به گزارش خبرنگار ایمنا، جایزه جورج اورول فینالیست‌های سال ۲۰۲۰ را در دو بخش آثار غیرداستانی و داستانی سیاسی معرفی کرد. کتاب‌هایی که در بخش "سیاسی غیرداستانی" به مرحله پایانی راه یافتند، بهبه شرح زیر است:
"تشریح هیتلر: چمبرلین، چرچیل و راهی به سوی جنگ" نوشته تیم بووری؛ روزنامه‌نگار سیاسی که بیشتر به نقد کتاب‌های تاریخی و سیاسی می‌پردازد.
"زنان نامرئی: وضع مقدمات داده‌ها در جهانی طراحی شده برای آقایان" نوشته کارولین کریادو پرز؛ این نویسنده که نخستین کتابش را سال ۲۰۱۵ منتشر کرده در آثارش از برابری حقوق زن و مرد دفاع می‌کند.
"مارگارت تاچر: به تنهایی خودش؛ جلد سوم" نوشته چارلز مور؛ نویسنده‌ای که از سال ۱۹۷۹ از کادر روزنامه دیلی تلگراف بوده و به عنوان ستون‌نویس سیاسی در دهه ۱۹۸۰ در سال‌های نخست‌وزیری مارگارت تاچر درباره وی بسیار نوشته بود.
"کودکانی که من آموزششان دادم و آنچه آنها به من آموختند" نوشته کیت کلانچی. این نویسنده، آموزگار و روزنامه‌نگار در این کتاب از تجربیاتی که از کار کردن با دانش آموزان کسب کرده، نوشته است. وی پیش‌تر چندین جایزه برای آثار داستانی و شعر خود دریافت کرده است.
"دوران بقای کاپیتالیسم" نوشته شوانا زوبوف؛ وی که استاد دانشگاه است سال ۲۰۰۶ به عنوان یکی ۱۱ متفکر اقتصادی دنیا شناخته شد.
"خیانت وایندراش، افشای محیط خصمانه" نوشته آملیا جنتلمن؛ وی برای تحقیقاتی که در زمینه وایندراش انجام داده چندین جایزه دریافت کرده است و یک بار نیز به عنوان نویسنده سال جایزه اورول انتخاب شده است.
"زیرزمینی: سفری در زمان" نوشته رابرت مک‌فارلین؛ در این کتاب نویسنده نگاهی به محیط زیست دارد و تاریکی‌های اطراف ما را عیان می‌کند.
در بخش داستانی نیز فینالیست‌ها عبارتند از:
«اردک‌ها، نیوبری‌پرت» نوشته لوسی المان
«دختر، زن، دیگر» نوشته برناردین اوارسیتو
«دختر» نوشته اد نا اوبراین
«بهشت، خانه من» نوشته اتیکا لاک
«پسران نیکل» نوشته کالسون وایتهد
«دیوار» نوشته جان لنچستر
جایزه اورول در بخش روزنامه‌نگاری نیز ۷ روزنامه‌نگار از ۶ نشریه را برای دور نهایی انتخاب کرد و در بخش رسانه‌های اجتماعی نیز ۶ فینالیست معرفی شدند.
جایزه جورج اورول از سال ۱۹۹۳ راه‌اندازی شده تا از نویسندگانی تجلیل کند که با آثارشان به آرمان‌های جورج اورول وفادارند.
نظر شما