به گزارش سرویس ترجمه ایمنا، فضاپیمای ژاپنی هایابوسا ۲ "Hayabusa 2" در سال ۲۰۱۸، موفق به لمس سطح سیارک ریوگو شد و در نزدیک‌ترین حالت به این سیارک قرار گرفت. این فضاپیما موفق شد نمونه‌هایی از سیارک ریوگو را برای آزمایش جمع‌آوری کند؛ این سیارک از نوع نادر طیفی CG، یعنی داشتن کیفیت هر دو نوع سیارک نوع C و سیارک نوع G است.
نتایج بررسی‌های محققان نشان می‌دهد سطح این سیارک تقریباً یکنواخت بوده و به دلیل بازتاب کمتر از دو درصد نوری که به آن برخورد می‌کند، سیارکی بسیار تاریک است. سیارک ریوگو شبیه به الماس بوده و اغلب از نیکل و آهن تشکیل شده است. تصاویر ثبت شده از این سیارک نشان می‌دهد بخش‌هایی از سطح آن آبی‌تر و بخش‌های دیگر قرمزتر به نظر می‌رسد.
تیم تحقیقاتی هایابوسا ۲ متوجه شد که خط استوا و قطب‌های سیارک آبی‌تر بوده و بخش میانی آن قرمزتر است؛ این تفاوت رنگ ممکن است به سن سیارک یا اینکه چه مدت مواد به طور مستقیم در معرض فضا قرار می‌گیرند، مرتبط باشد. به همین دلیل قسمت‌هایی که در معرض فرسایش فضایی قرار گرفته‌اند، قرمزتر و تیره‌تر است.
فرسایش فضایی این سیارک به دلیل ریزش شهاب سنگ‌ها، ذرات خورشیدی و کیهانی و گرمای خورشید رخ داده است. بررسی نمونه‌های جمع‌آوری شده نشان می‌دهد که تقریباً هیچ اثری از آب در این سیاره وجود ندارد. مقایسه این سیارک با دنباله‌دارهایی که تا کنون رصد شده‌اند، حاکی از این است که ریوگو در گذشته با گرمای قابل توجهی از سوی خورشید رو به رو بوده است.
ممکن است این اتفاق مربوط به زمانی باشد که ریوگو از جرم والد خود جدا شده است و شاید دلیل خشکی این سیاره نیز همین موضوع باشد. ستاره‌شناسان معتقد هستند بر اساس محل احتمالی شکل‌گیری سیارک ریوگو، بعید است سطح آن از اول خشک بوده باشد. با توجه به اینکه سطح ریوگو بسیار همگن است، احتمال می‌رود جرم والد آن مقدار زیادی از آب این سیارک را به دلیل گرمایش مواد رادیواکتیو از دست داده باشد.
نظر شما