو خوشه پدید آمد. این ساختار غول‌پیکر Abell 2384 نام دارد و تخمین‌زده می‌شود با جرمی ۲۶۰ تریلیون برابر خورشید در فاصله یک‌میلیارد و ۲۰۰ میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته باشد.
هم اکنون و پس از گذشت میلیون‌ها سال، این پل تحت فشار ناشی از ذرات رانده شده از یک ابرسیاهچاله خمیده شده است. در تصاویر دریافتی ناسا اثرات پرتات یک جت جدید (پرتوهای نور قدرتمند پلاسما) از سیاهچاله‌ای عظیم در مرکز کهکشانی یکی از خوشه‌ها مشخص است؛ جتی چنان قدرتمند که توانسته است پل گازی با بیش از سه میلیون سال نوری وسعت و جرمی برابر با ۶ تریلیون برابر خورشید را خم کند. همچنین اخترشناسان موفق به رصد یک جبهه شوک در نقطه برخورد این جت با گازهای داغ شده‌اند که هم‌چون شکستن دیوار صوتی توسط هواپیماهای مافوق صوت عمل می‌کند؛ وظیفه این جبهه داغ نگهداشتن گازها و جلوگیری از خنک شدن آن‌ها برای تشکیل ستارگان جدید است.
در گذشته نیز رصدخانه پرتو ایکس چاندرا چنین رانش‌هایی را در دیگر خوشه‌های کهکشانی هم‌چون "برساووش" و "مارافسای" رصد کرده بود، اما نکته جالب توجه درباره Abell 2384 این است که فشار وارده از جت‌های رانده شده سیاهچاله‌ای بر گازهای داغ در این ساختار عظیم، نمونه نادری از ایجاد تعامل در بخش بیرونی یک خوشه کهکشانی است؛ از سوی دیگر ابرسیاهچاله پدیدآورنده جت‌ها در بزرگترین کهکشان مرکز خوشه قرار ندارد.
با توجه به شبیه‌سازی‌های انجام گرفته، اخترشناسان بر این باور هستند که دو خوشه موجود در این ساختار در نهایت با یکدیگر ادغام خواهند شد و یک خوشه کهکشانی بزرگ‌تر را به وجود خواهند آورد.
نظر شما